Vikan - 15.11.1979, Blaðsíða 46

„Já. Ég — hann er alveg einstakur,
ekki satt? Auðvitað er langt síðan. Þeg-
ar ég var ung.”
„Það er auðsjáanlega mjög langt
síðan, eins og allir geta séð, sagði Noel.
Claire svaraði aðeins með daufu brosi,
beygði sig síðan áfram og greip höndum
um glasið.
„Já,” svaraði hún. „Fyrir fimm árum,
rétt áður en faðir minn dó og ég kom
hingað. Ég hefði gefið hvað sem var til
að hitta hann og segja honum hve —
hve —", Hún dreypti dreymin á drykkn-
um, siðan fór hún að hlæja. „Veistu,”
sagði hún undrandi á sjálfri sér, „ég varð
svo hrifin — svo dáleidd — að ég lék
mér að þeirri hugmynd að fara að bak-
dyrunum, senda honum bréf og segja
honum að systir mín þekkti systur hans i
Makelia og — og — og að ég væri með
skilaboð til hans, bara til að —”
Rödd hennar týndist í hlátri Fay.
„Henry,” sagði hún, „getur þú hugsað
þér nokkuð ótrúlegra en Claire bankandi
á dyr fataherbergis Johns?"
Claire tók eftir því að Henry var allt í
einu komin fram, út úr barnum og stóð
nú á milli hennar og Noels. „Ekki til í
dæminu. Hún er allt of feimjn. Viltu
meira i glasið, Noel?”
Claire mundi ekki hvað þau héldu á-
fram að tala um. Hún var allt of undr-
andi á því hve mikið hún hafði sagt við
þennan ókunnuga mann. Eins og venja
hennar var, hlustaði hún fremur en
talaði, þar til Henry beindi spurningu
beint til hennar varðandi ferðalag
Bruces um landið.
„Hvað er það sem hann vonast til að
finna?” spurði hann. „Papemálverk?”
Ég held það. Meðal annars auðvitað.
Hann er líka að kaupa inn skinn og þvi
um líkt.”
„Hvemig gengur honum núna,
Claire?” spurði Fay. „Hann hefur jú átt
í töluverðu basli, er það ekki? Og honum
hefur tekist mjög vel til með að snyrta
verslunina. Mér finnst orðið reglulega
gaman að kíkja þangað inn.”
„Jú, ég held að honum gangi alveg
sæmilega. Þó myndu nokkur Pape-
málverk hjálpa. Á meðan ég man —”
Hún sneri sér að Noel og tók eftir að
hann horfði á hana fullur athygli í gegn-'
um lituðu glerin. „Þig langaði til að fá
að sjá eitthvað eftir Pape? Er það ekki?”
„J ú, en það liggur ekkert á.”
„Mér datt bara í hug, að ég hef eina
mynd eftir hann. Sú mynd er kannski
eitt af þvi besta sem hann hefur gert.”
„Nú, svo að það var Pape, sem þú
varst að leita að um daginn!" Fay brosti
ástúðlega til bróður sins. „Og svo
gleymdirðu bæði þér og mér.”
Noel brosti aftur til hennar. En hve
brosið breytir honum, hugsaði Claire
með sjálfri sér. Yfirleitt virtist hann
næstum því ósnertanlegur.
„Jæja, þið töluðuð um þessar myndir
þá um morguninn og ég var nógu for-
vitinn til að.„. Og satt best að segja eru
allar myndirnar héðan sem ég hef séð
vægastsagt grófar.”
„Hvort þær eru," Henry hló
samþykkjandi. „Og svo eru þær allar
eins — þorpsmyndin með konunum á
akrinum, fila eða sebrahjörðin, og sólar-
lagið — æ, þessi blessuð sólarlög — yfir
útsýnishæðinni. Eina fólkið sem kaupir
þessar myndir eru ferðamannahóparnir,
sem vilja koma heim með sönnun um að
þeir hafi komið til Afríku. Og þó kemst
maður einstaka sinnum yfir eitthvað
alveg sérstakt.”
Noel kinkaði kolli og sneri sér siðan
að Claire. „Hvernig komst þú yfir þetta?
Og hvað fékk þig til að kaupa einmitt
þessa mynd? Hefurðu vit á málara-
Iist?”
„Nei.” Claire hristi höfuðið.
