Vikan - 06.10.1983, Síða 21

skeggjar til að forvitnast um
þessa dansglöðu aökomumenn.
Eiginkona rútubílstjórans var
með í ferðinni. Á heimleiöinni var
stansað í fallegu skógarrjóðri.
Konan var meö prímus meö sér og
hitaði hún súkkulaði og bar fram
bakkelsi. Feröin tók mestallan
daginn og kostaði 10 krónur plús
ein króna fyrir hressinguna, sam-
tals 11 krónur.
En nú er ég kominn að þeim
þætti sem í raun er tilefni þessar-
ar frásagnar. Einn daginn fórum
við þrír ungir hásetar til Fanö.
Þannig var að eitt kvöldið fórum
viö á Bonbonnieren. Þar gaf ég
mig á tal viö fullorðinn mann sem
reyndist vera rithöfundur. Hann
kvaðst dvelja í sumarhúsi á Fanö.
Hann virtist ánægöur með að hitta
Islending og ekki minnst var hann
ánægður með að hitta sveitunga
Halldórs Laxness, nóbelshöfundar
okkar Islendinga. Bauö þessi full-
orðni maður okkur að heimsækja
sig til Fanö daginn eftir.
Þetta gerðum við. Við tókum
daginn nokkuð snemma og fórum
um borö í Fanö-ferjuna. Ekki
höfðum við séð slíkt skip áður og
þótti ferjan sérkennileg. Ekki var
hægt að tala um fram- eða aftur-
enda á skipinu því að báðir endar
gegndu tvenns konar hlutverki,
eins og endarnir á ferjunni gera
enn í dag. Á ferjunni, sem við
fórum með á þessum löngu liðna
degi, var aðeins eitt stýrishús en
það voru tvö stýri í stýrishúsinu og
þurfti stjórnandinn að snúa sér að
því stýrinu sem fram sneri í það
og það skiptið.
Viö vorum í góðu yfirlæti hjá
danska rithöfundinum þennan
dag, fórum í sjóinn á milli þess
sem viö hresstum okkur á bjór.
Sumarhúsiö, sem rithöfundurinn
bjó í, stóð í nágrenni viö Fanö-bad
en ekki hef ég getað fundiö það og
ekki man ég nafnið á rithöfundin-
um sem var gestgjafi okkar
þennan dag, því miður.
Satt að segja datt mér ekki í hug
að ég ætti eftir að koma til Fanö
aftur. En núna, 27 árum seinna, er
ég kominn til þessarar indælu
eyjar til aö dvelja þar sumar-
langt.
Ég bý í einu af gömlu húsunum í
Sönderho. Það er byggt árið 1798,
hlaðið úr rauðum múrsteini, hefur
hátt ris og þykkt stráþak.
I Sönderho hef ég aðstöðu til að
vinna að málverkum í sumar en
hef ekki getað stillt mig um að
teikna mótíf frá eyjunni. Saga
Fanö er heillandi, ekki síst saga
Sönderho, sem ég hef fengið aö
kynnast að nokkru leyti.
Með þessum línum fylgja nokkr-
ar teikningar af mótífum
eyjarinnar. Einhvers staöar las ég
þessi orö: „eitt sinn Fanö, alltaf
Fanö”. Ætli ég endi ekki þessi
skrif með því að taka undir þessi
orö.
Ragnar Lár.
Fanö
Álaveiðimaður frá Fanö.
Götumynd frá Nordby. Langt er nú síðan konur gengu hversdags í þjöðbúningi sínum, sem kallast
Fanödragt. Það er ekki nema á hátíðum og tyllidögum sem þær klæðast honum. Inn á götumyndina
hefur verið teiknuð kona i hversdagsbúningi þeim sem fyrrum tíðkaðist.
40. tbl. Víkan 21