Vikan - 01.11.1979, Blaðsíða 34
Ilnifurinn 2l.m;ir* 2().a|iril \auiiA 2l.april 2l.niai T\íburarnir 22.mai 2l.júni
Þegar allt viröist
ganga á afturfótunum
og baráttulöngunin fer
þverrandi er ómetan-
legur styrkur að vinum
sem leggja sig fram við
að uppörva þig og
hvetja til dáða.
Þótt stundum geti verið
gott að flýja inn I
draumaheim á það ekki
alltaf við. Gættu þess
að gleyma ekki veru-
leikanum. þvi erfitt
getur verið að snúa
atburðarásinni síðar við.
Ósigur getur breyst I
sigur, þegar minnst
varir. L.áttu ekki efann
ná tökum I þér.
Stundum getur reynst
nauðsynlegt að taka
áhættuna til þess að
fullur sigur vinnist.
kr.'',hhinn 22. júní J.V juli
Þörf fyrir samneyti við
vini og kunningja er rik
i þér og þér finnst
einmanakenndin þrúg
andi. Gleymdu samt
ekki að reynast þessum
vinum vel I þeirra erfið-
leikum.
I.jónirt 24.júli 24. dgúH
Hugmyndir og áætlanir
hrannast upp I huga
þér, langt yfir gráan
hversdagsleikann. Með
skarpskyggni og var-
kárni ætti þér að takast
að greina kjarnann frá
hisminu.
Kjarkurinn er ekki upp
á marga fiska nú sem
stendur, en þetta ástand
er aðeins timabundið.
Langvinn þreyta á þar
mesta sök á og góð
hvild gæti valdið
straumhvörfum.
Einhver misskilningur
hefur valdið þér erfið
leikum og það er mikils
virði að láta ekki
bráðlæti ná tökum á
skapinu. Með þolin-
mæði og skilningi cr
auðvelt að greiða úr
flækjunni.
Slcinifcilin 22.dcs. 20.jan.
Þér hefur hætt til þess
siðustu vikurnar að
hliðra þér hjá því að
mynda eigin skoðanir og
valið að vera alltaf
sammála síðasta
ræðumanni. hversu
fráleit sem skoðun hans
er.
SporAdrckinn 24.»kl. 2.4.nóv.
Öllu gamni fylgir
nokkur alvara og það
ættir þú að hafa hugfast
þegar þú ertir þina
nánustu. Varla er
mögulegt að taka öllu
sliku með stillingu. þvi
sömu gömlu lummurnar
verða þreytandi.
Valnshcrinn 2l.jan. lú.fchr.
Augu þin hafa verið
rækilega lokuð fyrir
staðreyndum i ákveðtiu
máli og nú þegar
sannleikurinn kemur
óhjákvæntilega í Ijós
reynist hann þér miklu
sárari en annars hefði
orðið.
Ilojfniadurinn 24.n»i. 2l.dcs.
Ýmsar breytingar á
persónulegum högum
liggja í loftinu. Brátt
muntu ekki fara í
neinar grafgötur um
hvers framtíðin krefst af
þér. Mundu að fljót-
færni getur spillt öllu.
Fiskarnir 20.fchr. 2().mars
Skyldan leggur þér
þunga byrði á herðar og
þér finnst að nú sé
mælirinn fullur. Gættu
þess að krefast ekki of
mikils af öðrum og
reyna að leysa þetta án
nrikils hávaða.
SVONA ERU KARLMENN
Auðvitað ætti maður ekki að
vera með nefið niðri í einkamál-
um náungans en þar sem allur
stigagangurinn í fjölbýlishúsinu
i Seljahverfinu vissi að hjóna-
band Stebba og Gunnu á sjöttu
var alveg að fara í hundana gerir
ekkert til þó við segjum það
í fleirum. Auðvitað ætlum við
ekki að fella neinn dóm um það
hverjum það var að kenna því
eins og málshátturinn segir:
„Sjaldan veldur einn ef tveir
deila.” En eitt er vist. Máfastell-
ið fékk aldeilis fyrir ferðina þegar
Stebbi var að læðast heim í
morgunsárið eftir skemmtiferðir
í Hollywood og Óðal. Þá flugu
: postulinsstyttur og aðrir
húsmunir um alla íbúðina og
Ihefði nágranninn fyrir þvi að
leggja eyrað að veggnum fékk
hann svo sannarlega að heyra
sittaf hverju.
