Vikan - 15.01.1981, Blaðsíða 42

„Ég vildi gjarna geta þaö. Joe. en ég
leik við Brannigan um þessa helgi."
Hann kinkaði kolli.
..Herra Brannigan. ha? Ég hef heyrt
að þú spilir við hann golf. Þú flýgur
hátt.”
Ég reyndi að slá þessu upp í grin.
„Svona okkar á milli sagt, Joe, þá
leikur hann með mér vegna þess að ég
þjálfa hann. Ég er búinn að ná forgjöf-
inni hans úr átján niður í tólf.”
Hann rétti hattinn. þurrkaði á sér nef-
broddinn með handarbakinu og kinkaði
kolli.
„Þú hefur þitt starf. Ég hef mitt. Við
sjáumst." Hann hélt áfram ferðinni.
Svo Glenda var í Los Angeles. Hún
hafði ekki flúið Sharnville. Ég fengi
tækifæri til að tala við hana þegar hún
kæmi til baka.
„Við fengum samninginn. Larry."
sagði Bill og Ijómaði. „Hann er frábær!
Hann verður að minnsta kosti hundrað
þúsund dollara virði fyrir okkur!"
Næstu tvo timana fórum við yfir
samninginn um byggingu verksmiðju
sem átti að framleiða húsgagnaeiningar.
Bill hafði með höndum erfiðasta hlut
ann. að hanna verksmiðjuna og byggja
hana. Mitt hlutverk var að sjá fyrir rit-
vélum. reiknivélum og Ijósritunarvélum
og láta koma þeim á sinn stað.
Þegar við vorum búnir hallaði Bill sér
aftur og horfði á mig.
„Nokkuð gott. ha? Við erum í örum
vexti en við þurfum að fá meiri höfuð-
stól. Við þurfum að halda þessu fyrir-
tæki gangandi i hálft ár áður en við
fáum peningana þeirra. Núna biðja þeir
um greiðslufrest en þeir eru traustir."
„Ég leik golf með é.B. á sunnu
daginn. Ég skal ræða við hann. Hann
lánarokkur.”
Svo spurði hann hljóðlega upp úr
þurru: „HvererGlenda Marsh?"
Mér hefði ekki brugðið meir þó hann
hefði hallað sér yfir borðið og gefið mér
einn á 'ann. Ég gapti.
„Glenda Marsh." endurtók hann og
nú var röddin hvöss.
Égtókmigá.
„Já... . Glenda Marsh. Hún kont
hingað í vikunni. Hún er aðskrifa frétta-
greinar um Sharnville fyrir Fjárfestingu.
Hún er búin að líta á hvernig við höfum
komið okkur fyrir." Ég áttaði mig á þvi
að ég talaði of hratt. lagði mig fram um
að Itægja á mér. „Hún vill fá þina hliö á
málinu og taka myndir. Hún er þegar
búin að ræða við Manson og Thomson
og núna er hún að laka viðtal við
Grimmon. Hún kafar djúpt i þessum
greinum sínum. Það á eftir að koma sér
velfyrir okkur."
„Það var ágætt." Hann hikaði og hélt
svo áfram: „Sjáðu nú til. Larry, við
erum félagar. Við erum búnir að koma
undir okkur fótunum. Við rekum stór-
fyrirtæki. Sharnville er svolitið sér á
42 Vikan 3. tbl.
parti. Þó bærinn sé i örum vexti er fólkið
ennþá þröngsýnt.”
Mér rann kalt vatn milli skinns og
hörunds.
„Égskil þigekki. Bill."
„Ég skal þá útskýra það betur. Eftir
að ég reyndi að ná i þig i gærkvöldi fór
ég á barinn í Exeelsior til að fá mér bita
og sjúss. Það var ekki talað um annað en
þig og þessa Marsh á barnum. Fred
Maclain var fullur. Hann er vara-
lögreglustjóri og fylgist vel með sent
slikur. Hann sagði að þú hefðir tvisvar
boðið þessari konu út að borða og að
Thomson lögreglustjóri hefði komið að
þér i ibúðinni hennar síðla kvölds.
