Vikan - 13.12.1979, Blaðsíða 23
Meðan Kimberly og Richard brunuðu
í átt að slysstað Hectors átti Jack Godell
í sínum erfiðleikum í umferðinni. Hann
stansaði á rauðu ljósi og gat séð bláa
Chevy bílinn tveim bilum fyrir aftan sig
Bifreið með þrem unglingum og hundi
innanborðs stansaði við hlið hans. Jack
leit áhyggjufullur i átt til þeirra og einn
unglingurinn brosti til hans um leið og
hann gaf merki með höndunum.
Hundurinn gelti ákaflega. Ljósin voru í
þann veginn að skipta þegar sjúkra-
bifreið kom vælandi eftir veginum og
Jack varð að stíga harkalega á brems-
urnar til þess að rjúka ekki af stað. Svo,
ósjálfrátt og áður en nokkur annar hafði
jafnað sig, ók hann yfir rétt áður en
græna ljósið kviknaði og þaut í burtu
með rjúkandi hjólbarða.
Hann var nú kominn út á hraðbraut
og var rólegri því hann vissi að þeir
höfðu misst af honum. Hann kveikti á
útvarpinu og fitlaði við takkana. Hann
heyrði nú lokin á beinni fréttaútsend-
ingu frá Point Conception. Hann heyrði
ekki mikið en nóg. Það var viðtal við dr.
Elliott Lowell og hann sagði að hann
hefði orðið að fresta vitnisburði sinum
vegna þess að gögnin, sem hann hefði
þurft, hefðu ekki komið tímanlega.
Hann hefði frétt að maðurinn, sem
koma átti með gögnin, hefði lent í alvar-
legu slysi á hraðbrautinni. Lögreglan
væri nú að kanna málið. .
Jesús Kristur! sagði Jack í hálfum
hljóðum. Þeir eru í morðhug. Honum
hafði ekki fyrr dottið þetta í hug en hann
sá að blái Chevy billinn var ekki aðeins
búinn að finna hann aftur heldur var
hann að fara fram úr honum á annarri
akrein. Hann gaf nú allt í botn og fann
hvernig kraftmikil vélin tók viðbragð. Á
fullri ferð sveigði hann nú út á akreinina
lengst til vinstri, fór nokkur hundruð
verðmæta metra fram úr Chevy bílnum
en þverbeygði þá fyrir umferðina og ók
út af hraðbrautinni. Lítil bifreiðin rann
hriktandi til en hélst á veginum. Um leið
og hann ók niður hliðarbrautina sá
hann glitta í Chevyinn þar sem hann
rann til, slapp naumlega frá því að
rekast á vegarkantinn en stefndi svo á
sömu hliðarbraut.
En hann hafði samt grætt nokkur
HLUTI
Bókin The China Syndrome eftir Burton Whol er
byggð á kvikmyndahandriti eftir Mike Gray, T.S.
Cook og James Bridges. Með leyfi Bantam Books, Inc.
Copyright 1979 — Eyewitness, Ldt. Allur réttur
áskilinn.
hundruð metra og myndi græða nokkra
í viðbót þegar hann æki af hliðarbraut-
inni og undir ökubrúna. Hann gaf nú
aftur i og lofaði í hljóði kraft vélarinnar.
Hann var enn á fullri ferð þegar hann
kom að orkuverinu og klosshemlaði við
hliðið.
„Hamingjan sanna, hr. Godell,” sagði
vörðurinn og slíðraði marghleypuna.
„Maður gæti orðið fyrir því að skjóta á
yður þegar þér komið með þvílíkum
látum.”
„Fyrirgefðu, Mike, en þetta er áríð-
andi. Hleyptu mér í gegn?”
„Sjálfsagt.” Bóman sveiflaðist upp,
Jack þaut yfir svæðið að merktu bíla-
stæði sínu og steig út úr bílnum. Að baki
sér sá hann bláa Chevy bílinn þar sem
honum hafði verið lagt við girðinguna
meðfram afleggjaranum að orkuverinu.
En þeir höfðu ekki komið að inngangin-
um. Hann skokkaði í átt að skrifstofu
sinni.
Á slysstaðnum við veginn meðfram
sjónum voru sjúkraliðar að búa sig undir
að leggja Hector á sjúkrabörur.
Hann lá á milli meðvitundar og með-
vitundarleysis. Sárabindi voru á
höndum hans, andliti og höfði. Til allrar
hamingju hafði hann henst út úr bílnum
áður en hann tók að velta.
Richard hljóp niður bakkann að hlið
Hectors og kom að honum í þann mund
sem sjúkraliðamir höfðu lagt hann á
börurnar. Sjúkrabifreið með blikkandi
ljósum beið uppi á vegarbrúninni.
„Heck! Þetta er Richard. Heyrir þú í
mér?”
Kimberly kom líka niður. „Er hann
lifandi?” spurði hún ungan lækni. Hann
kinkaði kolli.
„Hæ, þú!" kallaði lögreglumaður að
Richard, „láttu hann vera. Komið ykkur
í burtu!”
Richard virti hann ekki viðlits.
„Hector, hvar eru röntgenmyndirnar?
Heck, þetta er Richard. Líttu á mig!”
„Hann er að detta út af," sagði
læknirinn. „Ég varð að gefa honum
sprautu.”
Skyndilega opnaði Hector augun upp
á gátt. Hann reyndi að tala en engin orð
urðu greind.
„Varðstjóri,” sagði Kimberly þegar
lögreglumaðurinn gekk reiðilega til
þeirra. „Við erum náir vinir. Varst þú
fyrstur hingað?”
Svipur lögreglumannsins mildaðist
þegar hann sá hve hún var áhyggjufull.
„Já, ungfrú. Ég held að ég hafi komið
hingað nokkrum minútum eftir að það
gerðist. Billinn er gerónýtur. Ég hringdi
strax."
„Hann var með mikilvæg skjöl með-
ferðis,” sagði Kimberly. „Hefur nokkuð
verið tekið úr bílnum?’
„Ég fæ ekki séð að það væri hægt,”
sagði lögreglumaðurinn. „Billinn er
algjörlega í rúst. Þú skalt leita sjálf.”
Kimberly tók í sig kjark og gekk að
MG bílnum. Það var satt, bíllinn var
gerónýtur, en að innan hafði hann
aðeins skemmst lítillega. Framsætið var
enn heilt. Reyndar gat hún greint blóð,
eilítið dekkra en rautt áklæðið.
„Ekkert,” sagði Richard við hlið
hennar. „Hvorki tangur né tetur af
röntgenmyndunum.”
Kimberly sneri sér að honum og virti
hann fyrir sér. Það var ekki hægt að lesa
neitt úr svip hans, en i augum hans
mátti sjá nokkuð sem hún hafði séð
áður. Það var eins og þau segðu skýrt:
Ég sagði þér að svona myndi fara.
Jack Godell þrýsti á bjöllu við dyrnar
inn í stjórnsalinn. Vörðurinn fyrir innan
leit í sjónvarpsskerm sinn, þekkti Godell,
leit á skilríki hans og hleypti honum
inn. Jack kinkaði kolli til starfsmann-
anna og gekk hratt inn á skrifstofu sína.
Þegar hann snerti skrifborð sitt hrökk
hann við. Hann fann að túrbínurnar
titruðu fyrir neðan. „Heyrðu, Ted —”
Spindler kom í gættina.
„Hvað er um að vera? Það er eins og
alltsékomiðígang.”
50. tbl. Vikan 23