Vikan - 07.01.1943, Blaðsíða 14

14
VIKAN, nr. 1, 1943
gekk hann inn í fatageymsluna, tók frakk-
ann sinn og snaraðist 1 hann, laumaðist
eftir pelanum og drakk hann í botn og
bjóst til þess að kasta honum frá sér, en
er hann þóttist sjá, að lögregluþjónninn og
dyravörðurinn veittu honum eftirtekt, þá
stakk hann honum í vasa sinn.
Hann gekk til dyra. — Þið hafið víst
ekki séð rauðhærðan þrjót fara hérna út,
spurði hann dyravörðinn.
— Hvað viltu honum? spurði dyravörð-
urinn, án þess að gera sig líklegan til þess
að opna dyrnar.
Vínið var þegar farið að svífa allmjög
á Gvend. — Ég ætla að berja hann, svar-
aði hann ofsalaust. — Þetta er mesti
endemis lygalaupur og fantur.
— Einmitt það, sagði lögregluþjónn-
inn og kreppti hendur á baki. —Ég held
þér væri nær að dansa svolítið lengur, eða
þá að fara beina leið heim í háttinn.
— Hvern þremilinn kemur þér við, hvað
ég geri! Gvendur mældi lögregluþjóninn
með augunum og lagði eins mikla fyrir-
litningu í orð sín og honum var unnt.
— Brúkarðu munn við lögregluna! —
Lögregluþjónninn steig feti framar.
— Lögregluna! Mig varðar bara ekkert
um lögregluna. Hleypið þið mér út og hald-
ið ykkur svo saman!
Lögregluþjónninn leit til dyravarðarins,
sem skildi, hvers til var ætlast og stökk
fyrir dyrnar. I næstu andrá lá hann kylli-
flatur fyrir hnúum Gvendar, og um leið
bar lögregluþjónninn blístru sína að vör-
um sér og blés í hátt. Á næsta augnabliki
hrundi hópur háværra manna og kvenna
upp dyrum danssalarins, gangurinn fyllt-
ist fólki, sem blístur lögregluþjónsins hafði
magnað og æst. Karlmennirnir gáfu hver
öðrum olnbogaskot og tóku að hrindast á.
Unglingar ýttu að, kvenfólkið veinaði og
æpti og innan skamms breyttust ærslin í
slagsmál, þó að enginn vissi sökum þrengsl-
anna, hver sló hvern.
En í miðri þvögunni gekk Gvendur ber-
serksgang. Föt hans voru rifin og tætt
orðin, það blæddi úr andliti hans og hnú-
um, en augu hans leiftruðu af vígamóði.
— Guðmundur! heyrðist skyndilega
kallað hárri og skærri kvenmannsröddu,
og um leið ruddi lítil, grannvaxin stúlka í
sægrænum silkikjól sér braut gegn um
þröngina og kastaði sér í fang Gvendi, svo
að hann neyddist til þess að hætta við að.
berja langan slána, sem setið hafði um
færi til þess að rífa vesti hans.
Það kom hik á þá, sem voru að slást.
— Nú komum við heim, Guðmundur,
sagði stúlkan nokkru lægra.
Ha, heim ... já . . . Gvendur brá hendi
að munni sér; það blæddi úr efri vörinni.
— Ja, hver déskotinn, sú þykir mér
kræf, sagði dyravörðurinn, er hann hafði
lokað hurðinni að hælum þeim. — Gaf sér
ekki einu sinni tíma til þess að fara í káp-
una. Sér nokkuð á vinstra auganu? bætti
hann við.
— Það held ég ekki, svaraði lögreglu-
þjónninn ólundarlega.
Leiðrétting á krossgátu 163. v
Sú leiða villa var í 163. krossgátu Vikunnar,
að í láréttu skýringunni stóð: „1. lengsta nótt-
in. —“, en átti áð vera „1. skemmsta nóttin,“
því að í lausninni, sem birtist i jólablaðinu, stóð:
„1. Jónsmessunóttin."
Lausn á jólakrossgátu Vikunnar.
Lárétt: — 2. flý. — 4. blakk. — 6. latir. — 7.
tréni. — 10. ósk. — 11. æst. — 13. hey. — 14.
tik. — 16. óvirk. — 17. liðir. — 19. orð. — 21. nið.
— 23. skorði. — 24. gnapir. — 26. fáa. — 27. hyr.
— 29. rót. — 30. skrár. — 33. apinn. — 37. Tý.
— 38. leggs. — 40. áa. —• 41. larf. — 43. sin. —
44. álfs. — 46. af. — 47. ærslast. -— 50. ná. — 52.
um. — 54. vitra. — 55. óa. — 57. afhrak. —
60. útræði. — 63. Skor. — 64. rangskýrt. — 68.
vala. — 70. aa. — 71. rek. — 73. ræ. — 74. m. a.
— 75. val. — 76. lá. — 78. gullmynt. — 79. gólfi.
— 82. hæglátan. — 83. fá. — 85. óss. — 87. na.
— 88. aga. — 90. afl. — 91. töng. — 94. ambögur.
