Vikan - 15.12.1938, Blaðsíða 20

20
VIKAN
Nr. 5, 1938
Framh. af bls. 11.
— Viltu giftast mér, Stella, sagði hann
rólega í öllum hávaðanum.
Ég elskaði hann ekki. Það vissum við
bæði, en að giftast honum var eina leiðin
til að komast út úr þeirri tilveru, sem ég
hafði búið við síðan Ib sveik mig.
— Já, sagði ég brosandi og varir mín-
ar skulfu.
Gleðisvipurinn í augum hans kvaldi mig.
— Ó, Helgi, sagði rödd í sálu minni. —
Ég verðskulda ekki ást þína. Ég get að-
eins tekið — ekkert gefið.
Við opinberuðum á páskunum og ákváð-
um að gifta okkur 1. nóv. Við fórum strax
að leita að litlu húsi og ósjálfrátt valdi
ég hús, sem var alveg eins og það, sem
við Ib vorum svo oft búin að tala um. Nú
var húsið tilbúið og ég átti aðeins eftir að
fara inn og setja blómin í skálina á borð-
inu. Ég gekk hægt út úr bílnum, opnaði
útidyrnar og gekk inn í dagstofuna til að
setja blómin í vatn. Ég leit í kringum mig.
Geislar haustsólarinnar vörpuðu hlýjum
bjarma yfir stofuna. Það fór hrollur um
mig.
Allt í einu tók ég eftir því, að ég var
ekki ein í stofunni. Rödd, sem ég þekkti
vel, sagði:
— Þetta verður yndislegt hús.
Ég sneri mér fljótt við. Blómin duttu
á gólfið. Ég skalf öll. Ib stóð fyrir aitan
mig, — sá sami Ib og fyrir þremur árum,
með sömu gráu augun og úfna hárið, —
en samt ekki alveg sá sami. 1 andlit hans
var kominn einhver hörkulegur svipur.
Hve lengi við stóðum þama og horfðum
hvort á annað, hefi ég enga hugmynd um.
En að lokum hvíslaði ég nafn hans — Ib!
Hann þreif mig í fang sér og kyssti mig
hvað eftir annað. Ég ýtti honum frá mér.
— Ib — hvaðan kemur þú ? Hvers vegna
ertu héma.
— Ég er að sækja þig, Stella.
— En Dolly? Ég skalf enn.
Hann hló.
— Ó hún! Við erum skihn. Og nú er
ég kominn aftur til þín. Við verðum áreið-
anlega hamingjusöm.
Þetta gamla sjálfstraust hljómaði í rödd
hans og skein út úr augum hans.
Það var einmitt þetta, sem ég hafði beð-
ið um, dreymt um og vonað. Nú rættist
það. Ég þurfti að hitta Ib. En ég losaði
mig úr örmum hans og sagði:
— Nei, við áttum hamingjuna einu
sinni, og þá slepptum við henni. Nú er hún
okkur töpuð.
Hann glápti á mig. Síðan fór hann að
hlægja.
— Þú meinar þetta ekki, Stella. Þú elsk-
aðir mig. Hann þagnaði. — Þú hefir alltaf
elskað mig. Ég veit vel að ég var þorpari,*.
en nú er það allt liðið og við byrjum á ný.
Hann faðmaði mig aftur. Ég varð að beita
kröftum til að losna.
— Hættu, Ib, sagði ég hranalega. —
Ég elska þig hvorki né hata. Ég elska
annan.
Hann glápti á mig. Síðan fór hann, og
ég stóð ein eftir í tómri dagstofunni og
tíndi upp blómin og setti þau í skálina.
Ég fór að gráta, og það þótti mér und-
arlegt, því að ég hafði aldrei getað grátið
í þessi þrjú ár. Síðan fór ég út, læsti dyr-
unum og stóð hreyfingarlaus á tröppun-
um.
— Húsið okkar Helga, sagði ég hvísl-
andi. Helgi! Nafnið fékk allt í einu nýja
þýðingu fyrir mig. Ég hafði sagt honum,
að ég gæti aldrei elskað hann. En það var
ekki satt! Ég elskaði hann meira en ég
hafði nokkurn tíma elskað Ib. Hingað til
hafði Ib átt mig, nú átti Helgi mig.
En ég sagði honum ekkert, ekki einu
sinni á brúðkaupskvöldinu, þegar við fór-
um inn í nýja húsið okkar. Hann greip
báðar hendur mínar í aðra sína, en hann
tók mig ekki í faðm sinn, eins og mig lang-
aði til. Ég vissi, að hann var hræddur
um að hræða mig. Hann hafði rétt þor-
að að kyssa mig eftir giftinguna.
— Ég vona, að þú verðir hamingjusöm
hérna, Stella mín, sagði hann lágt.
— Ég varð alltaf hamingjusöm héma,
svaraði ég, — því að húsið eigum við, og
þú átt mig, Helgi.
Hann horfði andartak á mig, síðan tók
hann mig í fang sér.
— Ég elska þig, Helgi, og bara þig ein-
an, sagði ég hvíslandi.

Manchettskyrtur
Hálsbindi
Flibbar
Hálsklútar
Nærfatnaður
Sokkar
Náttföt
Axlabönd
Sokkabönd
Bindakassar
Enskar húfur
Flughúfur
Regnkápur
Skinnhanskar
Ferðatöskur
Ullarteppi
Vattteppi
Peysur
Handklæði
»GEYSIR«
FATADEIIDII

Rykfrakkar
I f jölbreyttu úrvali
Til jólanna!