Vikan - 06.12.1979, Blaðsíða 19

Þetta varð hið skemmtilegasta teboð.
Það var ekki fyrr en rétt áður en þær
bjuggust til brottferðar, að Jenný leit vel
i kringum sig og sá, hvernig allt var.
Húsgögnin voru slitin og teppið snjáð,
myndirnar á veggjunum voru klipptar út
úr blöðum og rammaðar inn á ódýran
hátt, jafnvel glösin og bollarnir voru
skörðótt. Ogsamt...
Augu hennar hvörfluðu til gestgjaf
ans, sem var að sýna dætrum hennar
skrautið á jólatrénu. Það var eitthvað
sérstakt við hann, eitthv.-.ð, sem hún
hafði alltaf dáðst að, þótt hún áttaði sig
ekki á þvi, hvað það væri. Nú varð
henni það skyndilega Ijóst. Það var
hugrekki Ferdínands gamla, sem alltaf
hafði hrifið hana svo mjög.
Um kvöldið, þegar þau sátu öll
saman í setustofunni. hvarflaði hugur
Jennýjar sifellt frá bókinni, sem hún hélt
á, til jólateboðsins hjá Ferdinand. Ódýrt
vín i skörðóttum glösum. Stjörnusam
lokur. Hann virtist sannarlega njóta
lifsins á sinn sérstaka hátt. Enda þótt
hann ætti naumast fyrir mat sinum, þá
virtist sálin ekki vera i svelti.
Hún horfði á Danna. Hann horfði
niður fyrir sig, hún gat ekki lesið i svip
hans. Hún skildi núna, að honum hafði
ekki fallið það létt að láta hana taka yfir
alla stjórn peningamála á heimilinu.
Stolt hans hafði beðið hnekki. Glaðværð
hans var ekki söm og áður.
Augu hennar hvörfluðu til litlu
dætranna. Andlit þeirra virtust lokuðog
undarlega fullorðinsleg. Þær voru farnar
að hegða sér eins og fullorðnar
manneskjur, hlédrægar og fálátar. Þær
báðu ekki lengur um neitt. I rauninni
töluðu þær naumast við hana lengur.
Hún fann til hryggðar. Heimilið hafði
orðið fyrir áfalli, sem smám saman hafði
lagst á allt þeirra lif eins og þungt farg.
Ég á sök á þessu, hugsaði hún. Ótti
minn á sök á þessu. Ég hel' haft áhrif á
þau öll.
Skyndilega sneri hún sér að
eiginmanni sinum. — Danni, sagði hún
með nokkru ofboði i röddinni — höldum
jólin þrátt fyrir allt. Almennileg jól, á ég
við. ekki málamynda.
Þau lyftu höfðum sinum öll þrjú og
störðu á hana, og Danni sagði undrandi:
— Já .. . ég á við .. . ég hélt bara. að við
hefðum ákveðið, að við hefðum ekki
efni...
— Við getum tekið svolitið af
peningunum út úr bankanum, greip hún
fram í. Hennar eigin orð komu henni
svo á óvart, að sem snöggvast kom hún
ekki upp fleiri orðum. Svo hélt hún
áfram glaðlega : — Hvers vegna ekki?
Hvað eru nokkrir aurar á milli vina? Þú
varst vanur að segja það, og að ýmsu
leyti hefurðu á réttu aðstanda.
Hún fann einhvern hlýleika myndast
innra með sér og hann breiddist út um
brjóst hennar eins og eldur. Hún stökk á
fætur. — Við verðum að reyna að njóta
lífsins á okkar hátt. Hvers virði er lifið
annars?
Besta
jóla-
gjofin
AÐ voru komin jól. i einu horni
stofunnar stóð glitrandi jólatré, greni-
ilmur og steikarlykt fyllti húsið.
Systurnar snerust í kringum Ferdinand
gamla, sem þau höfðu boðið yfir. Danni
sat niðursokkinn i nýja bók, en þegar
hann fann augu Jennýjar hvíla á sér, leit
hann upp og myndaði orðin „ég elska
þig" með vörunum. Hún sendi honum
fingurkoss. Hún leit brosandi í kringum
sig. Töfrasproti jólanna hafði sett mark
sitt á allt.
Hún gekk yfir að trénu og tók upp
aflangan pakka. Svo gekk hún yfir til
Ferdinands og lagði pakkann á borðið
fyrir fram hann. Systurnar biðu í eftir-
væntingu.
Jenný ræskti sig. — Gleðileg jól,
Ferdínand, sagði hún.
Gamli maðurinn leit undrandi upp. —
Kæra vinkona, sagði hann, — ég átti
ekki von á neinni gjöf.
Kata hoppaði af óþolinmæði. —
Opnaðu hann, opnaðu hann!
Hann beygði gráan kollinn og opnaði
pakkann skjálfandi höndum. Þegar
hann loks lyfti lokinu af öskjunni, rak
hann upp hlátur. — Ja, hérna, betra gat
það ekki verið kallaði hann upp yfir sig.
— Ég má til með að setja það strax á
mig, sagði hann um leið og hann lyfti
rauðköflótta hálsbindinu upp úr
öskjunni.
Þau horfðu á hann, meðan hann gekk
yfir að speglinum og hnýtti á sig háls-
bindið. Hann sneri sér við sigri hrósandi.
— Betra en andlitslyfting, sagði hann.
— Mér finnst ég vera tuttugu árum
yngri!
Svodofnaði yfir honum og hann sagði
vandræðalega við Jenný: — Ég kom
ekki með neitt handa ykkur.
— Ó, Ferdinand, sagði Jenný. Skyndi-
lega átti hún erfitt um mál. Allt var svo
breytt á heimilinu, öll deyfð var horfin.
það var fullt af lifi og ást. Og þá gjöf
hafði Ferdínand gamli fært þeim.
Hún gekk til hans, lagði höndina á öxl
hans og sagði lágri röddu: — Gjöfin þin
var besta jólagjöfin.
Henni vöknaði um augu, og allt í einu
hallaði hún sér að gamla manninum og
kyssti hann á vangann. Þýð.: KH
Fjaríægi
og
fíyt
bí/a
Bílabjörgunin
Sími 81442
Rauðahvammi
v/Rauðavatn
í sjónvarpsleiktækjum
AHt að því enda/ausir
möguleikar.
Auka kassattur
fáantegar
Attt tíl hljómflutnings fyrir:
HEIMILIÐ - BÍLINN OG
DISKÓTEKIÐ
J—\
■feg'iRL*?;

j__(
ARMULA 38 Selmulu mecjin 105 REYKJAVÍK
SIMAR: 31133 83177 POSTHOLF 1366
49. tbl. Vikan 19