Jæja, það er kannski óþarfi að
fara út í smáatriði. Við skulum
heldur byrja söguna þar sem
'síðasti djúpi diskurinn er möl-
' brotinn og komið að loka-
uppgjörinu. Gunna sótti um
skilnað og fékk hann að sjálf-
sögðu. Að sjálfsögðu fékk hún
líka íbúðina og álitlegan fram-
færslueyri sem segir nokkuð til
um það hver var talinn sá seki.
Nágrannar hennar i fjölbýlis-
húsinu fylgdust auðvitað
spenntir með því hvort hún
fyndi sér ekki annan mann.
Þetta var allra lögulegasta kona
Imeð allar línur í lagi og hún gat
alls ekki verið meira en fertug.
Sem sagt, reglulega ásjálegur
kvenmaður sem hlaut að geta
krækt sér í eiginmann.
En þar urðu nágrannarnir
fyrir vonbrigðum. Hjá henni
sást aldrei neinn karlmaður.
Aftur á móti fékk hún sér hund.
Þetta var hlægilegur, dverg-
vaxinn kjölturakki, gulrauður
að lit, andstyggðar kvikindi sem
urraði að öllu og öllum.
— Heyrðu mig nú, Guðrún,
sagði nágrannakonan einu sinni
við hana, svona í léttum dúr. —
Hefurðu ekkert hugsað þér að
giftast aftur?
.............. i ' ■■■■■■■
— Gunna hristi höfuðið.
— Nei, svaraði hún. — Ég hef
jú hundinn minn, kæra Kristjana.
Nágrannakonan varð auðvit-
að aðjáta því.
— En finnst þér lífið samt
ekki nokkuð einmanalegt, svona
á stundum, spurði hún.
— Jú, svaraði Gunna. — En
það verður víst ekki hjá því
komist hvort sem er, er það?
Og við því átti nágranna-
konan ekkert svar.
Skömmu seinna keypti
Gunna sér gullfisk og nágrann-
arnir fengu enn eitthvað til að
tala um.
— Henni hlýtur nú samt að
leiðast, sagði nágrannakonan
Kristjana. — Ég skil ekki
hvernig nokkur kona getur lifað
svona algjörlega án karlmanns.
Ekki gæti ég það.
— Þú ættir að fá þér mann,
Guðrún, sagði Stina nýgifta á
annarri.
Hún rakst dag nokkurn á
Gunnu i stiganum og eftir að
þær höfðu slúðrað dálítið um
daginn og veginn spurði Gunna
hvernig hveitibrauðsdagarnir
hefðu gengið og þá fannst Stínu
hún vel geta komið með svo
persónulegt álit.
— Mann, sagði Gunna. —
Hvers vegna? Ég hef jú hundinn
minn, gullfiskinn og öll blómin.
— Já, en ertu aldrei einmana?
Finnst þér þig aldrei vanta neitt?
Svona einhvern til að tala við,
meina ég.
— Jú, ekki get ég neitað því.
Nokkrum dögum seinna
keypti Gunna sér páfagauk.
Þetta var stór og skrautlegur
fugl af þeirri tegundinni sem
ætlast er til að geti talað. Þar að
auki kom hún tveimur vikum
síðar heim með kött.
— Nú er Gunna búin að fá
sér angórukött, sagði Kristjana
þegar hún rakst á Stínu á
annarri og endurskoðandafrúna
á fjórðu í stigaganginum.
— Þarna sjáið þið bara hvort
ég hafði ekki rétt fyrir mér, sagði
endurskoðandafrúin sigri hrós-
andi. — Hún er alveg að farast
úr leiðindum. Hvernig getið þið
34 Vikan 44. tbl.