Vikan - 27.12.1979, Blaðsíða 47

Framhaldssaga
jakkann þegar Noel kom inn. Claire gat
ekki annað en tekið eftir því hve ólikir
þessir tveir menn væru. Noel var ekki
lágvaxinn i raun og veru og þó að axlir
hans væru grannar voru þær vel
byggðar. Og þó virtist hann, þegar hann
stóð við hlið Bruces, næstum því ótrú-
lega grannur. Fagurmótað höfuð hans
með þykku brúnu hárinu náði Bruce
aðeins í öxl. Þó virtist hann einhvern
veginn vera sterkari og litríkari.
Claire var nú fyrst að gera sér grein
fyrir sterkum persónuleika leikarans.
Það var sem hann hefði það á valdi sinu
að beita honum að vild sinni. Nú setti
hann sinn eiginn svip á stofuna, það var
ekki hægt annað en að taka eftir þvi. Og
Bruce vissi það. Flann stóð eins og stórt
naut, sem hefur veður af hættu, og beið.
Noel kinkaði kolli og brosti. „Þetta er
fallegt kvöld að aka heimleiðis,” sagði
hann.
„Já.” sagði Bruce aðeins.
Og það, hugsaði Claire með sjálfri sér
um leið og henni var skemmt, er það.
Bruce hafði hins vegar auðsjáanlega
hugsað sér að vera sá sem stæði með
pálmann i hendinni. Áður en hún fékk
nokkuð að gert greip hann hana allt í
einu I fang sér og kyssti hana þéttings-
fast á munninn. Þetta var langur koss og
hún var að kafna þegar hann loksins
sleppti henni. Svipur hans kom í veg
fyrir að hún segði nokkuð um þessa
hegðun hans. Henni virtist hún líka taka
eftir undarlegu bliki I augum Noels,
þegar augu þeirra mættust á eftir.
Hann virtist þó ekki kunna að
skammast sín. Claire virtist vera sú eina
sem ekki var I fullu jafnvægi þegar hún
fylgdi Bruce til dyra og bauð honum
góða nótt í fljótheitum.
Þegar hún sneri aftur til stofunnar
hugsaði hún um hvers vegna Noel hefði
ekki aðeins sótt hulstrið og farið síðan
beint heim. Hann hlaut þó að taka eftir
því á bókahillunni? Hann þurfti aðeins
að taka það, setja það í vasann og halda
síðan aftur heimleiðis. Hvers vegna tafði
hann svona?
Hann stóð þar sem hún hafði skilið
við hann, með hendurnar í buxnavösun-
um, starandi út um gluggann á tungl-
skinslýstan garðinn. Aðeins andlits-
svipur hans var breyttur, hann minnti
hana á útlit hans þegar hún hafði komið
fyrst í heimsókn til Hallethjónanna eftir
að hann kom.
Sígarettuhulstrið lá enn á hillunni við
blómaskálina. Þegar hún tók það upp og
rétti honum, var þetta sérstaka augna-
ráð hans — ef hún hafði ekki ímyndað
sér það — horfið. Hann virtist aðeins
vera þreyttur og strekktur, og svo var
eitthvað við munnsvip hans breytt.
Hann leit niður á framrétta hönd
hennar, tók við hulstrinu og stakk þvi í
vasann. Síðan brosti hann dauflega og
sagði: „Þakka þér fyrir. Þýðir þetta að ég
eigi að hypja mig?”
Claire roðnaði og flýtti sér að svara.
Undir
Afríku-
himni
„Auðvitað ekki.” Og hún benti í áttina
að drykkjarvörunum. „Viltu fá
þér...?”
„Nei, þakka þér fyrir.” Noel virtist
enn vera að biða og þetta daufa bros lék
enn um varir hans.
„Fáðu þér sæti.” Hvað vildi hann
eiginlega?
„Þakka þér fyrir.”
Hún settist I hornið á sófanum og
hann kom sér makindalega fyrir i stóln-
um, sem hún hugsaði enn um sem Der-
motts.
„Ég þakkaði þér aldrei fyrir,” byrjaði
Noel, „að gera mér þann smágreiða að
bjarga lífi mínu.” Þegar hún hristi
höfuðið bætti hann við:„Þú veist að þú
gerðir það. Ég hefði látið lífið í þessari
viðbjóðslegu holu ef ég hefði verið þar
fimm minútum lengur. Það er ég alveg
viss um."
