Vikan - 17.03.1983, Blaðsíða 3

---MtCLlAf
1983 x__________
heim!
alla þá sjúkdóma sem þér þjáist af
eruö þér ótrúlega heilbrigð.
— Jæja, Geröa litla, hvaö langar þig
nú aö fá í afmælisgjöf á átta ára af-
mælinu?
— Eg vil fá pilluna, frænka.
— Hvaö segir þú, barn? Hvaöa rugl
er þetta eiginlega í þér?
— Jú, og veistu hvers vegna? Eg á
nú þegar níu brúöur og þetta getur ekki
gengiö svona áfram.
— Allir, þrumaöi séra Guðleifur, —
sem vilja fara til himna rétti upp hönd
og allir, hélt hann áfram, — sem vilja
enda í helvíti rétti upp hönd. — Og, hélt
hann áfram meö sömu þrumuraust og
áöur og beindi máh sínu til manns
nokkurs á aftasta bekk í kirkjunni —
hvers vegna réttuö þér ekki upp hönd,
hvorki í fyrra né seinna skiptiö?
— Eg vil helst vera hér!
Gamli forstjórinn var í andarslitrun-
um. Viö hlið hans við rúmið stóð vara-
forstjórinn með tárin streymandi niður
andlitið. Gamli forstjórinn bandaði frá
sér með lúnum höndum. — Syrgðu mig
ekki svona mikið, kæri vinur, hvíslaöi
hann. — Ég vil að þú vitir að vegna
hollustu þinnar og trúmennsku við mig
ætla ég aö arfleiða þig að öllum minum
peningum, bilnum, flugvélinni, sveita-
setrinu mínu, snekkjunni og öllu sem
égá!
— Þakka þér fyrir, þakka þér fyrir,
hrópaði varaforstjórinn. — Þú ert mér
alltaf svo góður. Bara að það væri eitt-
hvað sem ég gæti gert fyrir þig! Dauð-
vona maðurinn reyndi að rísa aðeins
upp. — Það er svolítið sem þú getur
gert fyrir mig, stundi hann. — Farðu
með löppina af súrefnisslöngunni.
Frændi minn, sem þykist vera besta
skytta í heimi, tók mig meö sér á
rjúpnaskyttirí í fyrrahaust.
Skyndilega flaug upp einmana rjúpa
og flaug fyrir ofan okkur. „Sjáðu
hvernig gamli maöurinn fer aö,” sagöi
hann um leið og hann miöaöi byssunni
og skaut. En rjúpan flaug áfram og lét
sem ekkert væri. Frændi minn horföi á
eftir fuglinum í þögulli undrun, lét
síöan byssuna síga og sagði: „Drengur
minn, þú hefur oröiö vitni aö krafta-
verki. Þarna flýgur dauö rjúpa.”
— Heyrið þið, piltar, sagði vel þéttur
náungi sem slagaði inn á eina barinn í
bænum, — hver á þennan svarta,
stóra, feita hund meö hvíta háls-
bandið? Stuttar samræður, svo urðu
menn sammála um að slíkur hundur
fyrirfyndist ekki í plássinu. — Hver
skollinn, sagði þá sá góðglaði, — þá hef
ég ekið yfir prestinn.
— Akaflega athyglisvert atriöi, sem
þér bjóöiö upp á, sagöi sirkusstjórinn
viö nýja manninn sem sagöist myndu
stökkva úr 25 metra hæð niður í
venjulega ölflösku, — en þaö hlýtur aö
vera einhver sjónhverfing sem gerir
þetta mögulegt.
— Einmitt! Eg set nefnilega al-
gjörlega gagnsæja plasttrekt ofan í
flöskuna.
Og svo var það sá sem kom til borg-
arinnar í Kópavogsstrætó. Akaflega
yfirvegaður og heimsvanur setti hann
töskuna fyrir utan simaklefa og gekk
inn. En varð þrátt fyrir það fimm
mínútum síðar að stinga höfðinu út og
spyrja vegfaranda: — Segið mér, hvar
er snúran sem maður á aö nota til að
sturta niður?