Maclain segir að hún sé gift og að hún sé
að reyna að fá skilnað. Hún sagði
Thomson það sjálf. Vissir bæjarbúar
halda að það sé eitthvað á seyði milli þin
og þessarar konu. Eftir fáeina daga
verður allur bærinn farinn að hvisla um
það."
Þá hefði ég átt að segja honum að ég
væri ástfanginn af Glendu en ég var svo
vitlausaðéggerði þaðekki.
„Drottinn minn dýri!” sagði ég. „Ég
bauð henni tvisvar i mat vegna þess að
ég vildi gefa henni fyllri mynd af þvi sent
við höfum verið að gera. þú og ég. Svo
var ennþá fleira að ræða um og hún
stakk upp á að við röbbuðum saman
heima hjá henni og hún skyldi elda
handa okkur. Þú segir mér núna að það
hafi verið mistök i þessum þröngsýna
bæ. en við töluðum ekki um neitt annað
en viðskiptin."
Hann slakaði á og brosti til mín.
„Þetta voru góðar fréttir. Larry.Þegar
ég heyrði allar þessar sögur fór ég að
brjóta heilann um hvort þú værir að
eltast við konuna. Gerðu mér nú greiða
sem félaga þinum og gættu þin betur
framvegis?"
„Það er enginn greiði við þig. Bill!
Allt i lagi, ég skal játa að ég hugsaði ekki
út i það. en það hvarflaði aldrei að mér
að fólk myndi fara að slúðra um okkur.
Frú Marsh er að gera okkur greiða með
þvi að koma okkur inn i Fjárfestingu.
Hvað er að því að bjóða henni út að
borða?"
„Ekkert. Mistökin voru að þiggja
matarboð heima hjá henni. Larry.”
„Já. . . . það var heimskulegt af mér
en ég hugsaði bara ekki út i það." Ég
þvingaði fram bros. „Það gerist ekki
aftur."
Hann horfði lengi á neglurnar á sér og
leit siðan beint á mig.
„Þegar mig langar i kvenmann á ég
mér eina i Friscö. Ég tryggði mér að það
myndi ekki fréttast. Sharnville er frá-
brugðið öðrum bæjum. Við erum i sviðs-
ljósinu. í almáttugs bænum. gættu þin!"
„Þaðer ekkert aðgæta sín á!" sagði ég
reiðilega. „Þetta eru bara illkvittnar
kjaftasögur."
„Já. en kjaftagangur gæti komið
okkur i heilmikið klandur." Hann strauk
fingrunum i gegnum stutt hárið. „Ég
þarf vist ekki að minna þig á að við
treystum á Brannigan. Viðerum i örum
vexti og hann styður við bakið á okkur.
Við höfum mikið lánstraust vegna þess
að hann er hlynntur því. Ef svo væri
ekki. Larry. myndum við springa á
þessum hraða sem við vöxum á. Nú ætla
ég að segja þér nokkuð sem þú vissir
kannski ekki. Brannigan er kvekari. Ég
sagði þér þegar við hittuntst fyrst að
hann væri frábær en að hann hikaði
Sá hlær
best...
heldur ekki við að sparka manni ef
maður misstigi sig. Fyrir fáeinum árum
hafði hann einkaritara sem þrælaði sér
út fyrir hann. Honum fannst hún stór
kostleg. Svo lenti hún í slagtogi við
giftan mann. kjaftasögur komust á
kreik og Brannigan rak hana. Það skipti
hann engu að hún væri besti einkaritari
sem hann hafði haft. Að hún skyldi
drýgja hór gerði hana viðurstyggilega i
hans augurn. Hann virðist halda þvi
striki: karlar eða konur sem slá sér upp
rneð giftum konum eða körlum eru
óalandi. Svo beggja okkar vegna. Larry.
haltu þig frá Glendu Marsh. Ef Brannig
an kemst á snoðir um þetta gæti hann
heimtað skuldaskil og þá værum við
glataðir."
„Það er ekkert á seyði. Bill." laug ég.
„Gott og vel. mér varð á i messunni.
Taktu þvi með ró.. . það kemur ekki
fyrir aftur."
Hann glotti.
