Alþýðublaðið - 05.03.1923, Blaðsíða 2

Alþýðublaðið - 05.03.1923, Blaðsíða 2
2 Rauðir þræðir. F.ttir Ágúst Jóhannesson. VU, Abyrgð og skyldur. •Þrátt fyrir lýðsina þyngstu plágu þykk voru hold á leiðtogun- um.c Jakob Thorarensen. »Ég trúi því, sannleiki’, að sigurinn þinn að síðustu vegina jafni.c Þorst. Erlingsson. Nú er Alþingi sett. Hvers má vænta af því? Gerir það nokkuð 1 þá átt að auka atvinnu í land- inu og diaga úr öllum þeim skorti, sem verkalýðurinn á við að búa? Þannig spyr maður mann, en færri geta svarað fyrir mann þeirra, sem þegar eru búnir að sýna, að þeir séu ekki því vaxnir að svara tyrir sig sjáifir. Oreigalýður er sem óðast að myndast í flestum stærri kaup- stöðum á laiidiuu, en þó heffr löggjafarsamkoma þjóðarinnar lítið leitast við — undangengin þing — að finna ráð til að af- stýra örbirgð, ríkjandi og fyrir- sjáanlegri, þrátt fyrir það, þótt alþýðan, sem hefir kosið þá í veglegar ög vel Iaunaðar stöður og lyft .þeim til mannvirðinga, krefjist þess. Geta nú þessir menn vsenzt þess að hafda sæti sínu eftirleiðis? Tæplega. Hvað eftir annað hafa þingmenn á síðari þingum brotið á bak 'aftur ein- beittan vilja kjósenda sinna, margítrekaðan og samþyktan á þingmálafundum víðs végar um land alt, og það í stærstu þjóð- þrifamálum. Annars skilst manni fyllilega oft, að það sé um mann- gildi sjálfra þingmanna, en ekki um máleínin og vilja þjóðarinnar, sem þingmenn vorir þrátta títt; að minsta kosti fer oft drjúgur tími í það fyrir þinginu að fýlla ráðherrasætin og fleira þvílfkt. Því miður lítur oft ekki svo út, að fulltrúar þjóðarinnar beri mikla >respekt«, sem kallað er, fyrir almennings-vilja. Mætti þar til netná bannmáiið. Meðferð þings og framkvæmd stjórnar á því gttur rétt hugsandi maður tæplega hrósað. Var það 'vitji ALÞYÐUBLAÐIÐ meirihluta almenniugs;aðspánska víngutlinu væri veitt inn í bann- landið? Ég spyr og á heimtingu á svari. Almenn atkvæðagreiðsla var látin fara fram, þegar landið varð bannland, en 40 menn þótt- ust hafa fulla heimild til að breyta þeim lögum og leyfa, að vín yrði flutt inn í landið, án þess að vita þjóðarviljann með álmennri atkvæðagreiðslu, en í þess stað bíteyttu þeir beinlínis þá sem oftar gegn vilja kjós- enda sinna, því hver þingmáia- fundurinn eftir annan um a!t land samþykti að víkja í engu frá bannlögunum, — frekar, að hert yrði á hnútunum. Svo vita allir gerðir stjórnarinnar f því máli, sem kórónár hitt prýðisvel. En vitanlega urðu aidrif þessa máls einstaká eiturbyrlara féþúfa, smygiurum og fleirum. Þeir fengu byr í sín svörtu segl. Og eru nú Spánverjar nokkuð gráðugri í fiskinn enn áður? Þeir svara, sem eru því kunnugastir. Jæja. Þingið breiðir væntaniega sínar föðurlegu hendur y.fir það alt saman; það ber ábyrgðina. Enn nú erum við sem betur fer að opna augun og sjá, hvað þessir piltar — forráðamenn þjóðarinnar •— eru vel vaxnir störfum sínum. Nú krefjumst við þess, kjós- endur háttvirta þingmanna, að þeir bæti ráð sitt og starfi ötul- legnr en þeir hafa gert að því, er geti orðið þjóðarheildinni til heilla, en ekki að eins örfáum féglæframönnum. Fyrst og fremst er það skylda þingsins að mynda öflug laga- ákvæði, sem geti fyrirbygt. alt jarðabrask. Arnað það að leita fyrir sér eftir fjárláni með hag- kvæmum skilyrðum og veita með þvf ungum og efnilegum mönn- um styrk, sem vilja flytja í sveit- irnar og reisa þar bú, sem yrði öruggasta ráðið til þess að fækka •öreigum í kaupstöðum ögskapv velmegun í lnndinu. Hið þriðja er, að nýbýli verði byggð, sem þörf yrði á fyrir þá, er til sveita vildu leita, en jarðir ekki fyrir hendi handa, og yfirleitt stutt sem mest að því að auka at- vinnu og framleiðslu í landinu, svo að tugir og hundruð manna þyvftu ekki að ganga atvionu- lausir. Hið fjórða að teppa inn- flutning á hinum og öðrum ó- þarfa, sem við höíum ekkert við að gera, og koma gengismun peninga vorra í sitt eðlilega horf, Skelli Alþingi eða meiri hluti þess skolleyrum við réttmætum kröfum almennings, verður þeirra, er það gera, að sjálfsögðu minst við næstkomandi kosningar til Alþingis. >Vandi fylgir vegsemd hverri.c Ég býst við, að sumir fulltrúar þjóðarinnar geri sér það ljóst, og veit það líka. En hinir fljóta einnig með, sem láta sig ábyrgð og skyldur litlu skifta. Hyggi- legra mun að taka það með í reikninginn, að feður okkar voru ekki að vinna fyrir sig cingifngu, heldur lyrir okkur. Við erum því ekki að vinna fyrir oss, heldur fyrir niðja vora. Við eig- um að sá og þeir að uppskera. Brjóstvit manna er á misjöfnu þroskastigi yfirleitt; því er það eitt, sem menn hirða ekki um að gera sér nægiiega Ijóst, og það er að verja ,ekki því líts- pundi, sem oss er gefið, illa. Þeim manni, sem vit er gefið í vöggugjöf, er vorkunnarlaust að eignast að gjöf góðan orðstír; það er það eina, sem við getum flutt með okkur, er við hverfum frá lífi þessu, en Iíka það dýr- mætasta. Að sannleikurinn sigri og jafni vegina að síðustu, trúi ég sem skáldið, en til þess, að það geti orðið framkvæmanlegt, megum við ekki syngja þeim lof, sem herma rangt frá og hlaupa og gína yfir hverri flugufrétt. Er það heilbrigt? Mér er ekki persónulega kalt til nokkurs manns, hvað álappa- legur og þröngsýnn sem hann kann að vera í skoðunum sínum, en mér er illa við hans sjúku hugsanir, ilta við þau áhrif, sem þær kunna að hafa á samtíðar- systkini hans. Þær læsa um sig sem eidur í sinu og sýkja ekki einungis börn samtíðarinnar, held- ur einnig frámtíðarinnar, og-þá kemur mér oft ( hug, að sé ekki hægt að uppræta hið illa með góðu, þá verði að gera það með illu. Það er hið eina afsakaniega stríð, önnur ekki. Andstæðingablöð okkar jafa- aðarmanna hér á landi eru dag- 1

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.