Vikan - 29.04.1943, Page 4

4
VIKAN, nr. 17, 1943
Á síðustu stundu —
Thit Jensen er frægur danskur rithöfundur. Hún hefir í bókum sín-
um fiallað um ýms alvörumál þjóðfélagsins. Hún er frægur fyrir-
lesari og varð landskunn fyrir
Agnes Bagge lokaði dyrum verzlunar-
innar á eftir móður sinni og yppti
öxlum óþolinmóð — alltaf var það
þetta sama — fyrst systir hennar, svo
móðirin.
En, — hún var þó orðin fullorðin stúlka,
gjaldkeri stórrar verzlunar — og hún sá,
hvað skeði í kring um sig.
Það var þessi Severin Bock, sem öll
fjölskylda hennar hafði í flimtingum og
var alltaf með á milli tannanna. — Var
það kannske hennar sök? Hún gat ekki
verið eins og mannafæla. Þrátt fyrir það
hafði hún reynt að draga sig í hlé.
Hún fór að gera upp viðskipti dagsins.
Það var orðið framorðið og hún átti að
skila peningunum heim til forstjórans,,
sem lá í kvefi.
Og fyrirtækinu var lokað það kvöld og
afgreiðslustúlkurnar réttu úr sér eftir
erfiði dagsins og það hvíldi einhver drungi
yfir fólkinu, þegar forstjórinn var frá. En
kassinn hennar Agnesar Bagge var alltaf
í beztu reglu, og eftir að hafa talið pen-
ingana, setti hún seðlana 1 umslag og
smápeningana í annað, vafði svo bæði
umslögin í pakka og stakk honum í kápu-
vasa sinn.
Þegar hún kom fram fyrir spegilinn,
lagaði hún hattinn og snyrti sig og hið
hressilega andlit hennar lýsti gegn um
blæjuna, og ákveðnir drættir mynduðust
kring um munninn — og djúp hrukka milli
höku og neðri varar. Agnes fékk orð fyrir
að vera ákveðin stúlka, og það var hún,
þegar fjölskylda hennar byrjaði að níða
Severin Bock í áheyrn hennar.
Og hún dró enga dul á það með sjálfri
sér, að hún var ástfangin af Severin Bock.
Hún vildi heldur ekki neita því, að hefði
það verið einhver önnur, sem hefði fellt
ástarhug til manns, með feril Severin
Bocks að baki sér — og þó sérstaklega
hefði sá haft munnsvip hans — hefði hún
sagt, að hann væri stór, ljótur og rudda-
legur. Og hefði einhver önnur átt í hlut
en hún sjálf, hefði hún verið alveg hissa.
En nú var það hún sjálf, sem átti sökina
og hún hló að þessari yfirsjón sinni, — það
voru nógir til að kasta steinum og setja
blett á mannorð hennar með lausmælgi.
Severin Bock hafði fyrst hrifið hana með
söng sínum. Og hún hafði ekki verið nógu
sjálfstæð. Lífsreynsla hennar var of bund-
in við peningakassann, sem hún hafði stað-
ið við í níu ár — hún kom í verzlunina,
þegar hún var fimmtán ára og hafði stöð-
ugt verið þar síðan.
Og nú hafði hún öll peningaviðskipti
bók sína „Lykkeligt Ægteskab“.
SMÁSAGA
eftir THIT JENSEN
fyrirtækisins í sínum ráðvöndu höndum,
og forstjórinn, sem var fjármálamaður,
hafði stöðugt hækkað við hana kaupið.
Hún hafði fyrst heyrt Bock syngja á
heimili systur sinnar og það virtist ætla
að vera örlagaríkt fyrir hana. Fyrst hafði
hann sungið „Glunta“, og á eftir viðkvæma
ástarvísu.
Agnes var laus við alla hugaróra, en
söngur hans ómaði í sál hennar og þótt
hún fegin vildi, gat hún ekki staðist þau
áhrif.
Hann hafði mikla hæfileika til að verða
söngvari og rödd hans var frábær. En
hann kunni ekki að beita henni, eftir því
sem mágur hennar sagði. Og mágurin hélt
því einnig fram, að hann hefði séð Bock
úti á götu að næturlagi í handalögmálum.
Og svo hafði hann fengið hjá henni pen-
inga að láni.
En mest af öllu særði drykkjuskapur
hans hana. En ef hann vildi, gat hann
orðið frægur maður. Þótt hún væri að leið-
beina og hjálpa honum, var hann ávallt
að brjóta eitthvað af sér.
En hann var alltaf að fá hjá henni pen-
inga — hún vildi ekki kryfja það athæfi
sitt til mergjar — hún gat ekki annað, en
ávítt sjálfa sig, og hún vissi, að hann hefði
reynt allar leiðir, áður en hann leitaði til
.....................................miimmiimimmmi^
I VITIÐ ÞÉB ÞAÐ?
