Vikan - 04.03.1943, Blaðsíða 11

VIKAN, nr. 9, 1943
11
Framhaldssaga: .............
GIFT eda ÓGIFT
................ Eftir Betsy Mary Croker
Madeline bældi niður í sér hláturinn og gekk
á eftir konunni upp stigann. Á leiðinni tók hún
klútinn af sér og einnig kvöldkápuna. Gamla
konan lét byrði sína frá sér á borð eitt í upp-
lýstu herbergi. Hún snéri sér við, er hún heyrði
fótatakið og skrjáf í silki, og sá nú háa og glæsi-
lega stúlku í silkikjól, með demantsnál í hárinu
og með fallegan blævæng í hendinni.
Andartak stóð hún mállaus af undrun, svo sagði
hún:
,,Nei, nú hefi ég aldrei séð annað eins!“
Nú kom leiguþjónninn einnig fram, undrun hans
var jafnmikil, en hann kunni betur að leyna henni
en gamia konan.
Hann spurði kurteislega: „Hvaða nafn á ég að
tilkynna?"
,,Þér getið tilkynnt ungfrú West,“ sagði Made-
line brosandi og lagfærði knipplingana á kjól
sinum.
„Ungfrú West!“ tilkynnti þjónninn með hárri
röddu, um leið og hann opnaði dyrnar svo mikið
upp á gátt, að þær voru næstum því farnar af
•hjörunum. Svo steig hann til hliðar til þess að
sjá, hvaða áhrif koma. þessa nýja gests hefði á
hina.
Madeline varð ekki minnst hissa.
Inni í herberginu sá hún vel búið borð með
blómum og kertaljósum, sem voru hjúpuð bláum
skermum og stóðu í fallegum kertastjökum. 1
Ijósi þessu virtist herbergið alls ekki fátæklegt,
og við borðið sat Lawrence ásamt tveim vinum
eínum, og Madeline sá sér til skelfingar, að hún
þekkti annan þeirra. Henni hafði sízt af öllu
komið til hugar, að hún myndi hitta á veizlu hjá
Lawrence.
Og hver getur iýst undrun mannanna þriggja.
Þeir sátu í fjörugum samræðum við matinn og
Lawrence var að enda við að láta i ljósi, hve sér
þætti það leiðinlegt, að Jessop skyldi ekki geta
komið, svo að sæti hans væri autt, og þeir höfðu
svo farið að tala um eitthvað annað.
Þeir litu allir upp, er ung, prúðbúin stúlka, ijóm-
andi af demöntum stóð á þröskuldinum.
Lawrence fannst hann stirðna upp.
„Mádeiine", hvíslaði hann. Já, þetta var Made-
line, sem leit út eins og kóngsdóttir í ævintýr-
unum, en var sennilega alveg brjáluð. .
Hvað átti hann að segja, hvað átti hann að
Forsaea * Madeline er dóttir Wests
® * milljónamærings, sem
grætt hefir fé i Ástralíu, en er nú kominn
til Englands. Hún hefir, án vitundar föður-
sins, gifzt Lawrence Wynne, fátækum lög-
fræðingi. Vegna veikinda hans hafa þau átt
við mikið basl að stríða. Þegar faðirinn
boðaði komu sina til Englands og sendi
Madeline peninga, fór hún með mann sinn
og son upp í sveit og skilur þá þar eftir,
þegar hún fer að hitta föður sinn, af því
að hún þorir ekki annað en láta hann fyrst
um sinn halda, að hún sé ógift. Hún býr
við auð og allsnægtir hjá föður sínum, en
þegar Lawrence er albata flytst hann til
London og tekur upp fyrra starf sitt og
gerist auk þess rithöfundur. Madeline þorir .
ekki enn að segja föður sínum hið rétta,
því að hann má ekki heyra annað en hún
giftist aðalsmanni. Antony lávarður biður
hennar og West er þess mjög fýsandi, að
hún taki honum, en hún segir lávarðinum,
að hún hafi enga löngun til að verða eigin-
kona hans. Faðir hennar verður ákaflega
reiður, þegar hann heyrir þetta, en ætlar
þó að sjá, hverju fram vindur. West og
gestir hans fara i smá skemmtiferð upp í
hvilft eina þar nálægt, á leiðinni þaðan
trúir Madeline Antony lávarði fyrir því, að
hún sé gift. Madeline fer i skrifstofuna til
Wynne, þegar hún kemur aftur til London,
en hann er ekki við sjálfur. Hún skoðar
heimkynni hans. Wynne verður hissa, er
hann heyrir um heimsókn hennar. West
gamli fer úr borginni og Madeline notar
tækifærið til að heimsækja aftur mann
sinn.
gera ? Hann hefði auðvitað getað kynnt hana sem
konu sína, en hún hafði eyðilagt það með því að
láta þjóninn tilkynna sig sem ungfrú West. En
eitthvað varð hann að gera, því að vinir hans
og leiguþjónninn horfðu eftirvæntingarfullir á
hann. Þeir héldu sennilega, að þetta væri einhver
misskilningur.
