Vikan - 06.05.1943, Page 1

„Líkn þeim, sem lila.((
Þetta er kjörorð Minningagjafasjóðs Landsspítala íslands. Starfsemi pessi er
mjög mikilsverð og á það sannarlega skilið, að hún sé studd af öllum, peim
sem einhvers eru megnugir — og peir eru ekki svo fáir núna hér á landi.
Eftirfarandi grein er skrifuð af formanni Minningagjafasjóðsins, Ingu Lárusdóttur.
b
Sjóður þessi mun vera einhver hinn
stærsti líknarsjóður hérlendis og er
árlega veittur úr honum styrkm>er
nemur allverulegri upphæð. Ritstjóri Vik-
unnar hefir farið þess á leit, að ég segði
nokkuð frá sjóðnum og tildrögum hans og
skal það gert hér í stuttu máli.
Árið 1915 var íslenzkum konum veittur
takmarkaður kosningaréttur og kjörgengi
til Alþingis. Konurnar hugsuðu sem svo
að „æ sér gjöf til gjalda“, og ásettu sér að
bindast samtökum um að hrinda fram ein-
hverju því máli, er horfa mætti til alþjóðar
heilla. Völdu þær sér það verkefni, að
vinna að því, að koma hér upp spítala, er
væri eign ríkisins. Það lá eiginlega mjög
beint við, að þessi stofnun yrði fyrir vali
þeirra, því á þeim árum var hér hinn
mesti skortur sjúkrahúss, þar sem ekki var
annað að leita en til St. Josefsspítalans í
Landakoti, sem reistur hafði verið fyrir
um tuttugu árum, og var þegar orðinn allt
of lítill, til þess að geta tekið á móti öllum
þeim, sem sjúkrahúsvistar þörfnuðust.
Flest hin stærri kvenfélög, sem þá voru
starfandi hér í bænum, gerðust þátttakend-
ur/ og kaus hvert félag sérstaka nefnd
til þess að vinna að framkvæmdum þessa
máls. Hugðust þær að vinna að því með
tvennum hætti: með almennri fjársöfnun
og með því að vinna því fylgi hjá löggjaf-
ar- og f járveitingavaldi ríkisins. En þar eð
hið fyrrnefnda er sérstaklega skylt því
máli, sem hér um ræðir, verður þess sér-
staklega getið; en hinu sleppt, er konur
gerðu til þess að hrinda stofnun Lands-
spítalans fram á Alþingi.
Voru nú sendir út um allt land sam-
skotalistar og konur hvattar til að vinna
að fjársöfnun til Landsspítalans. Söfnuð-
ust á fyrsta ári nálægt 24,000,000 og var
það stofnfé Landsspítalasjóðs íslands, en
Framhald á bls. 7.
Inga Lárusdóttir.