Vikan - 29.11.1979, Blaðsíða 40

Glæsileiki
i'inki’imir Iwimilisln'kin J'rá A /’.S, Norct’i.
/>// /<(7v) iillr i chlhiisii) i llzkiililuni, cltiavclur
KufitRlcyim, kivliskúpa, frystiskápu, J'rysiikisiur //./,
iip/i/niillavcliir.
Tryggur heimilisvinur
EINAR FARESTVEIT & CO. HF
BERGSTAOASTRÆTI 10 A
Sími 16995.
mmmm
SKILNINGAR-
VITIN
Heitasta ósk þeirra Þorkels og
Trýnu var að nöfn þeirra yrðu
viðurkennd og þekkt innan
myndlistarheimsins. Mest af öllu
langaði þau til að verða leirkera-
smiðir þar sem bæði höfðu það á
tilfinningunni að hendur þeirra
væru sérlega vel til þess fallnar
að skapa hlutkennda fegurð úr
ofurmjúkum leirmola. Þorkel
skorti ekki neitt af því sem
nútímalistamanni er nauðsyn-
legt. Hann átti stóra og mikla
lopapeysu, var fúlskeggjaður, hár-
ið sítt í hnakkanum, toppurinn
stuttur og svo vantaði ekki sann-
færinguna um að ef hann aðeins
kæmist í tæri við leirmola,
vopnaður réttum tólum og
tækjum, þá gæti ekki farið hjá
því að útkoman yrði frábært
listaverk. Trýna var auk
þess vel í stakk búin til að fylgja
manni sinum eftir á frægðar-
brautinni. Hún átti forláta kven-
réttindamussu með þrykktum
ofskynjunarmyndum, hárið var
slegið, skínandi svart og toppur-
inn að sjálfsögðu klipptur eftir
reglustriku eins og lög gera ráð
fyrir. Um hálsinn var hún með
heljarmikið járnstykki sem hún
hafði keypt af gamla járn-
smiðnum á horninu en hann
hafði söðlað yfir á sjöunda
áratugnum og byrjað að selja
hippum skraut.
Trú þeirra skötuhjúa á glæsi-
lega og viðburðaríka framtið var
óbilandi — gjörsamlega stað-
föst. Það eina sem þau vantaði
var stór leirklumpur sem þau
einhvern veginn yrðu að láta
skrifa hjá sér til langs tíma, því
þeim var eins farið og öðrum
óuppgötvuðum listamönnum,
þau áttu aldrei pening. En dag
einn fór hamingjuhjólið að
snúast þeim í hag. Þorkell fékk
listamannastyrk upp á hvorki
K.S. f urunála-skúmbaö
jafn ómissandi
ogsápa
fæst um land allt
Heildsölubirgðir: Kristjánsson HF
Símar 12800 og 14878.
FICHTEMNAC-1
ISCHAÚÍVl
40 Vlkan 4S. tbl.