E 1. Hver orti þetta erindi:
| Ég er sem brot úr raunalegu rími,
É rokkhljóð í hólnum fyrir austan bæinn, I
1 atvik, sem geymir löngu líðinn tími,
: leiftrandi nótt, sem felst á bak við daginn. 1
| 2. Hvaða á er lengst í heimi? E
1 3. Hvar er þessi setning: ....... en því at =
eins er Kjartani fullboðit, ef hann fær |
É góða konu“? E
| 4. Hver var Frederik Paludan-Miiller ?
i 5. Hver stofnaði Haukadalsskóla og hve- I
i nær var það? E
i 6. Hvaða eyja við suðvesturströnd Ind- i
lands er fræg fyrir teframleiðslu ?
É 7. Hvað er langt frá Reykjavík til Eski- I
fjarðar? E
É 8. Hvað er iéttasta eíni, sem til er?
E 9. Hvað merkir orðið „marfjöll“ í fornu |
i máli ? i
i 10. Ef maður grefur gröf, sem er meter É
á lengd, meter á breidd og meter á E
dýpt á einum klukkutíma, hvað er hann É
þá lengi að grafa gröf, sem er 2 metr- É
ar á lengd, breidd og dýpt?
É Sjá svör á bls. 14. i
llllllllllllll■lllllllllllllllllll■lllllllllll■lll|||■||||||l■l|||lllllllllllllll■l|||||||||||■||||lil
hennar, hann hlaut að vera skuldugur —
harm varð oft að sníkja sér fyrir kaffi —
og leitaði til hennar — svo var ást hans
auðvirðileg.
Og þegar hún kom heim til hans heyrði
hún sönginn, þrátt fyrir hávaða götunn-
ar og henni fannst blóðið ólga í æðunum
og.fann til falslausrar gleði. Það hlaut að
búa eitthvað í manni, sem hafði þau áhrif
á hana.
Þegar hún var á heimleið þetta kvöld
og stödd í aðalgötunni, birtist hann allt í
einu mitt í mannfjöldanum. Hann stakk
hendinni undir handlegg hennar og tók
hönd hennar í sína.
„Gott kvöld, Agnes,“ og hann brosti
vingjarnlega.
Agnes brosti ástúðlega, en varð svo
alvarleg. Severin Bock var ekki laglegur;
hann hafði ljós augu og andlitsdrættirnir
minntu á ref — og svo þessar djúpu
hrukkur umhverfis munninn. Þær voru
hræðilega ruddalegar.
Agnes fann til mikillar gleði og stríddi
Bock af mestu ánægju.
Hún horfði á járnbrautarvagnana bruna
og gulsvartan reykinn, sem þeir skildu
eftir í loftinu og gneistana, sem mynduð-
ust við sporin. Það minnti hana á sumar-
kvöld í sveitinni, þegar hún einu sinni sá
mann á reiðhjóli fara niður mosabrekku
og döggin þyrlaðist upp og sólin gyllti
hana í öllum regnbogans litum.
Hún útmálaði þessa fögru sýn fyrir
Bock og vissi ekki af fyrr en hún var
komin heim til forstjórans. Það var garð-
ur fyrir framan húsið. Severin Bock fór
inn í gegnum trjágöngin, en þegar hann
kom að tröppunum, sem lágu upp að hús-
inu, rétti hann henni höndina í kveðju-
skyni. Og hann stóð lengi með hönd henn-
ar í sinni og beygði sig niður að andliti
hennar.
„Góða nótt,“ hvíslaði hann og horfði í
augu hennar. Hinn ófríði munnur hans
opnaðist og lifnaði, eins og á svöngu dýri,
sem finnur til sultar. Hann gat ekki leynt
þrá sinni eftir unaðslegum vörum og ástar-
atlotum hennar. Það átti ekki við hana.
Hún hallaði til höfðinu og beið þess í
eftirvæntingu, að hann bæði hennar. Hann
sagði ekkert, hélt áfram að þrýsta hönd
hennar, og hjörtu beggja hömuðust í
brjóstunum. Hún vildi gjarnan, að hann
kyssti sig. Hún þráði þennan karlmann-
lega munn, þessar rauðu varir. Það voru
ómótstæðileg áhrif.
Severin Bock sleppti hönd hennar og
dró sig í hlé. „Sjáumst á morgun,“ sagði
hann og úr ljósu augunum hans mátti
lesa, sársaukablandna lotningu og ást.
Þau kvöddust og hún gekk upp tröpp-
urnar. Á morgun — ef til vill, hugsaði
hún.
1 forstofunni lagði hún af sér hanzka og
veski og gekk svo inn til forstjórans til
að gera upp viðskipti dagsins.
Hann var í borðstofunni og heilsaði
glaðlega þegar hún kom inn, og spurði um
Framhald á bls. 13.