„Golt. Nú vil ég að þú komir á
byggingarlóðina á morgun. Samnings-
aðilar okkar eru i Frisco og það væri
ekki svo galið hjá okkur að búa á sania
hóteli og þeir og ganga endanlega frá
samningum. Hvaðsegirðu um það?"
Ég hikaði. Ég hefði gjarnan viljað
vera til staðar þegar Glenda kæmi i
bæinn aftur. Svo kinkaði ég kolli þegar
ég sá spyrjandi augnaráð Bills.
„Allt i lagi. Bill. Ég hreinsa þá til á
skrifborðinu niínu. Við segjum þá á
morgun... "
Þegar hann var farinn inn á skrif-
stofuna sína sat ég og starði út um glugg-
ann. Teiknin leyndu sér ekki. en ég vildi
fá Glendu. Ég þráði hana meir en ég
hafði þráð nokkurn annan kvenmann.
Ég varð að tala við hana! Ég varð að
sannfæra hana um aðégelskaði hana og
að hún skipti mig öllu máli. Ég var þess
fullviss að ég gæti fengið hana til að
leyfa rnér að kaupa manninn hennar.
Þegar því var lokið og hún væri búin að
fá skilnaðinn yrðu engin vandamál og ég
var viss um að Brannigan myndi ekki
malda i móinn þegar hann vissi að ég
ætlaði aðgiftast henni.
En hvemig átti ég að ná sambandi við
hana? Nú var ég tilneyddur að eyða
nokkrum dögum í Frisco. Hún kæmi
aftur til Sharnville. likast til kæmi hún á
morgun. Ég vildi ekki að hún héldi að ég
hefði farið burt til að komast hjá því aö
hitta hana.
Ég glimdi við þetta vandamái nokkra
stund og svo gerði ég það heimskuleg-
asta sem ég hef nokkru sinni gert. Ég
teygði mig eftir pappirsörk og skrifaði
henni.
Kæra Glenda.
Eg þarfaðJ'ara til Frisco ifáeina daga.
Eg er búinn að reyna að ná sambandi
viðþig. svoégskrifaþér.
Eg verð að tala við þig: gerðu það.
n-'itaðu mér ekki. Þaö eru þegar komnar
á kreik sögur um okkur. Reyndu að vera
skilningsrik i þessu sambandi. , Við
verðum að talast við. Eg er sannfœrður
um að við getum kippl þessu vandamáli
i lag. Viltu hitta mig á sunnudaginn
klukkan átta um morguninn hjá Ferris
Point? Það er u.þ.b. fjórar milur J'rá
Sharnville og á þeim tíma verður enginn
þar. Þá getum við rætt J'ramtið okkar án
þess að forvitin augu J'ylgist með okkur.
Farðu hraðbrautina i átt til Frisco.
bevgöu svo eftir fimmtu hliðargötu til
vinstri. Þá kemurðu að Ferris Poinl.
Ef þú elskar mig jafnmikið og ég þig.
þá kemurðu.
Larry.
Ég setti bréfið i umslag og þegar ég
kom heim um kvöldið renndi ég
umslaginu undir hurðina hjá henni.
Ferris Point er litill flói milli sandhóla.
þar sem gotl er að fá sér sundspett. Ég
fór þangaðoft þegar mig langaði að vera
einn. Sharnville var ekki enn búið að
uppgötva staðinn.
Ég ók niður eftir holótlum sandvegin
um að flóanum og skildi bilinn minn
eftir undir tré. Svo hélt ég ferðinni ál'ram
fótgangandi uns ég var kominn út á gull
inn sandinn.
Kæmi hún?
Ég var búinn að eyða tveim arð
bærunt annrikisdögum i Frisco.
Samningar tókust en við þurftunt aö fá
annað lán hjá bankanum. Ég var þess
fullviss að við myndum la það og ég
sagði Bill að ég myndi tala við Brannig-
an sama dag á meðan við lékuni saman
golf.
En fyrst var þaðGlenda.
Svo kom ég auga á hana.
Hún sat í sandinum i smaragðsgrænu
bikinii. með hnén uppvið höku. hendur
um ökkla og sólina ljómandi i rauðu
hárinu.
Ég nant staðar og horfði á hana og á
þvi andartaki fannst mér hún girnileg-