Vikan - 06.12.1979, Blaðsíða 84

hún vcriö svona allt sitt lif? Tilhugsunin
var ógnvekjandi. Hún hafði þó hugsað
um föður sinn af umhyggju og ástúð
þegar hann lá banaleguna og barðist við
að ná andanum. Hafði hún ekki gert
það?
En hvað með Bruce? Hafði hún nokk-
urn tinia hugsað sér hann sem verðandi
eiginmann; eins og Ruth hugsaði um
Sam? Hafði hún kunnað að meta þolin-
mæði hans eða hugsað um framtiðar-
hamingju hans? Elskaði hún hann,
þegarallt kom til alls?
C'laire drap ákveðin í sigarettunni. Á
morgun myndi hún hringja til hans,
segja honum að hún hefði ætlað að
heimsækja hann þá um kvöldið og þar
sem hann leit út fyrir að vera svo önnum
kafinn, bjóða honum aðstoð. Og bráð-
lega, mjög bráðlega — næst þegar hann
spyrði hana — myndi hún játast iionum.
Það voru til fleiri tegundir ástar en ein
og hún gat ckki ætlast til að bera sömu
tilfinningar til nokkurs annars manns og
hún hafði borið til Dermotts.
Hún vissi ekki hve lengi hún sat þarna
i þögninni. starandi blint á Ijósin i Black-
rock. En að lokum setti hún lykilinn í
kveikjuna og lagði af stað hcim.
BrUCE var auðheyrilega glaðurað
heyra rödd hennar i simanum daginn
eftir. En þó fannst henni hann ekki fús
að þiggja hjálp hennar.
„1 augnablikinu erum við reyndar á
kafi í tæknilegri vinnu."
„Nú? Þú átt við að þið séuð að lag-
færa það sent eyðilagst hefur á leiðinni í
siðustu innkaupaferðinni?"
„Það mætti orða það' þannig. En
heyrðu annars. ég skrepp yfir til þín i
kvöld og við skreppum i klúbbinn og fá-
um okkur i glas. Er það i lagi? Það er
kominn timi til að ég taki mér fridag.”
Hann hló.
„Það væri gantan. Við getunt borðað
kvöldverð hér hjá mér fyrst."
„Það væri fint. Þakka þér fyrir."
Þegar Claire lagði tólið á datt henni i
hug að hún hefði ekki minnst á það sem
var málað utan á verslunina hjá honum.
Hún hafði ekki einu sinni sagt honum að
hún hefði verið að leita að honum
kvöldið áður. En það skipti auðvitað
ekki neinu ntáli. Hún gat alltaf rætt
betur við hann um kvöldið.
Hún hringdi til Tims og náði sam-
bandi við hann á skrifstofu Times.
Hann virtist næstum enn glaðari að
heyra i henni en Bruce hafði verið.
„Fint," sagði hann. „Stórfint. Geturðu
hitt mig hér núna á eftir? Ég verð með
útvarpsþáttinn i kvöld." Hann ætlaði
auðsjáanlega ekki að gefa henni tæki-
færi til að skipta um skoðun. „Ég get
sýnt þér staðitin og þú getur byrjað að
velja tónlistina. Er það í lagi?"
„Já. Allt í lagi. Og — Tim?"
„M.„?"
„Hver var það sem svaraði i simann?
Sú sem sagði mér hvar ég gæti náð i
þig." Þegar þung þögn fylgdi á eftir
bætti Claire óörugg við: „Mér fannst ég
kannast eitthvað við röddina í henni."
„Ó!" Hlátur Tims var uppgerðar
legur. „Já, þaðer vist ekkert skritið. Það
var Carol. Carol Blake. Manstu eftir
henni?"
Claire greip fastar um tólið. „Já, ég
man." Hún dró djúpt að sér andann.
„Allt í lagi. Tim. Við sjáumst þá eftir
klukkutima."
C'AROL Blake hafði verið siðasta
„vinkona" Dcrmotts. Honum hafði oft
tekist að halda ástarævintýrum sinum
leyndum. En það hafði ekki vcrið tilfcll-
ið með Carol Blake. Claire mundi aðeins
allt of vel eftir hcnni.
r 1 Kenwood THOflN HlwBHk og úrval hjé L hræi ílpar II ar ja 4
HEKLAhf
Laugavegi 170—172 — Sími 21240
84 Vikan 49. tbl.