Vikan - 01.11.1979, Blaðsíða 35

W&2 ^ ^S^L Þýð.: Jóhanna
Mf i iti iti m í nutiir m co
WILLY BREINHOLST
ímyndað ykkur að öll þessi kvik-
indi geti bætt henni upp
karlmannsleysið? Jafnvel þó að
karlmenn geti nú stundum verið
dálítið þreytandi.
Dag nokkurn rakst endur-
skoðandafrúin á Gunnu úti í
kjörbúðinni og þær urðu
samferða heim. Gunna spurði
hvort endurskoðandafrúin vildi
ekki skreppa inn með sér og fá
sér kaffisopa og endurskoðanda-
frúin þáði boðið með þökkum.
Þær áttu þarna reglulega góða
stund yfir rjúkandi kaffi og
krassandi slúðursögum en loks
gat endurskoðandafrúin ekki
stillt sig um að segja:
— Auðvitað kemur mér þetta
ekki við, Guðrún mín, en finnst
þér ekki að þú ættir að fara að fá
þér mann? Tíminn liður og það
verður ekki auðveldara með
aldrinum . . . Ég hef sjálf verið
þrígift og ég get fullvissað þig
um að ég hef aldrei verið
hamingjusamari en ég er nú með
Hinriki, eiginmanni númer þrjú.
Það er eins og gamli málsháttur-
inn segir: Þrisvar er fullreynt.. .
Reyndu nú að gera eitthvað í
málinu. Finndu þér mann.
— Mann, endurtók Gunna
undrandi. — Því þá? Ég hef jú
hundinn minn, köttinn minn,
páfagaukinn minn, gullfiskinn
minn og öll blómin mín.
— Já, en slíkt getur aldrei
alveg komið í stað karlmanns,
sagði endurskoðandafrúin.
— Ekki það? Nei, þá skjátlast
þér nú heldur betur, sagði
Gunna með festu. — Gullfiskur-
inn talar aldrei orð við migs
blómin drekka eins og svampar,
páfagaukurinn bölvar og ragnar
frá morgni til kvölds, kötturinn
skríður heim í morgunsárið með
slæma samvisku . . og hundur-
inn urrar og glefsar til mín ef
það líður svo kvöld að hann fái
ekki að fara út til að viðra sig.
Þýð.JÞ

44. tbl. Vikan 35