Vikan - 25.03.1943, Blaðsíða 11
VIKAN, nr. 12, 1943
11
Framhaldssaga: .
GIFT EÐA
ÓGIFT
■ Eftir Betsy Mary Croker
„Er það satt? Ja, hann leit í það minnsta út
fyrir að vera heldri maður.“
„Það mun g'leðja hann að heyra, að þér hafið
sagt þetta.“
„Ég á við, að hann virðist vera af góðu fólhá
kominn, en ekki —“ hér nam hann staðar. „Auð-
vitað gæti ég komizt að því, hver hann er, en ég
get samt ekki verið að leita mér upplýsinga um
þa.ð."
„Ég skal seðja forvitni yðar. Hann heitir
Wynne."
„Hvað rithöfundurinn ? Og þér eruð þá frú
Wynne?"
„Ég get ekki neitað því.“
„Ja, hann hlýtur að vera ákaflega þolinmóð-
ur, eða —
„Hvað ætluðuð þér að segja?"
„Nei, það er allt of ókurteist."
„Þér þurfið ekki að óttast • mig, segið alveg
skoðun yðar."
„Jæja, eða þá er það svo, að hann er ekki mjög
hrifinn af yður. Hefi ég á réttu að standa?"
„Þér spyrjið of mikið, Tony lávarður," sagði.
Mameiine og leit undan. „Ég skal einhvern tíma
kynna ykkur, og þá getið þér spurt hann."
„Það skal ég gera. En nú skulum við tala um
eitthvað annað. Á frú Leach að fara með ykkur
til Miðjarðarhafsins?"
„Nei, alls ekki," sagði Madeline óvenju ákveðin.
„Það er þá ekki ætlan yðar að vera með henni
að staðaldri?"
„Nei, hvernig dettur yður slíkt í hug?“
„Hún er iagleg kona, þótt hún sé sennilega
komin yfir fimmtugt."
„Hún er áreiðanlega ekki meira en þrítug."
„Mér þykir leitt að þurfa að mótmæla yður,
en ég held fast við staðhæfingu mína.“
„Konur eru aldrei eldri en þær líta út fyrir að
vera."
„1 því hafið þér á réttu að standa. Eruð þið
frú Leach góðar kunningjakonur?"
„Ja-á,“ sagði Madeline kuldalega.
„Nú, þá er allt gott,“ sagði hann eins og hon-
um hefði létt við svar þetta.
„Við hvað eigið þér?“
„Pyrirgefið þér, ungfrú West, en nú verð ég
að endurtaka svarið, sem þér gáfuð mér áðan:
Þér spyrjið of mikið."
F O r s ;i !>' a : Madeline er dóttir Wests
® * milljónamærings, sem
grætt hefir fé i Ástralíu, en er nú kominn
til Englands. Hún hefir, án vitundar föður-
síns, gifzt Lawrence Wynne, fátækum lög-
fræðingi. Vegna veikinda hans hafa þau átt
við mikið basl að striða. Þegar faðirinn
boðaði komu sína til Englands og sendi
Madeline peninga, fór hún með mann sinn
og son upp í sveit og skilur þá þar eftir,
þegar hún fer að hitta föður sinn, af því
að hún þorir ekki annað en láta hann fyrst
um sinn halda, að hún sé ógift. Hún býr
við auð og allsnægtir hjá föður sinum, en
þegar Lawrence er albata flytst hann til
London og tekur upp fyrra starf sitt og
gerist auk þess rithöfundur. Madeline þorir
ekki enn að segja föður sínum hið rétta,
því að hann má ekki heyra annað en hún
giftist aðalsmanni. Antony lávarður biður
hennar og West er þess mjög fýsandi, að
hún taki honum, en hún segir lávarðinum,
að hún hafi enga löngun til að verða eigin-
kona hans. Faðir hennar verður ákaflega
reiður, þegar hann heyrir þetta, en ætlar
þó að sjá, hverju fram vindur. West og
gestir hans fara i smá skemmtiferð upp í
hvilft eina þar nálægt, á leiðinni þaðah
trúir Madeline Antony lávarði fyrir þvi, að
hún sé gift. Madeline fer í skrifstofuna til
Wynne, þegar hún kemur aftur til London,
en hann er ekki við sjálfur. Hún skoðar
heimkynni hans. Wynne verður hissa, er
hann heyrir um heimsókn hennar. West
gamli fer úr borginni og Madeline notar
' tækifærið til að heimsækja aftur mann
sinn. Hún hittir þar tvo kunningja hans,
sem undrast mjög heimsókn hennar.
