Vikan - 15.12.1938, Blaðsíða 12

12
VIKAN
Nr. 5, 1938
Frú Rasmína: Ó, ég er svo ánægð að vera
flutt í þetta flna hús. Ég hlakka svo til að
láta hinn fræga söngvara, prófessor Grenis
hlusta á mig syngja. Hann býr héma á hæð-
inni fyrir neðan. — Gissur: Sama væri mér,
þó að hann byggi hinu megin á hnettinum.
Gissur gullrass: Þetta hlýtur að vera ljóti
prófessorinn, ef honum finnst hún syngja vel.
E>á hefir hann ekki himdsvit á söng eða hljóð-
færaslætti!
Gissur gullrass: Ef hann syngur eins
kröftuglega og hann sparkar, þá verð ég að
taka ofan fyrir honum. Þetta er dálagleg
kveðja, sem ég á að færa Rasminu!
Söngkennarinn: Þér þekkið mig kannske
ekki, en þér kannist áreiðanlega við mig, ef
ég segi yður, að það er ég, sem kenni kon-
unni yðar að syngja?
Gissur er fluttur í nýtt hús.
Prófessorinn: Hvað viljið þér?
Gissur gullrass! Ég bý hérna fyrir ofan
yður, herra prófessor. Þér hafið kannske
heyrt konuna mína syngja áðan.
Gissur gullrass (uppi): Jú, þakka yður
fyrir! Farið þér og kennið svínunum að
sjmgja. Útkoman verður sú sama. Það er
yður að kenna, hve mér líður oft illa.
Frú Rasmina (sjmgur): Þú ert yndið mitt
yngsta og bezta, þú ert ástarhnossið — —
Gissur gullrass (hugsar): Bara að þú vildir
þegja, þá væri ég ánægður! Svei mér ef ég
veit, hvort er verra, söngurinn eða undir-
leikurinn!
Rasmtna: Varstu niðri hjá pórfessomum?
Heyrði hann til min? Hvað sagði hann?
Gissur gullrass: Ef ég segði það, mundi ég
líklega fá eitt glóðarauga til!
Gissur gullrass: Varstu að kalla, Rasmina ?
Frú Rasmína: Já, mig langar tii að biðja
þig að fara til Grenis prófessors og bjóða
honum upp. Ég veit, að hann er heima núna,
og mig langar svo til að vita, hvort honum
finnst ég ekki syngja vel!
Prófessorinn: Já! Og þér getið borið henni
kveðju mina og sagt henni, að næst skuli hún
setjast. upp á þak með köttunum, og þar megi
hún veina fyrir mér. Hún drepur mig! Tjt!
Rasmina: Það ér þringt! Þú verður að fara
til dyra! Segðu, að ég sé ekki heima! Ég er
ekki í skapi til þess að tala við fólk.
Rasmina (inni): Jæja Gissur, fórstu til
dyra? Hver var þetta?
Gissur gullrass: O, enginn sérstakur!