Vikan - 16.04.1981, Qupperneq 16

Jónas Kristjánsson skrifar um veitingahúsin
Landsins besti vínlisti
Nærri öllu hefur farið fram í
Blómasal. Mest átak hefur verið gert í
vínlistanum, sem býður nú upp á allt hið
besta, er fæst í Ríkinu, og þar að auki
öll þau vin, sem best hafa hlutfall verðs
og gæða. Semsagt upp á tíu.
Hér má fá af rauðvinum Talbot,
Chateauneuf du Pape, Chianti Antinori,
Saint Laurent og Trakia. Og af hvil-
vinum Gewúrztraminer, Bernkasteler
Schlossberg, Wormser Liebfrauenstift
Riesling og Edelfráulein, allt góð vín.
Þjónustan var komin i hinn áreynslu-
lausa, skjótvirka og fagmannslega
farveg, sem einkennir hin bestu veitinga-
hús. Og það er ekki þjónunum að kenna,
að Blómasalur notast enn við vatnsglös
á fæti í stað réttra vinglasa.
Matreiðslan virðist hafa losnað við
ójöfnur og er auk þess orðin hugmynda-
ríkari en áður. Alls kyns þjóðarrétta-
kvöld, sælkerakvöld, sildarkvöld og
annars konar húllum hæ hefur haft
jákvæð áhrif og komið fjöri í hlutina.
Seðill fjögurra sjávarrétta
Athyglisverðasta nýjungin er góður
og tiltölulega ódýr sjávarréttaseðill með
fjögurra rétta röð og vali milli smálúðu
og skötusels. Það yljar óneitanlega um
hjartarætur að sjá sífellt fleiri nota
landsins bestu hráefni.
Forréttur þessa seðils var djúpsteiktur
hörpuskelfiskur á makkarónum í bragð-
sterkri rjómasósu. Fiskurinn var sérstak-
lega meyr og góður, í hæfilega litlum
steikarhjúp. Makkarónurnar voru hins
vegar ekki mikils virði.
Belgiska fiskisúpan, sem fylgdi í
kjölfarið, var raunar koniaksblandaða
humarsúpan á fastaseðlinum, blönduð
rækjum til viðbótar. Hún var vel rjómuð
Kominn
í jafnstóru eldhúsi og á Hótel Loft-
leiðum er að sjálfsögðu mikið og
harðsnúið lið. Hór eru nemarnir
Gunnar Alfonsson og Karl Davíðs-
son ásamt Birni Ólafssyni
matreiðslumanni.
og góð á bragðið, en of mild. Eiginlegt
fiskisúpubragð vantaði.
Smálúöa og skötuselur
Eplabökuð smálúðuflök með sveppa-
sósu voru annar aðalrétturinn á fiski-
seðlinum. Þau voru góð, en borin fram
undir óhóflega miklum osthjúp og með
of mikilli kartöflustöppu. Soðna
brokkálið hefði mátt missa sig, en sósan
var góð.
Hinn aðalrétturinn, sem velja mátti
um, var innbakaður skötuselur með
karríhrísgrjónum. Hann var nokkru
þurrari en þurft hefði að vera og hrís-
grjónin voru í bragðsterkasta lagi. Eigi
að síður var þetta hinn ágætasti matur.
Steiktur banani i kaffilíkjör, borinn
fram með þeyttum rjóma, var fjórði og
síðasti réttur þessa seðils. Þetta var
skemmtilegur réttur. Bananinn var
bakaður i hýðinu, ekki fallegur að sjá, en
þeim mun betri á bragðið.
Fallega reykt smálúða
Enginn matseðill dagsins var að þessu
sinni i Blómasal, enda var i fullum gangi
sérstök sildarvika með fjölbreyttu
hlaðborði. Af þvi var aðeins prófuð
fallega reykt smálúða, ánægjuleg
nýjung. sem reyndist sérlega vel.
Bakaðir sjávarréttir var nafn á
forréttaskránni á rækjum, innbökuðum i
deigi. Þetta var frambærilegur réttur,
enda deigið I lagi, sem sést þvi miður of
sjaldan hér á landi. En hvers vegna spilla
góðum rækjum meðdeigi?
á
toppinn
Eg býð Blómasal Hótels Loftleiða
velkominn í hóp landsins bestu veitinga-
húsa. Staðnum hefur farið svo fram á
einu ári, að hann er kominn á bekk með
Sögu og Holti. rétt á eftir hinu endur-
reista og ágæta Nausti.
I siðustu prófun Vikunnar reyndist
Blómasalurinn meira að segja ivið betri
en Grillið og Holt, þótt munurinn sé
raunar ekki marktækur. Þetta er vel af
sér vikið af stað, sem sumpart er færi-
bandastöð erlendra strandaglópa.
16 Vikanl6.tbl,