Vikan - 17.03.1983, Blaðsíða 2

í þessari Viku
11. tbl. — 45. árg. 17. mars 1983 — Verð kr. 60.
GREINAR OG VIÐTÖL:
4 „Húsið-trúnaöarmál” — sagt frá nýjustu íslensku kvikmyndinni.
8 Húsbúnaðurinn heima hjá Laura Ashley.
10 Guöfinna Eydal skrifar um hegöunarerfiðleika barna.
12 Ford-módelkeppnin: Fordífyrra.
14 Amsterdam: Sigrún Haröardóttir segir frá þorra- blóti.
20 Hvernig tákn nota menn í umferöinni?
26 Popplandafræðin: Afríkutónlist.
34 Hvaö veistu um kvikmyndir? Lesendur fá að spreyta sig.
44 Parísartískan: Spáöí vorlínuna.
SOGUR:
16 Dönskukennslan meö Hildi: Edward fær óboöna gesti.
18 Astin í plús og mínus — smásaga.
24 Bréfið — algjör glæpasaga.
36 Leiksoppur — sjötti hluti framhaldssögunnar.
42 Willy Breinholst: Hættur óbyggöanna.
52 Myndasögur og heilabrot.
YMISLEGT:
31 A breiðsíðunni er hljómsveitin Men at Work.
49 Islensk sælkerapylsa o.fl. í eldhúsi Vikunnar.

VIKAN. Utgefándi: Hilmir hf. Ritstjóri: Sigurflur Hreiðar Hroiðarsson. Blaðamenn: Anna Olafs-
dóttir Björnsson, Borghildur Anna Jónsdóttir, Hrafnhildur Sveinsdóttir, Jón Asgeir Sigurfls-
son, Þórey Einarsdóttir. Utlitsteiknari: Sigurbjörn Jónsson. Ljósmyndari: Ragnar Th. Sigurfls-
son.
RITSTJORN SÍÐUMÚLA 23, simi 27022. AUGLÝSINGAR: Geir R. Andersen, simi 85320.
AFGREIÐSLA OG DREIFING í Þverholti 11, simi 27022, pósthólf 533. Verð i lausasölu 60 kr.
Askriftarverfl 200 kr. á mánufli, 600 kr. 13 tölublöð ársfjórflungslega efla 1.200 kr. fyrir 26 blöð
hálfsárslega. Askriftarverð greiflist fyrirfram, gjalddagar nóvember, febrúar, maí og ágúst.
Áskrift í Reykjavik og Kópavogi greiflist mánaflarlega.
Um málefni neytenda er fjallafl í samráfli við Neytendasamtökin.
Forsíðan:
Inga Bryndís Jónsdóttir var fulltrúi
íslands í Ford-keppninni, „The Face
of the 80's", i fyrra. Hún er lengst til
hægri á forsíðumyndinni en með
henni eru fulltrúi Skotlands og full-
trúi Spánar. Nánar er sagt frá gangi
keppninnar hór á landi á bls. 12—13
og einnig fá nokkrar myndir frá
hinni glæsilegu úrslitakeppni að
fljóta með.
Verðlaunahafar
- 4 Vikur
Verðlaunahafarnir hafa nú
fengið hvOd í nokkrum blöðum en
ekkert lát er á innsendum brönd-
urum og gátum en nokkuð hefur
vantað upp á að við fengjum nóg
af húsráðum. Nú hefur verið tekið
saman hverjir verða verðlauna-
hafar í næstu blöðum, og svo
mikið hefur borist að nú eru til-
búnir verðlaunahafar alveg fram í
desember. Allar nothæfar,
MERKTAR, innsendingar eru
með og við byrjum á stærsta
skammtinum. En það þýðir ekk-
ert að senda okkur neitt (nema
húsráð) fyrr en í fyrsta lagi um
næstu jól og margir verðlauna-
hafarnir verða að bíða fram á
næsta vetur eftir að þeirra
sendingar fái verðlaun. En við
byrjum þá aftur:
— Af hverju ertu svona órólegur,
Einar minn?
