Vikan - 22.05.1980, Blaðsíða 48

Framhaldssaga
þaö. En ég fullvissa þig um. að lögreglan
hefur mikinn áhuga á öllum hliðum dul-
rænu. Þangað er hægt að rekja bæði
ýmsar greinar svikamála og einnig ann
arra afbrota." Wall var ennþá hljóðlátur
og rólegur I framkomu. Hann sat með
spenntar greipar. stilltur og athugull.
Hann virtist vera að meta viðbrögð
Mike við orðum sinum. „Framkvæmd
þess, sem við nefnum samheitinu dul
rænu, hefur aukist gifurlega siðasta ára
tuginn. Hún er komin talsvert yfir
hættumörk. En þú veist það vafalaust
þegar.”
„Ég hef séð vikið að þvi í dag
blöðunum viðogvið. Ekkert annað."
„Þá ýei?t(i utp toppinn á isjakantim.
En ekki um hann all^ri."
„Ertu aðsegja mér I alvöru —?"
„Ég er að segja þér þetta. og af mikilli
alvöru. Sjálfs þín vegna. Segðu mér nú
eitt. Hver er þín afstaða til yfirskilvit
legra efna?”
„Ég veit það ekki. Ég hef aldrei
hugsað um það í alvöru."
Wall hikaði, en hélt svo áfrarn: „Þctta
er auðvitað ein af þeim staðreyndum al
heimsins. sem hægt er að loka augunum
fyrir. En þar með tekur maður nokkra
áhættu. Þetta er til. hvort sem fólk trúir
þvi eða ekki. Einhver getur sagt sem svo:
„Ég trúi ekki. að það sé til neitt í líkingu
við krabbamein." En hann getur samt
dáið af þvi.”
Mike horfði á liann tala. Hljóðlát og
yfirveguð framkoma hans lagði þá
áherslu á orðin. sem engar ýkjur hefðu
getaðgert.
„Ogþú heldurað Júlía —?”
Wall breiddi út faðminn.
Vfð höfum engar sannanir. En það
hafa orðfð ,önnur atvik, á þessu svæði,
eins og égflefndi við þig. Það hefur verið
talsvert um gróusögur og tVeir hafa
horfið áður. Við höfum áður rekist á
nafn Gray Jordans i skýrslum okkar.
Ekki einu sinni, heldur oftar."
„Hún þekkti hann. Hún kallaði hann
Gray. Hún talaði viðhann."
„Hún neitaði því i skýrslunni," sagði
foringinn hljóðlega. „En ég trúi þínum
vitnisburði en ekki hennar. Rétt eins og
ég trúi því, að þú hafir séð Gray Jordan
hjá Meadowson fjölskyldunni í morgun.
þrátt fyrir neitanir þeirra.”
„Hvers vegna trúir þú því?"
„Vegna þess að framburður þinn
kemur heim við fyrri skýrslur um
hann. Skýrslur frá einum manna okkar.
sem starfaði innan þessa hóps. Hann var
einn af nánustú samstarfsmönnúm min-*
um, og hann var annar þeirra tveggja.
sem hurfu. Hann hvarf hreinlega og
skildi eftir sig konu og tvö ung börn.
Smáatriðin i skýrslu hans hefðu verið
ómetanleg. en þeir hljóta að hafa komist
að því. hver hann var. næstum þvi um
leið. Við fengum ekki nema þrjár stuttar
orðsendingar frá honum. of stuttar til að
koma að gagni þá. en nú falla þær
saman við lýsingu þína á Gray Jordan
og verða mikilvægari. Það fer ekki á
milli mála, þetta er hér á seyði. Einmitt
hér á Friars Hill. og ég er hræddur um.
að Júlia —” Hann þagnaði og strauk
hendinni I gegnum hárið. „Mér þykir
þetta leitt, Mike. Ef við finnum Júliu
nógu snemma getur verið að hún sé enn
ósködduð. En ég ætla ekki að gefa þér
nein innantóm loforð. Ef þeir eru það.
sem við höldum að þeir séu —”
Mike settist upp t sjúkrarúminu.
