Vikan - 28.01.1988, Qupperneq 37

Blóð drekcms
Á Kanaríeyjum vex ein
hávaxnasta tegund dreka-
trjáa, Dracaena draco. Það
getur orðið allt að 20 metra
hátt með ákaflega tröllslegan
og afskræmdan bol sem nær
að verða 4 V2 metri í
þvermál. Þar trúa hjátrúar-
fullir innfæddir eyjaskeggjar
því að kvoðan sem vætlar úr
sárum á stofni þess og blöð-
um sé drekablóð!
Drekatré eða Dracaena eru af
liljuætt en orðmyndin er grísk
að stofhi til og þýðir einfaldlega
kvendreki. Annars eiga drekatré
uppruna sinn að rekja til hita-
beltis og heittempraðra land-
svæða í Afríku og Asíu, s.s. Zaire,
Eþíópíu, Gíneu, Cameron, Ma-
dagaskar og Japan en í þessum
löndum vaxa um 40 villtar teg-
undir.
Fjölbreytileikinn er all mikill
og þó að hávöxnustu drekatréin
nái 20 metrum á hæð í heim-
kynnum sínum eru flest þeirra
ívið lægri eða um 5 metra há og
þaðan af lægri.
Blaðgerðin er mismunandi
eftir tegundum en yflrleitt eru
blöðin mjó og ílöng enda þótt
dæmi finnist um annað sbr. D.
Godseffiana en hún er með smá
ljósdröfnótt blöð allt að því
sporöskjulaga. Á stórvaxnari
tegundum geta blöðin orðið allt
að 90 cm löng og breið að sama
skapi. Miðstrengurinn er ýmist
ljósari eða dekkri en blaðrend-
urnar í ýmsum grænum og gul-
leitum litum og yfir í rautt til
dæmis á D. marginata „Color-
ama" og „Tricolo“.
Drekatré hafa verið ræktuð
sem pottaplöntur í fjöldamörg
ár og hafa þau á allra síðustu
misserum orðið eitt alvinsælasta
stofublómið víða um lönd.
Hollendingar flytja til að
mynda út drekatré í milljónatali
og þar í landi hafa þau verið
með vinsælustu blaðplöntum
um árabil og víst er að svo á eft-
ir að verða hér einnig.
Texti: Steinn Kárason
garöyrkjufræöingur
\ HEIMIUÐ

.

Dracaena fragrans „Lindenii" vex fólki tæplegayfir höfúð í stofúm inni þó það geti orðið æði hávaxið
í heimkynnum sínum.
Ódrepandi pottaplanta
Flestir þeir sem eiga
drekatré í hýbílum sínum
munu taka vmdir þau orð að
þessi pottaplanta er nánast
ódrepandi hvort sem hún
stendur ein stök eða í
plötnukerjum í sambýli við
aðrar plöntur.
Drekatré þarftiast sáralítillar
umönnunar, mun minni en ætla
mætti miðað við þá miklu
ánægju sem þau veita eiganda
sínum árum saman.
Drekatrjám fellur best að vera
í mikilli birtu og þannig nýtur
blaðfegurðin sín besf. Standi
plantan í ónógri birtu fölnar lit-
ur blaðanna. Hins vegar er það
svo með drekatré eins ogflestar
aðrar pottaplöntur að standi
þau í mjög sterkri sól geta blöð-
in brunnið illilega. Staðsetning
Sveigðum og oddmjóum rauð-
gulleitum blöðunum á Draca-
ena marginata „Tricolor" má
likja við lafandi drekatungu.
plöntu í íbúðinni ræður því
mestu um þrif hennar.
Drekatré þurfa jafna og góða
vökvun yfir sumarmánuðina
ásamt hæfilegum skammti af
blómaáburði í vökvunarvatnið
hálfsmánaðarlega. Yfir veturinn
er dregið úr vökvun og áburðar-
gjöf hætt nema þar sem fúll-
nægjandi plöntulýsingar nýtur.
Plantan má aldrei standa í vatni,
það orsakar rótarfúa og á hinn
bóginn má moldin ekki þorna
alveg upp því það getur valdið
brúnum blaðendum.
Að sumri til þegar mestrar
birtu nýtur er rétt að úða með
fínum vatnsúða eða sprauta yfir
með sturtuhausnum. Það fjarlæg-
ir ryk af blöðunum og plantan
verður frísklegri. Auk þess eyk-
ur það loftraka og dregur úr
vökvunarþörf.
Blaðglans eða blómabón er
óhætt að nota á svo sem tveggja
til þriggja mánaða fresti en of-
notkun þess í skammdeginu
veldur iðulega blaðskemmdum.
Kjörhiti fyrir drekatré er
venjulegur stofuhiti eða um 20
gráður. Plantan má því hvorki
standa nálægt heitum ofni né
vera í kulda og trekki. Lágmarks-
hiti er 13 gráður en við slíkar
aðstæður þarf að draga mjög úr
vökvun.
Umpottunar er ekki þörf
nema annað til þriðja hvert ár
og þá í mars, apríl eftir að dag
tekur að lengja. Settur er grófúr
vikur í pottbotninn til að tryggja
gott afrennsli. Gömul mold er
fjarlægð varlega án þess að
skerða ræturnar og best er að
nota „spagnum“ mold ögn leir-
eða vikurblandaða.
Við umpottun og á vorin á að
klippa plöntuna til ef með þarf
því eftir dimman vetur hafa
neðstu blöðin oft skrælnað og
látið á sjá og skulu því fjarlægð.
Mörg drekatré ná að blómg-
ast í stofúm, til dærnis D. fragr-
ans „Massangeaná' en blómin
sem eru i klasa eru yfirleitt lítil
og óásjáleg og því er plantan
fyrst og fremst ræktuð blaðanna
vegna.
VIKAN 37