Vikan - 01.11.1979, Blaðsíða 44

„Hvernig gastu verið svona hugsunar-
laus?”
„Hún skilur þetta ekki,” sagði
hjúkrunarkonan, hún klappaði á hönd
frú Wilson eins og i ásökunarskyni og lét
hana aftur undir sængina. „Hún gerir
það eftir einn til tvo daga þegar hún er
orðin hressari.”
En Kate vissi að hversu góður sem
bati móður hennar yrði myndi hún alltaf
kenna henni um það sem gerst hafði.
Það var Hawksworth rannsóknarlög-
regluforingi sjálfur sem sagði Jeremy
King að morðingi Söndru hefði verið
handtekinn.
Hefði Jeremy bara vitað að þegar
dyrabjallan hringdi sat hann á stólnum
sem Sandra hafði setið á þegar hún
neitaði að setjast í sófann hjá Gary.
Hann var að horfa á staðinn þar sem
hún hafði dáið.
„Má ég koma inn eitt augnablik, hr.
King?” sagði Hawksworth þegar
Jeremy opnaði dyrnar. Hann gekk inn í
stofuna og settist á sófann. „Er yður
sama þó ég setjist?” bætti hann við.
Ungi maðurinn varð að venjast því að
sjá fólk sitja á þessum stað. „Þetta er bú-
inn að vera langur dagur. Líka hjá
yður.”
„Ó — já." Jeremy gerði tilraun til þess
að fylgjast með. „Má^bjóða yður
eitthvað að drekka, hr. Hawksworth? Ég
áeitthvaðaf bjór."
Þegar hann fann ekki neinn í íbúðinni
fór hann út að ná i bjórinn. Það var ekki
lengi gert.
„Þakka yður fyrir,” sagði Hawks-
worth og sat kyrr meðan Jeremy fór inn
i eldhús og kom loks með flöskur og glös.
Þegar hvor var búinn að fá sér hinn
hefðbundna sopa tók Hawksworth til
máls.
„Við erum búnir að ná honum, hr.
King,” sagði hann. „Kæran verður
borin fram á morgun."
„Gary Browne? Var það hann?
Sölumaðurinn?"
„Það er enginn vafi,” sagði Hawks-
worth.
Browne yrði sakaður um morð en
slyngur málflutningsmaður gæti farið í
kringum grautinn, borið fyrir sig augna-
bliksreiði og þannig fengið glæpinn úr-
skurðaðan sem manndráp með vægum
dómi. En það var engin ástæða til þess
aðsegja ekklinum frá því núna.
„Ekki lífgar það Söndru við, eða
hvað?” sagði Jeremy napurlega. „Né
heldur hreinsar það mannorð hennar.
Sumir eru þegar farnir að segja að hún
hafi jafnvel beðið um það.”
Jeremy hafði heyrt á þetta minnst
morguninn áður við rannsóknina.
„Þér trúið því ekki, er það, hr. King?”
spurði Hawksworth.
„Nei. Hvers vegna ætti hún að hafa
barist á móti ef svo hefði verið?" sagði
Jeremy, rödd hans var ekki eins ákveðin
og orðin.
„Fólk er fljótt til að trúa þvi versta,"
sagði Hawksworth.
Jeremy mundi hve fljótt hann
grunaði Bill Odgen um allt illt. Hann
hafði líka efast um tryggð Söndru. Hann
var engu betri en aðrir.
„Ég trúi þvi ekki enn að ég eigi aldrei
eftir að sjá hana,” sagði hann. „Hún —
það sem hún hefur þurft að þola — hún
hlýtur að hafa verið mjög hrædd.”
Við þessu var ekkert svar.
„Hvers konar maður er hann þessi
Gary Browne?” spurði Jeremy. „Er
hann — er hann — hreinn?”
„Já, já.” Hawksworth skildi strax
hvað spurningin þýddi. Gary Browne
hafði verið langt frá því að vera hreinn
þegar hann kom á lögreglustöðina i
Wattleton en undir skrámum, ryki og
óhreinindum höfðu verið leifar af
snotrum, ungum manni. Gott útlit hans
myndi síst verða til þess að þagga niður í
baktalinu um fórnarlamb hans þegar
hann kæmi fyrir rétt.
HVERS
VEGNA
MORÐ?
„Það hlýtur að vera eitthvað," sagði
Jeremy. „Því sjáið þér til. hún var mjög
fáguð.”
Hawksworth beið eitt andartak áður
en hann tók aftur til máls.
„Hann er handleggsbrotinn og
nokkur rifbein, sem brotnuðu, valda
honum miklum sársauka," sagði hann
þá. „Hann lenti i bilslysi.”
„Gott. Verst að hann hálsbraut sig
ekki," sagði Jeremy. „Meiddist nokkur
annar?"
„Nei,” sagði Hawksworth. „Jú —
skurður og nokkurt áfall. Ekkert sem
máli skiptir.” Jeremy myndi sjálfsagt
frétta um öll aukaatriði nógu snemma.
Hawksworth talaði lengi við
Meredith rannsóknarlögregluforingja í
símanum. Þætti Kate í málinu yrði
haldið leyndum svo sem frekast væri
unnt en það varð að kæra Browne fyrir
meðferðina á Kate og blöðin elskuðu
slíkt.
„Er hann brjálaður — Gary
Browne?” spurði Jeremy.
„Nei,” sagði Hawksworth. „Hann
varð ofsahræddur. Hún æptí og hann
ætlaði að þagga niður i henni, ekki
drepa hana. Hann sá einfaldlega enga á-
stæðu til þess að hann fengi ekki það
sem hann langaði i. Það líta allt of
margir þannig á hlutina nú til dags.hr.
King. Taktu og notaðu þér alla." Hann
tók sér hvíld. „Blöðin eiga eftir að gera
sér mat úr þessu, það verður óþægilegt
en gengur fljótt yfir. Það koma aðrar
fréttir og fylla forsiðurnar.”
„Þeir hafa reynt að tala við mig,"
sagði Jeremy. „Blaðamennirnir. Ég var
nokkuð ruddalegur við þá.”
„Þeir geta tekið þvi," sagði Hawks-
worth. „Við gefum skýrslu seinna.
Bailey er að vinna að henni núna. Ég
Morgcm
íii Kane
Louis Masterson
RIO GRANDE
Það var eins gott að devja með skammbyssu
í hendinni eins og að drekka sig í hel...
Ný vasabrotsbók frá Prenthúsinu á
næsta blaðsölustað