— Það er vegna þess að ég er að
veiða.
— Eg hélt að það væri frekar róandi
að veiða.
— Já, en það er harðbannað að veiða
hér.
— Sjáðu hérna, sagði frú Aðalheiður
og dró fram mynd af sjálfri sér sem
ungbarni á handlegg móður sinnar. —
Svona leit ég út fyrir 35 árum. — En
gaman, sagöi frú Sigurveig, — og hver
á barniö sem þú ert með á hand-
leggnum?
— Hvers vegna skutuð þér manninn
yðar, frú? spurði dómarinn.
— Hann sagði þegar bann kom seint
heim að hann skyldi detta niður dauður
á staðnum ef hann hefði verið mér
ótrúr . . . en hann virtist ekki ætla að
detta af sjálfu sér.
Við fengum heldur en ekki brandara-
sendingu um daginn og að sjálfsögðu
var skammturinn verðlaunaður, en
sendandi óskar nafnleyndar, sem að
sjálfsögðu er virt. I næstu blööum birt-
ast fleiri sendingar frá lesendum, og
þiömunið verðlaunin: mánaðaráskrift
að V ikunni, f jögur næstu blöð:
— Það er alveg hræöilegt hvaö þú ert
óhreinn, Pétur. Segir mamma þín þér
aldrei að þvo þér?
— Nei, kennari, hún segir að það sé
óþarfi svo lengi sem hún þekki mig á
röddinni!
Og hér er einn um hinar tvær hliðar á
mörgum málum — þá slæmu og hina
góðu:
— Takiö eftir! sagði liðsforinginn
þegar herdeildin var á æfingu í að
komast af án vista. — Fyrst eru það
slæmu fréttirnar . . . það verða bara
ánamaðkar í matinn í dag. — En, bætti
hann við, — svo koma góðu fréttirnar:
Það eru ekki til nógu margir ormar
handa öllum!
Einn flutningamaður við annan:
— Þú skalt bera þennan stóra,
kínverska postulínsvasa þarna, — þá
skal ég bera ábyrgöina.
Jæja, Gerða litla, getur þú sagt mér
til hvers maður notar ullina fyrst og
fremst?
— Til að halda kindinni saman.
I barnaskólanum:
— Getur Axel beygt oröið „vondur”.
— Vondur-verri-verstur.
— Og Valdimar, hvað með orðiö
veikur?
— Veikur-veikari-dauður.
— Þegar við áttum von ú fyrsta
barninu okkar lenti ég í hræðilegu
rifrildi við konuna. Hún sagöi að
barniö ætti að heita Sigurlína en ég
sagöi Asa.
— Og hver var svo niöurstaöan?
— Hann var skírður Omar.
— Eg var að frétta það, Hrafnhildur,
að stúlka frá Norður-Noregi hefði
slegið Norðurlandametið þitt í
bringusundi.
— Eg get svo sem trúað því, eins
kalt og vatnið er á þeim slóðum.
— Þetta var yndislegt kvöld, sagði
deildarstjórinn hrifmn. — Konan mín
og ég vorum að spila Beethoven í gær-
kvöldi í fleiri tíma.
— Einmitt það, svaraði einkaritar-
inn kuldalega, — og hvort ykkar vann?
Hvers vegna tekur þú alltaf af þér
gleraugun þegar þú ert með kærastan-
um þínum? Er það vegna þess að þú
fyrirverður þig fyrir að vera með
gleraugu?
— Nei, nei, satt að segja finnst mér
eins og hann verði laglegri þegar ég sé
hann ekki vel.
— Þegar maður deyr veröur maður
að engli, sagöi kennslukonan í barna-
skólanum. Hafi maöur verið góður fær
maður hvíta vængi en hafi maöur
verið óþekkur fær maður svarta
vængi. Hugsaöu um það, Friðrik, þú
hefur ekki verið nógu þægur.
— Mér er alveg sama, — bara ef ég
fæaðfljúga!
— Já, já, f rú, sagði doktor Hrafnkell
viö einn sjúklinga sinna, — miðað við
2 Víkan 11. tbl.