„Ungfrú West!“ sagði nú Wynne. „Hvað gét
ég gert fyrir yður? Það er vonandi ekkert að
heima hjá yður?“
Og hann gekk til hennar og tók í höndina á
henni.
„Nei, nei,“ sagði hún og reyndi að vera róleg
og finna einhverja ástæðu, sem skýrt gæti komu
hennar. „Ég vonaðist eftir að hitta yður einan,
það er að segja.“ bætti hún við og roðnaði, „ég
átti við, að ég vonaðist eftir að þér væruð ekki
öðru að sinna, því að ég — ætlaði að leita ráða
hjá yður í máli, sem snertir fjölskyldu mina.“
„Ef þér viljið veita mér þann heiður að setjast
við borð mitt og borða með okkur, þá mun ég
hjálpa yður á eftir,“ sagði Wynne og leiddi hana
að stól, sem var beint á móti stól hans. „Má ég
kynna yður fyrir vini mínum, Treherne (sami
ungi maðurinn, sem við fyrstu heimsókn Madeline
hafði hitt hana í stiganum og snúið sér við til
þess að horfa á eftir henni), og starfsbróður mín-
um, Fitzherbert."
„Ég held, að ég hafi fyrr haft þá ánægju að
kynnast ungfrú West,“ sagði sá síðarnefndi, er
hann hafði hneigt sig brosandi og sezt aftur.
Þetta var sannarlega skemmtilegt. Hin ríka og
fallega ungfrú West kemur í kyrrþey til að heim-
sækja dyggðaljósið Wynne og hittir sér til skelf-
ingar á veizlu hjá honum. Þetta er ómetanlegur
brandari.
En pilturinn hélt öllum sínum hugsunum hjá
sér, og þar sem hann var fullkominn samkvæmis-
maður, var hann brátt kominn í fjörugar sam-
ræður við ungfrúna um sameiginlega kunningja,
svo að öll feimni vék.
Súpa var borin fram fyrir síðasta gestinn, og
maturinn, sem keyptur var á nálægu veitinga-
húsi, var að öllu leyti prýðilegur.
En Lawrence leið ekki vel. Þvert á móti. Hvað
skyldu nú þessir tveir vinir hans hugsa um Made-
line? Ef sagt yrði frá þessum atburði í klúbbn-
um, væri mannorð hennar ekki framar flekklaust.
Hvers vegna hafði hún lika komið til hans á
þessum tima og svona klædd?
Hann leit á hana, þar sem hún sat og ræddi
frjálslega við Teherne, sem virtist vera heillaður
af fegurð hennar.
En hvernig var hægt að bera saman þessa lag-
legu stúlku og hina ungu eiginkonu hans, sem
var niðurbeygð af skorti og erfiðisvinnu ? Nei,
þessi glæsilega tízkustúlka hlaut að vera einhver
önnur, hlaut að vera honum ókunn.
Og þarna sat nú þessi töfrandi stúlka og borð-
aði í Temple með þrem ungum og ógiftum mönn-
um eins og ekkert væri við það að athuga.
Sannleikurinn var sá, að er Madeline hafði jafn-
að sig eftir hræðsluna, skemmti hún sér prýði-
lega. Þögn manns herinar og alvara sýndi hennl
að vísu, að hann leit alls ekki á þetta sem gaman,
skulið þér væta eldspýtu i þann enda,
sem brennisteinn er, og nudda blett-
ina með honum.
EQro.Qfcc>r>.
Ef þér eigið suðupott úr gleri, þá
skuluð þér gæta þess að láta hann
ekki verða fyrir of snöggum hita-
breytingum. Taka hann ekki úr ís-
köldum stað og láta hann beint yfir
eldinn.
Notið POND’S heims-
þekktu snyrtivörur
— og þér haflð
fegurðina á yðar valdi.
Húsráð.
Ef þér haldið hátíðlegan afmælis-
dag bams yðar, þá skulið þér fá yður
glös úr pappa og mála á þau alls-
konar myndir og láta síðan börnin
drekka gosdrykki úr þeim. Munu þau
vekja mikla hrifningu.
-Ef blekblettir koma á fingur yðar,
•meiðLfiiBHJi áam jöassoa. BifBAim. •