Vikan - 22.11.1979, Blaðsíða 47

sumarið og skín hér inn i klukkutíma
eftir hádegið,” útskýrði Claire. „Loft-
kælingin er ekki nógu góð svo að ég lét
sauma þessar gardinur til að halda
hitanum og birtunni úti. Annars dreg ég
þær næstum aldrei fyrir.”
„Einmitt.” Noel horfði enn
rannsakandi á hana. „Segðu mér eitt,”
sagði hann. „Ertu nærsýn?”
Claire fann að hún roðnaði.
„Dálitið,” svaraði hún stuttlega.
„Hvers vegna spyrðu?”
„Augu þin líta þannig út,” svaraði
hann. „Hver einasta kona sem ég hef
þekkt með augu eins og þú hefur verið
nærsýn. Þetta hjálparvana augnaráð
kemur upp um þær.”
Augu hans mættu hennar stutta
stund, áður en hann leit á gardínurnar.
„Sérðu það ekki?” sagði hann að
lokum. „Þú opnaðir augun til að stöðva
martröðina, og það fyrsta sem þú sást
var brún gardínunnar, með hvítum
hnúðnum efst uppi.” Hann settist á
rúmið og lagði höfuðið á koddann um
leið og hann starði upp i loftið. „Jafnvel
þó að ljósið sé kveikt get ég séð hvernig
þetta hefur litið út. Og úti er ekkert
tunglskin, aðeins örfáar stjörnur.”
Hann stóð upp úr rúminu og gekk til
hennar þar sem hún stóð i dyrunum.
„Nei,” sagði hann. „Þetta var enginn
draumur. En þetta var heldur ekki
raunveruleiki, eða hvað?” Hann brosti
til hennar á meðan hann beiðeftir svari.
Claire svipaðist um I herberginu og
augu hennar staðnæmdust við
gardínurnar. Hún dró djúpt að sér and-
ann og spennunni létti. „Nei,” sagði hún
sannfærð. „Það var ekki raunverulegt.
Og svo var ekkert vatn.”
Ef Noel tók eftir að hún titraði lét
hann sem hann sæi þaðekki. „Sérðu það
núna?” spurði hann. „Þú ert loksins að
losna við þetta.” Hann sneri sér við í
dyrunum. „Er allt i lagi með þig núna?”
Þegar hún kinkaði kolli sagði hann:
„Allt í lagi,” og gekk ákveðnum skrefum
fram á ganginn. „Komdu þá og læstu á
eftir mér.” Siðan var hann horfinn.
SóLIN var varla komin á loft þegar
Bruce kom akandi á Land-Rovernum
tveimur dögum seinna. Hann virtist
þreyttur og spenntur. Claire bauð
honum morgunmat, sem hann snerti
varla. Hann sagðist hafa komið við i
versluninni áður en hann kom til Black-
rock í heimsókn til hennar.
„Fannstu eitthvað merkilegt?” spurði
Claire.
„Hitt og þetta.”
Þar sem hann tók ekkert sérstakt
fram né sýndi henni neitt, spurði Claire
einskis frekar. Hún spurði heldur ekki
hvernig honum hefði gengið að ná í
Pape-málverkin. Hann virtist svo
þreytulegur að hún ákvað að spyrja
hann seinna.
Rebecca kom hljóðlaust inn og byrjaði
að safna saman borðbúnaðinum, eins og
til að gefa I skyn að þau hefðu setið
þarna nógu lengi. Hún var vön að vera
ákveðin í hreyfingum og virtist hún
þó klaufalegri en venjulega. Fimm
minútum seinna, þegar Bruce var að
segja frá mótmælagöngu stúdenta á
flugvellinum, tók Claire eftir að
þjónustukonan var enn í herberginu.
Hún sneri sér að henni og sagði: „Þakka
þér fyrir, Rebecca. Þú getur farið
núna.”
„Borðið þér hádegisverð heima, frú?”
Dökk augu Rebeccu hvörfluðu frá
Claire til Bruces.
„Ég veit það ekki. Ég læt þig vita
seinna.” Hún fylgdist með þjónustu-
stúlkunni þar til hún hvarf í áttina að
eldhúsinu, síðan sneri hún sér að Bruce
og sá að hann gerði sig líklegan til að
fara.
„Ég leit bara inn til að sýna þér að ég
væri kominn heim í heilu lagi,” sagði
hann, „og til að fullvissa mig um að allt
hefði verið í lagi hjá þér á meðan ég var
að heiman. Þú varst hálf þreytuleg —
ert það reyndar ennþá." Hann leit hugs-
andi á hana. „Er allt í lagi með þig,
elskan?”
„Já, auðvitað. Ég hef það fint.” Claire
varð hugsað til martraðarinnar og heim-
sóknar Noel Kendricks þar á eftir. Það
ar ekki til neins að vera að segja frá því.
Þetta var liðið hjá núna.
Eftir að Bruce var farinn tók Claire
greinina til Makelia Times og gekk að
bílnum. Fay Hallet var I garðinum. Hún
var að tína appelsínur og fleygði þeim í
körfu sem stóð fyrir neðan hana. Þegar
hún veifaði til hennar, hrópaði Fay:
„Viltu fá eitthvað af þeim. Ég sé að
þínar eru ekki enn þroskaðar.”
„Ef þú mátt missa þær. Við getum
svo deilt mínum þegar þínar eru búnar.”
Síðan opnaði hún bíldyrnar og
hrópaði:„Ég verð að skila þessu núna,”
um leið og hún veifaði umslaginu til
Fay.
„Claire.”
„Mmmmm?"
„Mérdatt I hug hvort þú gætir snætt
hádegisverð með Noel. Við Henry
borðum í klúbbnum en Noel —” Fay
hikaði, siðan hélt hún áfram: „Honum
líður orðið mikið betur, en hann fær
stundum þunglyndisköst. Mér líkar ekki
að hugsa til þess að hann borði einn."
„Nei. Ég skil. Hann getur komið og
borðað hér hjá mér og litið á málverkið í
leiðinni.” Claire fann hvernig hún
roðnaði. Skyldi Fay vita um þessi
fáránlegu óp hennar í fyrrinótt?
Fay, sem misskildi roða hennar, kom
til hennar og lagði höndina á handlegg
hennar. „Þakka þér fyrir, Claire. Ég
held að hann kunni vel við hve róleg þú
ert. Það hjálpar honum.”
Óp hennar sjálfrar bergmáluðu í eyr-
um Claire, og hún fékk ákafa löngun til
að hlæja hátt. Framh. i nœsta blaði.
At’tershave Gift
(75 ml Aftershave and
10ögTalc)
’^Luxury Gift
(75 ml Aftershave
i ml Cologne and Leather Belt)
ÍSLEHZK
870
Travel Gift
30 ml Aftershave. 50g Talcj
869 \
Bath Gift
(30ml Aftershdvt'.
30 ml Cologne and Soap On A Rope)
47. tbl. Vlkan 47