Alþýðublaðið - 24.02.1923, Síða 1

1923
Laugardaginn 24. febrúar.
44. tölublað.
Spánskar nætur
verða leiknar í Iðnó mánudaginn 26. febr. kl. 8.
, Aðgöngumiðar seidir í Iðnó sunnudág og mánu-
dag kl. 10—1 og eftir kl. 3 báða dágana.
© Næst sfllasta sinn! ©
JafnaðarmannafélaB Islands.
Fundur í Báiubúð uppi sunnudaginn
25. febrúar 1923 kl. 2 síðdegis.
Stjópnln.
U ndanþágan.
Eitt af frumvörpum þeim, sem
stjórnin leggur nú fyrir Alþingi,
heitir frumvarp til laga um und-
anþágu frá lögum nr. 91, 14.
nóv. 1917, um aðflutningsbann
á áfengi. Það er endurnýjun eða
frámienging á undanþáguiög-
unum frá í fyrra, sem Alþingi
heimskáði sig á' að samþykkja
þrátt fyiir sterkar aðvarauir þing-
manns Alþýðuflokksins, sem ljós-
lega sýndi fram á, áð árangur
þess yrði ekki annar en þjóðat-
skömm.
Það er nú komið svo ljós-
lega á d tginn, að hverjum manni
með meðal-gripsviti liggur í aug-
um upp, að rök þau, sem talin
voru fram til stuðnings undan-
þágunni, voru tóm markleysa
frá upphafi til enda. Ætti þá að
mega gera ráð fyrir, að meiri
hluti þingsins að minsta kosti
helði nú fengið opin auguti lyrir
því, þó að það sé raunar þaul-
kunnugt, að þar sitji fáir andans
skörungar. ,
Undanþágan átti alveg að
bjarga fisksölunni og þar með
að verða ný lyftistöng sjávar-
útvegarins. En reynslan hefir
orðið sú, að fisksalan hefir ekki
gengið betur, heldur ver en áð-
ur, og það svo miklu ver, að
til eru þau sjávarútvegshéiuð
hér á landi, sem engin fiskur
hefir verið seldur frá enn af
framleiðslu síðastliðins árs.
Þetta er lika eðlilegt, því að
fisksalan og bannlögin hata
aldrei staðið í neinu sambandi,
þó að bragðvís fjandmaður'bann-
lagauna gæti látið líta svo út
fyrir óglöggskygnum mönnum
og hrætt þá með því. Spánverjar
hafa áratugum snman keypt ís-
lenzkan fisk, af því þeir þurftu
hans með, en íslendingar hafa
aldrei keypt sem neinu nam af
Spánarvínum, af þvf þeir þurftu
þess ekki með. Sá viðskiftahátt-
ur gat vitaskuld haldið áfram
eins og áður, ef óhollur erind-
reki íslendinga hefði ekki illu
heilli verið að flækjast þar suð-
ur frá og blaðra laudinu ógagn,
og ef almennilegir menn hefðu
verið fyrir til viðnáms hér
heima, þégaf vitleysan var búin
að fá vind í seglin.
En því var ekki að heilsa. —
En >nú er mál að- borga brot
vor köldc. Undanþágan átti að
vera að eins um eitt ár til þess
að sjá, að hverju gagni hún yrði.
Gagnið hefir ekkert orðið, en
— ógagnið hefir orðið mikið, —
>manns bani eins eða fleiric —
og háðungin mælir fullur. Þetta
eina ár er nú liðið langt til. Og
lengur en þetta einá ár má ekki
þola að undanþágan standi í
gildi. Svo framarlega sem þingið
er^ ekki eingöngu skipað mönn-
um, sem svo eru forhertir, að
þeim sé engin lífsins leið að sjá
að sér, hversu stórbrotin glöp
sem þeim verða á og hversu
éftirminnilega sem þeim er sýnt
fram á bölvunina, sem af þeim
leiðir, þá verður það að fella
þetta frumvárp ekki síðar en við
Duglegar stúlknr
ræð ég til fiskverkunar.
Karólíint Siemsen
Vesturg. 29.
m
aðra umræðu í neðri deild, ef
ekki við hina fyrstu, eins og átt
hefði að gera í fyrra,
Geri þingið þetta ekki, þá
verður þjóðin að sjá um, að
enginn af þeim, sem atkvæði
greiða með undanþágunni, eigi
afturkvæmt á þingið við næstu
kosningar.
Minna má ekki gagn gerá.
Að öðrum kosti komast engin
þrif í þingið.
Að öðrum kosti verður það
aldrei annað en ómerkileg klíká
sómalausra hugleysingja, sem
ganga af göflunum jafnskjótt
sem einhver bragðarefur getur
skotið þeim skelk í bringu út
af því, að einhvers staðar sé
hætta á tveggja aura tapi.
En það verður að hindra, — ef
þingstjórn á að haldast hér.