Vikan - 15.01.1981, Blaðsíða 12

Texti: Anna Ljósm.: Ragnar Th.
Með Guttormi Þormar á vettvangi. . _
Dagur í fifi Óla
H. Þórðarsonar
Hvernig skyldi venjulegur vinnudagur manns eins og Óla H. Þóröar-
sonar vera? Það er auðvitað hægt að velta því fyrir sér endalaust,
en til að fá viðunandi niðurstöðu er ekki annað að gera en að elta
Óla heilan vinnudag og skrá allar hans hreyfingar. Og það gerðum
við einmitt eitt góðan desemberdag.
lZVikan). tbl.
Óli situr við morgunverðarborðið
isamt Þuríði konu sinni og yngstu
krökkunum, Ástu Dis og Steingrími.
Ásta Dis er að fara i skólann, það er
nestisdagur og hún er orðin spennt að
fara. Fyrr en varir er hún þotin. Óli fær
sér kaffisopa i viðbót og ristaða brauð-
sneið og hugsar svo til hreyfings. Hann
kveður Þuríði og Steingrím i forstofunni
og gengur út í svartan vetrarmorguninn.
Það hefur snjóað drjúgt. Óli hefur ekki
miklar áhyggjur af þvi. Hann gengur inn
um dyr á vinstri hönd, opnar bílskúrinn,
ræsir bilinn og færir hann út úr bíl-
skúrnum. Vinnudagurinn er að byrja.
Hann lokar skúrnum og sest aftur upp i,
og ... við hverju bjuggust þið.... ? Nei,
hann er sjálfum sér samkvæmur og
spennir beltið. „Ég held að ekkert eitt
atriði gæti stuðlað betur að fækkun slysa
en lögleiðing bílbelta,” segir hann, „ég
verð sannfærðari um það með hverju
árinu sem líður." Það er ekkert skrýtið
að hann hugsi mikið um þessi mál því
skýrslur um öll alvarlegri umferðarslys
þerast honum i hendur á vinnustað. Óli
er framkvæmdastjóri Umferðarráðs,
eins og flestum er kunnugt.
Skyldi hún vera of stór?
Þessi vinnudagur hefst á þvi að Óli fer
niður í Skipholt 35. til Ástmars Ólafs-
sonar auglýsingateiknara. Erindið er að
ræða um auglýsingar sem Ástmar er að
teikna fyrir Umferðarráð og skipuleggja
næstu aðgerðir í auglýsingamálum.
„Skyldi hún vera of stór?” er aðalmálið á
dagskrá. „Hún” er auglýsing sem liggur
á borðinu. Þeir eru að tala um saman-
tekt á atriðum sem máli skipta í
sambandi við jólaumferðina, en Ástmar
er búinn að búa til skemmtilegt jólatré
úr helstu minnisatriðunum. Það þarf að
hafa efni tilbúið ef sjónvarp og blöð
þurfa á að halda.
„Samstarfið við blöðin og aðra fjölmiðla
hefur yfirleitt verið mjög gott." segir Óli,
„og þau hafa velflest birt auglýsingar frá
okkur sem uppfyllingarefni og önnur þá
komið til móts við okkur á annan hátt."
Þeir Óli og Ástmar eru þó sammála um
að til of mikils sé mælst að blöðin birti
fjórdálka auglýsingu i miðju jólaann-
ríkinu. Tillaga kemur upp um tvídálka
jólatré, og þótt Óla þyki illt að geta ekki
komið öllum atriðunum fyrir í einu
verður það úr. Auglýsingum er dreift á
dagblöðin, tvidálkur fyrir hvert og ólik
atriði á hvern stað. Það er mikilvægara
að koma einhverjum þeirra fjölmörgu
atriða sem máli skipta í vetrar- og jóla-
umferð á framfæri en engu, finnst Óla.
þegar betur er að gáð.
\