„Dermott, maðurinn minn, keypti hana.
Hann vissi töluvert....”
Undir
Afríku-
himni
„Dermott hafði nef fyrir slíku,” sagði
Henry.
„Nef?” Noel Kendrick leit spyrjandi á
hann, síðan sneri hann sér að Claire.
„Það var ekki aðeins list sem hann
hafði vit á,” sagði Henry. „Hann var
slyngur náungi, ekki satt, Claire?”
Claire tók eftir að Fay þrýsti glasið
fast. Hún vissi að spennan hafði skapast
aftur hennar vegna og vegna þess að
þau voru að tala um Dermott.
Það hafði vissulega verið hún sjálf,
sem hafði minnst fyrst á hann, og það i
sjálfu sér var óvenjulegt. Siðan henni
hafði fundist sem hún sæi hann i Makeli
siðasta föstudag hafði hann varla vikið
úr huga hennar, og nú fann hún ákafa
þörf fyrir að tala um hann, eins og til að
vinna upp þögn síðastliðinna tveggja
ára. Eða eins og hann hefði allt í einu
verið vakinn aftur til lífsins.
Hún starði niður á sítrónuna sem
hékk nú eins og slytti á barminum á
hálflómu glasinu. Síðan sagði hún: „Já.
Hann hafði mjög næma tilfinningu fyrir
slíku. Það var þetta tilfinninganæmi
hans sem gerði hann að svo góðum
lögreglumanni. Hann byrjaði hér í
lögreglunni.”
Noel kinkaði kolli. ,',Já, Fay hefur
sagt mér það. Hann kom hingað fyrir
tólf árum — er það ekki?”
„Jú. Móðir hans dó þegar hann var
litill. Siðan erfði hann smá peninga-
upphæð eftir föður sinn og hann ákvað
að fara og lita á heiminn. Hann var
aðeins tuttugu og eins árs þegar hann
kom til Makelia. Hann varð ástfanginn
af landinu svo að hann ákvað að setjast
hér að.”
Henry hristi ísinn í glasinu. „Þetta
var áður en námufélagið var virkilega
komið af stað. Leitin var hafin en þeir
voru ekki enn búnir að finna koparæðina
sem gerði landið svo ríkt. Svo að Der-
mott varð lögreglumaður.” Henry
nuddaði nefið og settist síðan beint á
móti Noel. „Þetta var auðvitað löngu
fyrir minn tíma og Fays.”
Nú tók Fay fyrst til máls: „Síðan
flykktist fólk hingað úr öllum áttum og
staðurinn stækkaði. Makelia var þá þeg-
arsjálfstætt ríki.”
„Ef það mátti þá kalla það því nafni.”
Henry veifaði glasinu í áttina að Noel.
„Það vantaði allan pening hér. Það var
ekkert. Öll þjóðarframleiðslan
samanstóð af ofurlitlu af maís, sykri,
sítrónum, tóbaki og öðru sliku. En
menntunin var i lágmarki. Að vísu voru
Sem eina sérverslun landsins með skákvörur bjóðum við yður stærsta úrval landsins af
taflmönnum, taflborðum, skákklukkum (4 teg., 8 gerðir) og skákbókum. Skrifið eða
hringið og látið okkur vita hvers þið óskið, við munum senda yður tillögu okkar, eða ef þér
óskið frekar velja fyrir yður (við erum fagmenn) eftir bestu samvisku og senda i póstkröfu.
Þér hafið auðvitað fullan endursendingarrétt, ef yður líkar ekki val okkar. Sem verð-
viðmiðun getum við nefnt eftirfarandi: Plastmenn kosta frá ca 3-10 þús., trémenn 10-40
þús., dúkar 1-5 þús., tréborð 7-45 þús., tréborð á fótum 30-50 þús., klukkur ca 25-75 þús.
(sjá mynd; gengur í steinum, svissneskt útlit og gæði! 75 þús.).
Látið okkur strax vita hvers þér óskið — Við leysum vanda yðar strax.
Ánægjulegasta jólagjöf skákmannsins eru skákvörur frá Skákhúsinu.
Skrifið eða hringið strax í dag.
SKÁKHIISIÐ
Laugavegi 46 — Sími 19768 P.O. Box 491 — 101 Reykjavik.
46 Vikan4b. tbL