Lawrence er gramur, en hún fær hann með
sér í leikhús. Þau hitta Tony lávarð í leik-
húsinu. Madeline lofar Lawrence að segja
föður sínum allt, en þessa nótt veikist hann
hættulega. Frú Leach kemur á heimili
West, Madeline til aðstoðar. Ákveðið var,
að þau færu til Nissa, þegar föður hennar
batnaði. Hún skrifar Lawrence, en er ekki
búin að fá svar. Jessop kemur i heimsókn
og frú Leach reynir að hlera samtal þeirra,
en tekst það ekki. Tony vill fá hana með
sér í leikhúsið, en man allt í einu, að hann
hitti hana þar með ókunnum manni.
„Og þér eruð að hneigjast að einhverju leyni-
makki," sagði Madeline, en í sama bili opnaði
þjónn einn dyrnar. Robert West kom inn og
studdist við frú Leach; á eftir þeim kom þjónn
með fangið fullt af púðum og teppum. Þetta var
heilmikil fylking.
Nú Voru nokkrir dagar þangað til fara átti í
ferðalagið. Ungfrú West, faðir hennar og nokkr-
ir gestir sátu sarnan í dagstofunni. Búið var að
kveikja ljósin, Madeline bjó til te og bar fyrir
gestina, en lafði Rachel tók eftir því, að hún
var ekki í hinu venjulega, góða skapi sínu.
Auðvitað var frú Leach þarna einnig, ennfrem-
ur gamall ofursti, ásamt frú Veryphast, konu,
sem var i mjög miklu áliti meðal heldrafólksms,
og systir hennar. Að síðustu voru þar nokkrir
liðsforingja. Frú Veryphast, frú Leach og syst-
irin voru að ræða um hið háa verð hjá einni
saumakonunni í bænum. Ofurstinn, húsráðandinn
og Tony lávarður voru að ræða um hlutabréf og
vexti, en liðsforingarnir helguðu dóttur húsráð-
andans alla athygli sína. Allir voru því önnum
kafnir, er þjónninn opnaði dyrnar og tilkynnti með
hárri röddu: „Herra Wynne."
Nafnið bar ekkert sérstakt með sér — nema
fyrir Madeline og Tony lávarð.
Madeline stóð eins og myndastytta. Kom
Lawrence ef til vill til þess að gera einhvem
hávaða? Ætlaði hann að beita rétti sinum? Hún
dró andann djúpt, og henni fannst þessar sekúnd-
ur langar sem ár. Hönd sú, er hélt á sykurkar-
inu, var stirð og köld af ótta. Svo leit hún á
föður sinn, sem ekki hafði hugmynd um, hvað
yfir vofði, renndi ekki grun í, að maður sá, er
nú þrýsti hönd Madeline, var tengdasonur hans.
„Nei, komið þér sælir, herra Wynne," stam-
aði Madeline um leið og hún leit hálf hrædd og
biðjandi augnaráði á mann sinn. „Pabbi, má ég
kynna þig fyrir Wynne?“
Gamli maðurinn varð strax hrifinn af hinni
frjálsu og tiginmannlegu framkomu Wynne;
fannst allt benda á, að maðurinn væri af góðu
fólki kominn. Auk þess var nafnið Wynne gott
nafn.
Fyrir utan Tony lávarð, vissi enginn, hvað hér
var um að ræða. Tony lávarður hélt ósjálfrátt
niðri í sér andanum og starði með opinn munninn
á hópinn. Er hann sá Madeline kynna mann sinn
ofur rólega fyrir föður sínum, varð hann alveg
forviða, eins og hann síðar játaði.
Allt í einu snéri lafði Rachel sér við, leit á
nýkomna gestinn og sagði svo: „Nei, eruð það
þér, Wynne ? Er það mögulegt ? Mér datt ekki
í hug, að ég mundi hitta yður hérna. Komið og
t
|
I Minnsíu ávallt
i
I
i
*;
c
! mildu sápunnar
Regum
tannpasta hreins-
ar fágar og gerir
tennurnar hvítar.
Skilur eftir hress-
andi og frískandi
bragð.
Heildsölubirgðir:
Agnar Norðf jörð & Co. h.f.
Sími 3183.
NIIFIX
varðveitir hár yðar og
auðveldar greiðsluna.
Eyðirflösu og hárlosi.
^ Eliminðtes
SCURF’DANDRUFF
Haady.eonvenicntt safe to corry
Heildsölubirgðir:
Agnar Norðfjörð & Co. h.f.
Lækjargötu 4. Sími 3183.
POND’S
er prýði kvenna.