Þaö var æfing hjá fallhlífar-
stökkvarafélaginu. — Hver andskotinn
er þetta, Leifur, — þú átt aö hafa
fallhlíf þegar þú stekkur, öskraöi
stjórnandinn á síöasta augnabliki inni í
vélinni.
— Djöfullinn, er þaö nauösynlegt?
— Auövitaö maöur, þú sérö líklega
aö þaö er rigning.
Presturinn á erindi við ungu, ný-
fluttu fjölskylduna. Presturinn hringir
á dyrasímann. Og hressileg rödd
segir:
— Ert þetta þú, engillinn minn?
— Nei, frú, en það má segja að við
séum úr sömu deild.
Og þá var megrunarkúrinn hans
Guömundar búinn. Þegar Tryggur
gamli gróf hann meö hinum beinunum
í garðinum aö húsabaki.
Eiginkonan segir við manninn sinn
eftir að búið er að skenkja nokkrum
sinnum í glösin í hanastélspartíinu:
— Helgi minn! Þú mátt alls ekki
drekka meira. Andlitið á þér er að
verða svo ógreinilegt!
Björn bóndi kom þreyttur og sveittur
heim frá heyskapnum, settist við mat-
arborðið og uppgötvaöi aö þaö var fluga
í súpuskálinni. Oskuvondur þeytti
hann skálinni út um gluggann og síöan
greip vinnumaöurinn hans mjólkur-
könnuna og lét hana fljúga sömu leiö.
— Hvern andskotann ertu aö gera?
öskraöi Björn.
— Ö, ég hélt bara aö viö ættum aö
borðaúti!
— Heyrðu þjónn. Þessi nautasteik er
ekkert nema bein.
— Þér hafið kannski séð naut án
beina, herra.
— Nei, en ég hef, fjandinn hafi það,
ekki séð þau kjötlaus heldur.
— Þjónn, þaö er ein fluga í súpunni
minni!
— Afsakiö, hvaö pöntuöuð þér marg-
ar?
Þekkiði
þennan?
Ef ekki, þá er það ekkert skrýtið. Hann dreif sig líka í að
safna skeggi aftur, eftir að þessi mynd var tekin af honum,
fyrir fimm árum. Honum tókst að koma því upp en konunni
tapaði hann. Maðurinn á myndinni er Kris Kristofferson
söngvari og leikari og konan Rita Coolidge, fyrrum eigin-
kona kappans.
Gregory
Peck
gengur
íklaustur!

Gregory Peck í ýmsum
gervum í nýjum sjónvarpsþætti.
Gregory Peck hefur löngum getið sér orð fyrir að leika
háa, dökkhærða og myndarlega harðjaxla. í Hollywood
var hann alltaf kallaður „sérstaklega geðugur maöur” og
hann var meðal annars útnefndur til óskarsverðlauna
fyrir kvikmyndina Gentleman’s Agreement (1947).
Seinna fékk hann tækifæri til að leika útsmogna bófa, en
óskarsverðlaunin fékk hann fyrir hlutverk sitt sem rétt-
láti lögfræðinginn í To Kill a Mocking Bird árið 1963.
Hann kom mörgum á óvart í The Omen í hlutverki sem
Charlton Heston hafnaði á sínum tíma og eins í The Boys
from Brazil árið 1978.
Nú hefur hann vent sínu kvæði í kross og leikur um
þessar mundir í sjónvarpsþáttunum The Scarlet and the
Black sem bandaríska sjónvarpsstöðin CBS gerði. Hann
kemur þar fram í ólíklegustu gervum, meðal annars í
nunnugervi. Þættirnir eru byggðir á sannri sögu. Aðrir
leikarar eru meðal annars Christopher Plummer og John
Gielgud.
II. tbl. Vikan 3