Vikan - 08.11.1979, Blaðsíða 40

Feguröin
framar öllu
Það er á stundum alveg með ólíkindum hvað
maðurinn leggur á sig til að öðlast sem mesta fegurð
og hver þjóð hefur sínar ákveðnu skoðanir í því efni.
Við hér á norðurhjara leggjum aðaláherslu á málun
andlitsins, en hvað skyldi andlitið eitt kosta
einstaklinginn, ef farið er að flestum ráðum snyrtisér
fræðinga?
Útlitið hefur alltaf haft mikið
gildi fyrir einstaklinginn og hver
þjóð hefur sínar ákveðnu
skoðanir á því hvernig maður-
inn nær mestri fegurð. Allt slikt
er miklum breytingum undir-
orpið og kröfur samtímans eru
margvíslegar. Mannkynið hefur
í þessum tilgangi borið á sig ýmis
fegrunarsmyrsl frá örófi alda og
er Kleópatra hin fagra gott
dæmi. Hún kunni að nota
fegrunarlyf þeirra tíma og
skrifaði fyrstu bókina sem vitað
er um, þar sem fjallað er um
snyrtingu.
Indíánar Ameríku þóttu
fegurstir þegar strið var í nánd,
fagurlega skreyttir útflúri um
allan líkamann. Veðurfar hefur
haft mikið að segja í þessu efni,
þvi hjá þeim þjóðum, sem búa
við kulda allan ársins hring,
þótti nægilegt að andlit og
hendur væru með fegurra móti
en hjá suðrænni þjóðum hefur
allur skrokkurinn fengið sinn
skerf. Hér á norðurhjara hefur
yfirleitt verið látið duga að
snyrta andlitið sem best. Eski-
móar bera einnig feiti i hár sitt
en hjá sumum afrískum ættbálk-
um þykir mest aðlaðandi að
hafa neðrivör, sem nær alveg
niður að höku. Angi af þeim
siðum tíðkast meðal siðmennt-
aðra þjóða, því enn í dag láta
konur gera göt á eyrnasneplana
og hengja þar í svonefnda eyrna-
lokka til skrauts.
Yfirleitt hafa flestar fegrunar-
aðgerðir beinst meira að konum
heldur en karlmönnum og er svo
enn í dag, þótt undantekningar
40 Vikan 45. tbl.