— 95. ólæs. — 98. arfgengi. — 100. kallaðir. —
103. örlög. — 105. lán. — 106. aur. —- 108. móa.
— 109. alinn. — 112. spaðar. — 113. fræ. — 114.
hraðir.
Lóðrétt: — 1. jólatré. — 2. flá. — 3. ýki. — 4.
blótsyrði. -— 5. kreisting. — 8. rk. — 9. næ. —
10. óeirðir. — 12. tíðindi. — 13. hvor. -—■ 15.
kiða. — 18. oka. — 20. mey. — 22. eir. — 23. sá.
— 25. ró. — 27. hressing. — 28. ragnarök. —
30. stafur. — 31. kýr. — 32. ál. — 34. p. s. —-
35. nál. — 36. nafnar. — 39. gilt. — 41.' la. —
42. fæ. — 44. át. — 45. sá. — 48. Hv. — 49. S. A.
— 51. áform. — 53. mar. — 55. ótt. — 56. aðall.
— 57. ak. — 58. hreyfing. — 59. kar. — 60. úra.
— 61. ævagamla. — 62. il. — 63. sal. — 65. næg.
— 66. sólstöður. — 67. Ými. — 69. alt. — 70.
au. — 72. kná. — 75. væn. — 77. áa. — 80. óó. —
81. fs. — 84. ógagn. — 86. áfram. — 89. ami. —
90. auk. — 91. tröð. — 92. öfga. — 93. gel. —
95. óla. — 96. æðar. — 97. sila. — 98. ala. — 99.
ná. — 101. ló. — 102. rið. — 103. ós. — 104.
Rp. — 106. af. — 107. ræ. — 110. ni. — 111. nr.
164.
krossgáta
Vikunnar
Lárétt skýring:
1. án yfirvegunar.
— 13. hljómblæ. —
11. meltingarfæri. —
15. ávarp — 17. kjaft-
ur. — 19. yfirlæti. —
20. áb. fornafn. — 21.
tré. — 23. útibú. —-
25. garðsenda. — 27.
keppur. —: 28. göfug-
ar. — 30. málæði. —
31. matarpoka. — 32.
hreppi. — 33. endi.
— 35. greinir. — 36.
ending. — 37. hneigi.
— 38. blekking. — 40.
ending. — 41. húð. —
42. klaki. — 44. at-
orkumaður. — 46.
þyngdareining. — 47.
forsetning. — 49.
tenging. — 51. nóa.
54. ullarílát. — 56.
umbúðir. — 57. bókfær. — 59. tveir eins. — 60.
drykkur. — 61. fljótt. — 62. orku. — 64. frúin.
— 67. þvergirðing. — 68. dilks. — 70. op. —
71. réttur. — 72. faðir. — 73. drag. — 75. of-
býður. — 76. sk.st. — 77. í hóp. — 79. heiðurinn.
— 81. vináttubandið.
Lóðrétt skýring:
1. fjarvídd. — 2. Hans Hátign. — 3. grunnt á
því góða. — 4. vopn. ■— 5. band. — 6. forsetning.
— 7. forsetning. — 8. illmæli. — 9. endaði. — 10.
handleggir. — 11. ending. -— 12. áburðarhestur. —
16. skjögrar. — 18. ýmsu kunnar. — 20. tóvinnu.
— 22. blær. — 23. haf. — 24. tónn. — 26. mánuð-
ur. — 28. góð. — 29. kaffibætir. — 32. ung. —
34. sá. — 37. stuttra. — 39. hlekkur. — 41. þanka.
— 43. ýmis. — 45. unghind. — 48. í sambandi
við setuliðið. — 50. mildri. — 52. setja niður.
— 53. óvinna. — 54. heystakkur. — 55. fisk. —
56. knæpuna. — 58. barði. — 61. eftir sár, þgf.
— 63. matur. — 65. tenging. — 66. glíma. — 67.
vinnukona. — 69. rugg. — 71. gól. — 74. skip.
— 75. vitleysu. — 77. sk.st. — 78. tek. — 79.
kind. — 80. frumefni.
Bróðirinn í háskólanum.
Framhald af bls. 3.
ist viss um, að nú mundi hver spurningin
reka aðra; hún setti upp þreytulegan
mæðusvip og hélt áfram lágri röddu:
„Pabbi segir stundum, að hann hafi
bara verið hálfbróðir minn, og þá segir
mamma æfinlega, að pabbi hafi selt hann
fyrir 25 krónur og keypt vín fyrir pening-
ana--------Og svo beit Eyja litla í
lakið í vandræðum sínum.
' Fröken Helga vatt sér við til hálfs og
horfði orðlaus á hjúkrunarkonuna, —
hjúkrunarkonan hleypti brúnum og skotr-
aði augunum til nemans, — neminn horfði
beint niður í gólfið, — ræstingastúlkan
vöðlaði gulu dulunni á milli handa sér, en
Kaplaskjóls-konan snyppaði í sífellu.
Það varð löng þögn í stofunni.
En Eyja litla þurfti ekki að leysa úr
fleiri spurningum. *
Cavillator.
Herbergisþernan: „Hvenær óskar frúin eftir að
vera vakin?“
Frúin: „Þegar ég hringi.“