Vikan


Vikan - 15.01.1981, Page 20

Vikan - 15.01.1981, Page 20
Texti og myndir: Guðrún Kristín Magnúsdóttir Ja, ég man þá daga sem ég dvaldi í verslun madame de Bijou: „Perfume de Lotus”. (Perfum de Lotus var auðvitað ekki hér á landi.) Ég var nýkomið úr silki-spunaverk- smiðju, hvorki meira né minna. Þetta voru spennandi dagar í verslun madame de Bijou. (Ég læt hér fylgja framburðinn: madd-amm du Bí-sjú, fyrir þá sem ekki tala mitt móðurmál.) Daglega komu þangað menn og konur að versla. Öllum leist auðvitað vel á mig. Það var ekkert undarlegt, þótt ég segi sjálft frá, — en það sé fjarri mér að vera að gorta. Ekki get ég gert að útliti mínu. Ekki öfundaði ég neitt þetta gula sjal, sem þóttist vera gyllt. Einhver monsieur (frb.: Það gefur auga leið, að þegar þátttaka í samkeppni er jafnmikil og raun ber vitni um Smásagnasamkeppni Vikunnar 1980, hljóta allmiklu fleiri sögur að vera góðar heldur en aðeins þær þrjár, sem verðlaunin hlutu. 1 keppnisskilmálum áskildi Vikan sér rétt til að kaupa þær sögur sem áhugi væri fyrir, jxótt þær hlytu ekki verðlaun. Saga sú sem hér fylgir með er ein j>eirra. Hún er dálítið óvenjuleg að því leyti, að hér er það hlutur sem segir frá, ekki „venjuleg” sögu- persóna. Þetta er meira að segja framandi hlutur, kominn frá öðrum löndum, og minnir þannig á þá frægu sögu Jónasar Hallgrímssonar Leggur og skel. Nema hér er það sjal, sem er forframað, og öll uppbygging sögunnar er með öðrum hætti. Þar að auki tekst höfundinum með þessu söguformi að segja ótrúlega langa kynslóða- sögu á stuttan og hnitmiðaðan hátt. Höfundur sögunnar er Guðrún Kristín Magnúsdóttir, búsett í Reykjavík. Hún hefur lokið prófum frá Myndlista- og handíða- skólanum og Verslunarskólanum. Hún hefur samið teiknimynda- sögur fyrir börn, sem sýndar hafa verið í sjónvarpinu, og tekið þátt í list-samsýningum og haldið einkasýningu. Það ætti því varla að þurfa að taka það sérstaklega fram, að Guðrún Kristín er ekki bara höfundur sögunnar, heldur hefur hún einnig gert teikningarnar sem fyigja. mussju) með tilgerðarlegt moustache (ó, þið fyrirgefið þótt mér sé móðurmálið tamt) kom að velja herðasjal á Melle Coquette (ma-du-múa-sell Kó- kett). Þau skoðuðu mig auðvitað. Hann handlék mig með hvítum hönskum. Þetta var greinilega ekki í fyrsta sinn sem hann handlék fíngerða hluti. Hann lagði mig yfir herðar Melle Coquette, — þær axlir og hvelfdi barmur, og það mjóa mitt, ou la la! Ég gat ímyndað mér að þau ækju í vagni með fjórum hvítum hestum fyrir. Hve kögrið mitt tæki sig vel út er þau þeystu um götur borgar- innar! Hann keypti svo þetta gula. Þetta gula sjal sem þóttist vera gyllt. (Hafið þið heyrt annað eins?) Iss ég var bara fegið að hann keypti mig ekki. Melle Coquette er ekki nógu heiðvirð og siðprúð stúlka að mínu áliti. Og þetta yfirskegg á honum var allt of spjátrungslegt fyrir minn smekk. Semsagt: ekki mín týpa. Ég vissi að einhvern daginn félli einhver fyrir fegurð minni. Kögrið mitt er silfrað og sítt, silkimjúkt eins og hárið á konungsdóttur í ævintýri. Ég vissi að spennandi lífsferill biði mín. Páll Jónsson kom dag einn inn í verslun madame de Bijou. É| var ekki vant þvi að svo hrjúfar sjómannshendur snertu mig. Fegurð mín heillaði hann auðvitað. Madame de Bijou pakkaði mér inn í mjúkt silki- bréf og Páll Jónsson borgaði marga, marga franka fyrir mig. Mín beið löng sjóferð. Lyktin um borð var að vísu ekki við mitt hæfi og mikið valt dollan. Veðráttan varð kaldari eftir því sem lengra dró. En ég beið rólegt í silkipappírnum frá madame de Bijou. Loks var þessi langa sjóferð á enda. Páll Jónsson færði 20 Vikan 3. tbl.

x

Vikan

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.