Vikan - 24.01.1985, Qupperneq 54

Barna—Vikan
FÚLL DAGU R
Það var komið kvöld og Palli litli
lá í rúminu sínu og var í leiðu skapi.
Þetta hafði ekki verið góður dagur.
Hann hafði verið óþekkur, næstum
óþolandi víst, og um kvöldmatar-
leytið kom dálítið fyrir sem gerði
það að verkum að pabbi sagði hon-
um að fara inn í herbergið sitt og
hátta sig. — Hugsið ykkur bara —
hátta sig þegar klukkuna vantaði að-
eins kortér í sjö og það á miðviku-
degi í þokkabót og heilar fimm
barnamyndir í sjónvarpinu. Já, það
var nefnilega þannig að hann átti að
fara að sofa og mátti alls ekki koma
fram. Og nú var sem sagt komið
kvöld. Palli heyrði aö fréttirnar í
sjónvarpinu voru búnar og komið að
auglýsingum en ennþá hafði enginn
litið inn til hans til að athuga hvernig
hann hefði það. „Líklega er þeim al-
veg sama um mig,” hugsaði Palli og
fannst óréttlætið í heiminum bitna
eingöngu á sér. Viljið þið fá að vita
hvernig þessi dagur í lífi Palla, níu
ára,gekkfyrir sig?
Hann vaknaði eins og venjulega
klukkan hálfátta, borðaði, klæddi
sig, fékk nestið sitt og þaut síðan af
stað með skólatöskuna á bakinu til
Öla vinar síns sem var á sama tíma
og hann í skólanum.
Það var samfélagsfræði í fyrsta
tíma og kennarinn vildi að hver og
einn í bekknum teiknaði mynd af
fjölskyldu sinni og skrifaði eitthvað
um hana. Palla fannst hann bara
vera nokkuð heppinn. Heima hjá
honum voru þau aðeins fjögur, hann
sjálfur, Arna systir hans og svo
mamma og pabbi.
En þá dundu fyrstu leiðindi dags-
ins yfir. Fjölskylduteikningin var
ómöguleg. Reyndar hafði Palli alls
ekki verið svo óánægður með verkið
til að byrja með en Siggi, sem sat
fyrir framan hann, hafði snúið sér
við og hlegið að myndinni. Palli var í
fúlu skapi þegar hann kom heim úr
skólanum. Hann spurði mömmu
sína hvort hann mætti fá íspinna úr
stóra ískassanum í frystiskápnum,
en hún sagði að hann hefði ekkert að
gera með ís núna.
,,Þú getur fengið appelsínu með
hádegismatnum,” sagði hún og æddi
um allt með vörurnar sem hún hafði
keypt í búðinni á leið úr vinnu.
Palla langaði í ís en ekki appelsínu
og hann suðaði í mömmu sinni allan
tímann á meðan hún var að taka til
hádegismatinn. En Palli fékk brauð,
egg og appelsínu og engan ís.
Eftir hádegi fór hann til Öla og
þeir fóru í stjörnustríðsleik og það
var einmitt þá sem þriðju leiðindi
dagsins gerðu vart við sig. Hann
fékk ekki að hafa grænu karlana og
fór í vont skap sem leiddi til þess að
hann og Öli fóru að rífast — hann
sparkaði í Öla áður en hann þaut út
um dyrnar heima hjá honum.
Hann hljóp heim og skellti útidyra-
hurðinni á eftir sér. Hann var næst-
um búinn að velta mömmu sinni um
koll þar sem hún var að skúra for-
stofuna:
„Hvaða hamagangur er þetta eig-
inlega,” sagði hún, „ertu enn í vondu
skapi?”
„E-he,” sagði Palli og þaut inn í
herbergið sitt og skellti enn einni
hurðinni.
Hann sat síðan inni í herberginu
sínu þar til klukkan rúmlega sex en
þá heyrði hann að pabbi hans og
Arna systir hans voru komin heim
og hann fann yndislega kjötbollulykt
inn til sín. Kjötbollur í brúnni sósu
voru það besta sem Palli gat hugsað
sér í matinn.
„Ætlarðu að koma fram og
borða ? ’ ’ kallaði pabbi hans.
Palli kom fram og sá á svipnum á
pabba sínum að hann vissi allt um
vonda skapið.
„Ég vil bara tvær bollur og sósu en
engar kartöflur,” sagði hann.
„Þú borðar eina kartöflu með,”
sagði mamma hans og kom tveimur
54Vikan4. tbl.