Vikan - 15.11.1979, Blaðsíða 45

parfum delubin
LETT OG FERSKT
FRÁ PARÍS
PARFUM
EAU de TOILETTE
SÁPUR
LUBIN
nnnnfr i
ovmerwba:
PARIS
Tunauháltl 11. R Siml 62700
Claire sneri að barnum, sem var stolt
Henrys. Hann stóð þar og blandaði sér i
glas. Hún kinkaði kolli til hans í
kveðjuskyni því að hún gat ekki látið sér
detta neitt i hug til að segja. í augum
Noels hafði hún séð eitthvað sem hún
sjáif þekkti svo Vel að henni leið illa.
Hún hafði líka séð eitthvað annað,
eitthvað sem hún ekki gat alveg skilið —
og hann vissi það.
Spennunni létti á meðan Fay talaði
um eitthvað sem ekki skipti neinu máii.
Claire fylgdist með Henry Hallet, þar
sem hann var nú tekinn til við að fægja
glös, og hugsaði um hve hann væri dá-
santlega heilsteyptur og blátt áfram.
Hann sneri sér að henni og spurði
giaðlega: „Þú vilt fá sama fallega
kokkteilinn og venjulega, er það ekki?
Við hin erum að lepja snjóbolta.”
ClAIRE brosti til hans og svaraði:
„Jú, takk, Henry. Annars finnst mér
það reglulega illa gert af mér að láta þig
hafa svona fyrir mér.”
„Það er alveg hárrétt hjá þér,” svaraði
hann striðnislega. Noel leit forvitnislega
á þau til skiptis og spurði: „Hvers
vegna? Hvernig er þessi fallegi
kokkteill?"
Fay varð fyrir svörum. „Claire er
varla nein ofdrykkjukona," sagði hún
hlæjandi, „svo að hún hefur fundið upp
drykk sem ekki skaðar hana, ekki einu
sinni i Makeli, miðstöð ofdrykkju-
mannanna.”
„Gestgjafinn fær heldur ekki tækifæri
til að verða að áfengissjúklingi," bætti
Henry við, lagði þerriklútinn á öxl sérog
byrjaði að afhýða græna sitrónu. Hún
vissi að þau væru bæði að stríða henni
til að létta á spennunni i andrúmsloft-
inu, bæði vegna hennar og Noels.
„Hvers vegna?” spurði Noel aftur.
„Og hvað gerir drykkinn svo fallegan?”
Claire gretti sig til Henrys. „Vegna
þess að það tekur svo iangan tíma að
blanda hann.”
„Ég skil ekki enn —” byrjaði Noel.
„Henry,” sagði Fay, „kallar það að
fegra hlutina þegar maður hefur óþarf-
lega mikið fyrir þeim. Hann segir að
Claire drekki fallega, því að það tekur
svo langan tima að útbúa drykkinn fyrir
hana að enginn annar i kringum hana
nær að verða svo mikið sem hálfur.”
Þegar Noel fór að hlæja þótti Claire
sem það hljómaði jafnfallega og þegar
hann talaði. og af einhverri undarlegri á-
stæðu tók hjarta hennar kipp.
„Jæja, þá fer ég að skilja allt þetta
rósamál," sagði Noel. „Það er sennilega
eitthvað í likingu við þá kenningu þina
að þeir ættu að leggja veg i gegnum
inn svo að ferðamenn á leiðinni
ar þurfi ekki að aka meðfram nám-
l;num og í gegnum Makeli?”
„Einmitt. Það þyrfti heldur ekki að
kosta sérlega mikið.” Henry færðist
allur í aukana þegar þeir komu inn á
betta uppáhalds umræðuefni hans.
„Það kæmi að visu smáhlykkur á veginn
viö öll tækifæri
SIGMAR Ó. MARÍUSSON
Hverfisgötu 16A — Sími 21355.
vegna urðanna, en landamærin eru
aðeins fjórar mílur frá tilrauna-
námunni. Ef ég fengi að ráða þá myndi
ég auðvitað láta járnbrautarlínu námu-
félagsins mæta —”
Noel hlustaði áhugasamur á út-
skýringar Henrys en Fay blikkaði
Claire.
„En þú verður þó að samþykkja,”
sagði Norel þegar Henry þagnaði til að
draga að sér andann, „að útsýnisleiðin
meðfram námunum stendur fyllilega
undir nafni. Útsýnið þar er reyndar
meira en fallegt. Þegar ég ók þar fram
hjá um daginn varð ég hreinlega að
staldra þar aðeins við —” Hann þagnaði
og leit út undan sér á Claire. „Nú, en
hvað um það,” sagði hann og leit í áttina
til barsins. „Þar sem við erum öll i
þurrkví á meðan gesturinn biður eftir
þessum sérstaka drykk sínum, þá hef ég
ekkert betra að gera en að fylgjast með
þessum merkisviðburði.”
Noel var sýnilega skemmt á meðan
hann horfði á tilburði Henrys við
barinn. Hann setti þrjá ísmola í hátt
glas, vætti þá síðan aðeins með nokkrum
dropum af beiskum likjör, hellti einni
teskeið af vermouth yfir, tæmdi fulla
flösku af sódavatni yfir þetta og lagði
siðan sítrónusneið af mikilli nákvæmni
ofan á. Siðan hellti hann teskeið af gini
yfir. Að lokum stakk hann löngum
kokkteilpinna i gegnum miðja sitrónuna,
áður en hann kom glasinu fyrir á bakka
og rétti Claire drykkinn. þjónslegur
mjög.
„Ja, hérna," sagði Noel alvarlegur,
„það er eins fallegt að þú ætlar ekki að
keyra heim eftir þennan umgang. Þeir
stöðva þig varla mjög oft hér, er það?”
C-LAIRE hló ásamt hinum, með
glasið i hendinni, og beið eftir að hin
fengju sin glös. Augu hennar hvörfluðu
ósjálfrátt að dagblaðinu á gólfinu við
hliðina á henni.
Það var samanvafið og lá þannig að
hún átti jafnvel erfitt með að lesa fyrir-
sagnirnar. Þetta var vel þekkt enskt
helgarblað og það var opið við lista-
siðuna. Hún tók eftir nafni John
Kendricks, leikarans fræga.
„Ég sá bróður þinn einu sinni," sagði
hún feimnislega, „i Hamlet,”
Noel varð allt i einu mjög stífur.
Síðan svaraði hann, án þess að það vott-
aði fyrir tilfinningu í röddinni: „Jæja. Er
það?”
46. tbL VDcan4‘->