Vikan - 15.01.1981, Blaðsíða 14

Við morgunvarðarfoorflifl. Ásta Dis er orðin svolitifl spennt afl fara i skólann.
Vifl hverju bjuggust þN>? Auflvttafl spennir hann bettifll
„Þeir þurfa auðvitað að fara í
gegnum þrjú lögsagnar-
umdœmi og hafa litla von um
að sleppa"
Sem betur fór var lítið um-slysafréttir í
blöðunuífi þennan morgun. Eitt slys,
sem hafði verið getið um i sjónvarps-
fréttunum kvöldið áður, skyggði þó á
annars sæmilega áfallalitinn dag, daginn
áður. Og það þrátt fyrir slæm aksturs-
skilyrði.
Nú var að huga að verkefnum
dagsins. Fyrst kom Sigurður Ágústsson
með þau plögg sem höfðu skilað sér um
ástand Ijósa á bílum. Þetta er þriðja árið
sem skýrsla af þessu tagi er unnin, fyrsta
könnunin var gerð áður en bílarnir áttu
að mæta í ljósaskoðun að hausti. Sú
nassta (ári síðar) skömmu eftir skoðun,
en í fyrra var hún ekki gerð fyrr en i
desember.
Hvernig skyldi vera staðið að
könnunum sem þessari? Jú. samstarfið
við lögregluna er gott. þeir stöðva bíla
skipulega og kanna ástand ljósa.”
Tvennt þótti þeim Óla og Sigurði
athyglisvert, annars vegar hve margir
höfðu ekki mætt i ljósaskoðun og hins
vegar að um 20% bílanna voru með
eitthvaðathugavert viðljósin aðjafnaði.
Og síðan eru niðurstöðurnar kynntar
með fréttabréfi, en sá er jafnan háttur-
inn.
Þeir eiga eftir að fá upplýsingar úr
fleiri sýslum áður en þeir geta lokið við
að taka saman skýrslu en línurnar eru
nokkuð skýrar og ástandið er töluvert
misjafnt eftir lögsagnarumdæmum.
„Suðurnesin eru áberandi best,” segir
Sigurður. Þeir ræða nokkra stund
hvernig I því liggi, væntanlega öðrum til
eftirbreytni. „Ætli það sé ekki vegna
þess að þeir þurfa að fara í gegnum þrjú
lögsagnarumdæmi ef þeir fara til
Reykjavíkur, svo þeir hafa litla von til
að sleppa,” verður öðrum þeirra að orði
og svo er hlegið.
Enginn skyldi ætla að höfuðstöðvar
Umferðarráðs séu alvöruþrunginn
staður en hins vegar eru þar oft mikil
alvörumál á dagskrá og þau eru ekki
gáleysislega rædd.
Palli er oröinn úreltur
Síminn, smáspjall. skroppið fram.
aftur inn með nýja pappíra. Geirlaug
Karlsdóttir kemur inn með póstinn.
„Hún er titluð ritari en gerir í rauninni
allt mögulegt hér, sönn „altmulig”
manneskja og getur þurft að ganga i
hvaða verkefni sem er,” segir Óli þegar
þau eru búin að rabba um sin mál. Það
er margs að gæta, hafa samband við
prentsmiðju, senda út á réttum tíma til
réttra aðila, rétt plögg. Ekkert má fara
úrskeiðis.
Síminn er farinn að kyrrast, aldrei
slíku vant.
Margrét Sæmundsdóttir kemur næst
inn. Hún er aðeins hálfan daginn en
hefur samt umsjón með því mikla starfi
sem unnið er í sambandi við umferðar-
skólann Unga vegfarendur. I honum eru
allir krakkar frá 3-7 ára aldri. „Það má
segja að þessi mál séu i ágætu lagi hjá
okkur. Líklega er okkar land það eina í
heiminum sem nær með umferðar-
fræðslu til allra barna á landinu. Á
Norðurlöndunum, sem okkur er svo
gjarnt að bera okkur saman við, verða
foreldrarnir að innrita börn sín í slíka
umferðarskóla, hér á landi er einfaldlega
notast við þjóðskrána, með sérstaklega
góðri samvinnu við forráðamenn
sveitarfélaganna,” segir Óli með
nokkurri velþóknun. Gott er að geta
þess sem vel fer.
Margs er að gæta í sambandi við
svona bréfaskólahald. Til dæmis er hann
sjónvarps-Palli orðinn alveg úreltur og
nú er kominn heill hópur bama i skólann
Enn er dimmt úti þegar Óli kemur vifl hjé Ástmari.
Morgunkaffifl hjé starfsfölki Umferflarréfls: Geirtaug, Óli, Guðmundur,
Margrét og Sigurður.
14 Vikan 3. tbl.