Vikan - 13.12.1979, Blaðsíða 43

gáfur, þá sitji maður uppi með afbrota-
sál?
Kannski.
En vitanlega er líka um uppeldi að
ræða, ekki satt?
Ég fer og hitti Sæmund, sagði
Margeir, og læt ykkur svo vita hve mörg
greindarstig hann fær hjá mér.
Já, sagði Hallur, ég þykist vita að
Rakel litla hafi hitt þig að máli?
Já.
Hún hefur áhyggjur af þróður sínum.
Já. Ég ætla að spyrja Sæmund um
þetta ferðalag þeirra.
Það þarf einhver að líta til með stúlk-
unni, sagði Hallur þá eins og annars
hugar — og mér líst svo sannarlega ekki
á ástandið, ef Sæmundur hefur týnt
Ragnari i útlöndum.
14
Ég verð að segja það Margeir, var það
ekki nafnið, að mér þykir mjög miður að
lögreglan skuli sjá ástæðu til að koma
hingað. Ég vil fullvissa lögregluna um,
að við hér hjá Ljósbera hf. höfum
ekkert, nákvæmlega ekkert að fela. Ef
þið grunið okkur um tollasvindl, þá
skuluð þið korna hingað með ykkar sér-
fræðinga og leita af ykkur allan grun.
Mér væri þökk í því. Með lögum skal
land byggja en ólögum eyða, sagði
skáldið, var það ekki?
Sæmundur Hörgdalín sló út hendinni,
hallaði sér aftur á skrifborðsstól sínum og
horfði einbeittur á Margeir. Hann var
hár vexti eins og bróðirinn, Jósef, en
breiðleitari, holdameiri og var að byrja
að fá skalla. Það lagði af honum daufa
viskílykt.
Fyrirgefðu, sagði Sæmundur, má
kannski bjóða lögreglumanninum viskí?
Neitakk, ekki núna, sagði Margeir,
aldrei í vinnunni.
Ha ha, sagði Sæmundur, lögreglan
lætur ekki að sér hæða. Hvenær koma
bókhaldssérfræðingarnir?
Ég ræð víst engu um það, sagði
Margeir, en það er ánægjulegt til þess að
vita að Ljósberi hf. ætlar að sýna
samstarfsvilja.
Hér eru engin vandamál. Mér þykir
bara leitt að Jósef bróðir minn skuli hafa
verið önugur við þig i morgun. Já, hann
sagði mér það hann Haraldur minn,
bílstjórinn littá, hann sagði að Jósef
hefði verið dónalegur, eða allt að því.
Við erum ólíkir bræðurnir, það get ég
fullvissað þig um. En ég vil benda þér á,
að í sambandi við Ljósbera, gengur best
að spyrja mig. Jósef, littá, er ekki svo
grannt inní öllum málum lengur.
Forstjórinn stóð á fætur, gekk yfir að
barskáp og hellti sér viskíi í glas.
Skrifstofan var búin nýtískulegum
húsgögnum, auðsæilega dýrum.
Meðfram langvegg var skápur úr
dökkum viði, útskorinn og yfir honum
spænskur blær. önnur húsgögn voru í
einhvers konar geimvísindastil,
gólfteppið fjólublátt.
Þú þekkir vist pilt sem heitir Ragnar
Jónsson. Hann vinnur fyrir ykkur, ekki
satt?
II NýJUM
BCriM
Duglegur strákur.
Systir hans hefur áhyggjur af honum.
Á hann systur?
Hún segir að hann hafi farið með þér
til Spánar. Hún hefur ekki heyrt frá
honum, enginn hefur sagt henni hvað
hann sé að gera. Og núna, þegar hún
hefur séð að þú ert kominn heim, óttast
hún að eitthvað hafi komið fyrir.
Geturðu veitt einhverjar upplýsingar
um Ragnar?
Já hann Ragnar, sagði Sæmundur,
sneri baki í Margeir á meðan hann
lokaði barskápnum, gekk síðan að skrif-
borðinu og settist aftur makindalega
niður.