„Já — jæja, við skulum ekki vera að
tala um það,” sagði Claire og neri saman
höndunum í örvæntingu þar til hann
beygði sig fram og greip um þær. „Þetta
var eins og martröð,” sagði hún að lok-
um. „Gleymdu þessu. Þetta hlýtur að
hafa verið hræðilegt fyrir þig.”
„Einnig fyrir þig,” sagði Noel hljóð-
lega. „Fyrst að við erum nú farin að tala
um martraðir, hefur þú fengið þína ný-
lega?”
„NéI,” svaraði hún, þvi að sannleik-
urinn var sá að hana hafði ekki dreymt
Dermott siðan Noel kom um nóttina.
Hún gat þó ekki gleymt því þegar hann
hafði haldið henní i örmum sér. Hún
hafði aðeins verið i örþunnum náttkjól,
og flestir karlmenn hefðu reynt að not-
færa sér þessa aðstöðu á einhvern hátt.
Hann hafði aldrei reynt neitt slíkt. Og
það sem meira var. Hún hefði orðið
feimin við flesta karlmenn eftir slíkt at-
vik, en það var hún ekki nú. Hvað var
það sem var svo sérstakt við Noel?
Augu þeirra mættust og hann brosti
til hennar á þann sérstaka hátt og hann
var vanur að ætla systur sinni einni.
Eins og svo oft áður virtist hann geta
lesið hugsanir hennar og hann sagði:
„Þú hefur kannski gaman af að vita að
ég byrjaði leiklistarferil minn sem skrípa-
leikari í fimmta flokks reviu í Mið-Eng-
landi þegar ég var nítján ára gamall.”
Hann sá að augu Claire urðu kringlótt
af undrun og hló. „Þetta er satt, það get-
urðu verið viss um. Svona er það oftar
en þú heldur, sérstaklega ef maður hefur
ákveðið að starfa við leikhúsið hvað svo
sem það kostar. Og ég var ákveðinn.
Þegar við urðum að leggja niður sýning-
arnar ferðaðist ég með ferðaleikhúsi um
sumarið.”
Noel þagnaði og beygði sig áfram.
Hann starði niður fyrir sig, eins og hann
væri að velja næstu orð sin.
„Klæðaherbergið var fremur
frumstætt, svo að vægt sé að orði
komist," hélt hann áfram. „Þegar við
urðum að flýta okkur að skipta um föt
urðum við að kasta þeim af okkur, þar
sem við stóðum, án þess að taka tillit til
þess hvort kvenfólk væri nálægt eða
ekki. Þær gengu um misjafnlega fá-
klæddar og ekki varð komist hjá þvi að
reka sig utan í þær af og til.” Hann
brosti og hristi höfuðið við
minningarnar. — „Og maður lærði
fljótt að halda að sér höndunum. Það
var hreinlega ekki tími til annars."
Hann leit upp og sá glettnislegt
augnaráðhennar.
„Og síðan?” spurði Claire. „Hvenær
varðst þú — ?”
„Eg komst að hjá útvarpinu. Þar var
ég mjög heppinn. Fay þekkti einhvern,
sem þekkti einhvern, og ég kom
fætinum i neðsta þrepið. En hvað um
það, það var ekki þess vegna sem ég
kom hingað í kvöld. Eg skulda þér
mikið, Claire, meira en þig grunar.”
„En það er ég sem — ég hef verið þér
öskureið oftar en einu sinni.”
„Ég veit það. Eg býst líka við að ég
hafiátt þaðskilið.”
„Nei. Eða — alla vega —” hún
þagnaði og þau hlógu bæði þegar
spennunni létti.

FUNA rafhitunarkatlar GÓÐ LEIÐ TIL ORKUSPARNAÐAR
Rafbitunarkatlar af öllum stærðum moö og án npysluvatnsspírals. Gott vorð og hagkvæm kjör. Uppfylla kröfur Öryggiseftir1its og raffangaprófana ríkisins. Eingöngu framleidclir með fullkomnasta öryggisutbúnaði.
1 JglFUNA OFNAR HVERAGERÐI AUSTURMÖRK 9 — SÍMI 4454
S2. tbl. Vlkan 47