Hann svimaði illilega. en hann neyddi
sig til að sitja upprétlur. þangað til svim
inn leiðhjá.
„Nákvæmlega hvað ertu að revna að
segja mér?” Rödd hans hækkaði. „í al
máttugs bænum. hvað vilja þeir með
Júlíu?"
„Á hverju ári/Gtagði Wall, „fær lög-
reglan tilkynningar um þúsundir. og ég
meina þúsundir, mannshvarfa. bara i
þessu landi. Enn fleiri þúsundir hverfa
bara. án þess að lögreglan frétti nokkru
sinni um það. Ef litið er á heiminn allan.
þá er talan óreiknanleg. Hún gæti farið
yfir milljón. Að minnsta kosti horfnir
frá þeim, sem þekktu þá, frá vinum sin-
um. frá fjölskyldum sinum. frá óvin-
um sínum, frá lánardrottnum sinum.
Sumir hverfa af frjálsum vilja. en
margir eru fjarlægðir með valdi og það
hefst ekki uppi á nema örlitlum hluta
þeirra. Hvað kemur fyrir hina. þá sem
eru þvingaðir frá eðlilegu umhverfi sínu
og hefst ekki upp áaftur?”
„I Guðs bænum,” sagði Mike. „Hvað
ertu að reyna að segja mér?"
„Ég er að reyna að gera þér einhverja
grein fyrir því við hvað við eigum að
etja.”
„En ég spyr þig aftur: Hvad vilja þeir
med Júlíu?"
„Var hún hrein mey?"
„Hvað í ósköpunum kemur —?"
Hann þagnaði snögglega og starði á
Wall. „Guð minn góður?"
„Var það?"
„Já.”
„Ertu alveg viss um það?”
„Fullkomlega.”
„Þetta gæti skipt máli.”
Reiðin blossaði skyndilega upp í
Mike. og hann fór aftur að svima. „Er
ég ekki búinn að segja þér það?” sagði
hann reiðilega. „Ég er algerlega viss um
það! Við ætluðum að gifta okkur. Við
ræddum þessi mál. Við elskuðumst, en
ekki nema að vissu marki. Júlía vildi
vera hrein mey. þangað til við giftumst.
Allt í lagi. þaðer gamaldags viðhorf nú á
dögum. Þá er Júiia bara gamaldags. Það
er einn af þeim þúsundum hluta. sem ég
elska i fari hennar. Meira að segja dr.
Jvleadowson —” Hann þagnaði aftur.
„Ó, Guð minn góður. það fellur saman.
það fellur allt saman —”
Wall sagði: „Rólegur. Hvað fellur
saman?"
„Hún fór á stofuna til Meadowson
fyrr i vikunni."
„Já, ég vissi það."
„Hún sagði mér það i símann, að
hann hefði skoðað hana og nefntjiað, að
hún væri enn hrein mey á þessum frjáls-
lyndistimum. Hún sagði líka —” Hann
þagnaði enn. og augu hans voru sorg-
mædd undir hvítum vefjarhetti umbúð-
anna," — hún sagði að hann hefði verið
— öðruvisi —"
„Hvernig öðruvisi?" Wall hallaði sér
fram.
..! framkomu, sagði hún. Hann virtist
æstur. Taugaóstyrkur. Ég man ekki ná-
kvæmlega. hvað hún sagði. en það kom
henni úr jafnvægi."
„Hvers vegna fór hún til hans?"
„Hún var með miklar kvalir i kynfær-
um og umhverfis þau og það var ekki i'
neinu sambandi við tíðir. Það var nærri
liðið yfir hana yejyi^ jxtssa á skrifstof-
uriní. Hún.sagði, að.það hefði vetið-ejns-
og einhver ræki í hana rauðglóandi
sverð."
Wall kinkaði kolli.
„Þessir verkir hafa án efa verið að
yfirveguðu ráði gerðir. Trúlega meðein-
földum göldrum. Það er ekki erfitt. Hún
hefði verið tilneydd að leita til einhvers.
48 Vlkan 21. tbl.