Ragnar sjáðu til, já, ég veit eiginlega
ekki hvað skal segja. Við fórum saman
þangað út. Ég kann ævinlega vel við mig
á Spáni. Loftslagið, skilurðu. Og Spán-
verjar eru elskulegt fólk. Synd að kunna
ekki málið almennilega. Nema hvað,
Ragnar hafði unnið vel fyrir okkur
bræður og þegar ég heyrði, að hann
hefði aldrei komið út fyrir landsteinana,
tuttugu og fimm ára maðurinn, ákvað
ég að bjóða honum með mér í skemmti-
ferð. Þetta var bara svona venjuleg ferð
með ferðaskrifstofu. Ragnar líttá, já,
hann hreifst mjög af verðlaginu þarna,
verðlaginu á áfenginu meina ég. Hann
drakk ansi rösklega, eins og gengur. Við
ætluðum að vera í tvær vikur, en þegar
sú fyrri var liðin, hafði hann komist í
tygi við spænska stelpu, senoritu
skilurðu, og vildi fara eitthvað með
henni. Ég lét hann þá hafa peninga, ja
talsvert mikla peninga, þykist ég muna.
En svo kom hann ekki á tilsettum tíma.
Hann hefur sjálfsagt lent í ævintýrum.
En hann kom ekki í flugvélina, þegar
átti að fara heim. Horfinn.
Bjugguð þið á sama hóteli?
Sama hóteli? Jájá.
Var það ferðaskrifstofan sem útvegaði
ykkur það?
Ferðaskrifstofan? Nei nei. Það er sko
þannig, að ég hef svo oft farið þangað.
Ég er öllum hnútum kunnugur, líttá. Ég
skipti ævinlega við hótel sem er utan við
ösina þarna og erilinn. Sveitahótel eigin-
lega, líttá. Það er þarna uppí hlíðinni.
Gæti ég fengið nafnið á þessu
hóteli?
Nafniö á hótelinu?
Já, mér datt i hug að við myndum
þurfa að senda fyrirspurn.
Fyrirspurn?
Já, ef Ragnar kemur ekki fram fljót-
lega, spyrjum við vitanlega eftir honum.
Já já. Það heitir Hótel Mijas.
Hótel Mijas?
Já. Emm-i-joð-a-ess. Skrýtið hvernig
þeir bera þetta fram, spænskan líttá.
Ég skil. Og þetta er hótelið sem þú ert
ævinlega á þegar þú ferð til Spánar?
Já. Ja, ég hef reyndar verið á fleiri
stöðum.
En þarna varstu, ásamt Ragnari,
núna um daginn?
Já.
Fólk hér í bænum, já reyndar blöðin
lika, tala um að þið bræður eigið íbúðar-
hús þarna suður frá.
Ha ha!
Þú hlærð bara að því?
Já. Var ekki bróðir minn búinn að
svara þessu?
Og þitt svar er samhljóða?
Já.
Þú vilt bíða eftir rannsókn gjaldeyris-
yfirvaldanna?
Ha ha! Já.
Ég býst við að þeir í ráðuneytinu
muni fara fram á róttækari upplýsinga-
öflun í þessum gjaldeyrismálum, heldur
en hingað til hefur verið.
Ha ha!
Hótel Mijas?
Ha?
Ég er að skrifa þetta í minnisbókina.
Ég skil.
Það hellirigndi enn, þegar Margeir kom
út úr Ljósberahúsinu. Hann bretti upp
frakkakragann og ætlaði að hlaupa ská-
hallt yfir bílastæðið og stefna á Gránu-
félagsgötuna, þegar hann heyrði bílflaut.
„Svarta María” kom á hægu stími út úr
regnmóðunni og Sævar Bergsson hallaði
höfðinu út um hliðarrúðuna.
Sveiflaðu þér um borð, þú gegnblotn-
ar annars á svipstundu.
Margeirvar feginn skjólinu, þótt hann
hefði næstum ofnæmi fyrir þessum sila-
legu bílum sem lögreglan notaði fyrir
„sallatföt”.
Sævar lá utaní hurðina sín megin,
mjakaði ferlíkinu í hálfhring og stefndi
út á umferðargötuna aftur. Margeiri
fannst að lögreglumaður sem stýrði
svona bíl, ætti að hafa stóran kúrekahatt
á höfðinu, flæðandi bjórvömb,
skammbyssur í belti og stjörnu I
barminum til að sýna hver hann væri.
Það er hlandlykt í bílnum, sagði
Margeir.
Er það? Maður finnur þetta ekki
lengur.
Blessaður keyrðu mig uppá hótel, Gg
vertu fljótur að því, ég veikist ævinlega í
þessum löggutrogum.
Nokkuð að frétta?
Það held ég ekki. Nema að ég er
farinn, farinn suður meina ég. Hér er
.ekkert meira að gera.
" Og ég þar með sviptur embætti
aðstoðarmanns?
Síöur en svo. Geturðu ekki falið
þennan bíl einhvers staðar þar sem ég sé
hann ekki, og komið í kaffi með mér?
Guðlaun.
Stúlkan í matsalnum brosti til
Margeirs. Hann kinkaði kolli. Hann
virtist ævinlega vera eini gesturinn í
þessum matsal og hann kunni því illa að
hafa einn stóra og fríða konu að stjana
við sig.
Þeir létu báðir svart kaffi duga,
afþökkuðu „úrvalsgóða brúnköku” og
biðu þar til stúlkan hafði skilið þá eina
eftir yfir kaffinu.
Hvað gerist þá i málinu, ef þú ferð í
burtu?
Margt. Fyrst langar mig að biðja þig
að fara núna til Rakelar Jónsdóttur í
Skaröshlíð tuttugu og eitt. Hún er systir
manns sem heitir Ragnar Jónsson ...
Ég þekki hann, greip Sævar fram í,
við vorum saman í skóla.
. . . og fáðu hjá henni mynd af
Ragnari. Ef hún á enga nýja mynd,
reyndu þá að útvega mynd. Hún gæti
hugsanlega fundist hjá fógetaembætt-
inu. Ragnar fór nefnilega til útlanda í
fyrsta sinn á ævinni um daginn, og hefur
þá væntanlega fengið vegabréf hjá
fógetaembættinu áður. Þeir eiga að
geyma aukamynd þar. Ég vil lika fá
góða lýsingu á útliti Ragnars. Og hafir
þú þekkt hann vel, þá væri gott að þú
gæfir mér upplýsingar um hann. Ég á
við hvernig persóna hann er.
Þetta var hæglætismaður. Já, ég held
ég hafi þekkt hann að minnsta kosti eins
vel og flestir aðrir skólabræðranna.
Duglegur strákur, ekki hægt að segja
annað, samviskusamur, reglusamur,
kannski ekki sterkgreindur. Er eitthvað
að?
Hann er horfinn. Hann fór til Spánar
með Sæmundi Hörgdalín og kom ekki til
baka. Sæmundur getur enga skýringu
gefið.
Hvaö á ég að gera við myndina af
Ragnari?
Þú átt að geyma hana vel og hafa
hana með þér þegar þú kemur suður á
eftir mér á morgun.
Suður?
Ég ætla að fara núna með kvöld-
vélinni. Ég þarf að tala við yfirmann
minn. Ég hringi í þig í kvöld og læt þig
þá vita nánar um það sem ég ætlast
fyrir. Búðu þig undir að skreppa með
mér í sólina. Ég er að hugsa um að fara
til Spánar. Hvað segirðu um að koma
með? Ég verð að hafa einhvern með
mér, einhvem sem er góður bilstjóri og
getur hjálpað til. Ég veit að það er
enginn fyrir sunnan sem gæti farið með
mér og vegna þess að þú hefur eytt einni
kvöldvakt á málið, þá finnst mér eðlilegt
að þú haldir áfram í aðstoðarmanns-
stöðunni.
Segið svo að löggulífið sé ekki
ævintýraríkt, sagði Sævar og glotti.
50. tbl. ViKan