Vikan - 06.05.1943, Blaðsíða 4

4
VIKAN, nr. 18, 1943
SVONA ER LIFIÐ -
Betty er skilin við mann sinn og það er
mikið um hana og Georg talað, en svo
kemur Lára og ...
að var drepið á dyrnar og ung stúlka
stakk litlu síðar höfðinu inn um þær.
„Ég kem hvort þú vilt eða ekki!“
„Er það Lára? Þá þýðir ekki að loka
hurðinni við nefið á þér.“
„Eg fer úr kápunni. Og svo þarf ég
aldeilis að spjalla við þig. Ég hefi nógan
tíma.“
„Ég trúi því varla, Lára, að þú sért
svona væn!“
„Engan skæting, Betty. Má ég sjá þig!
Þú lítur mikið betur út heldur en ég hélt.
Frænkur mínar sögðu, að þú værir svo
aumingjaleg. En þú ert þvert á móti hress,
rauð í kinnum, brosandi og yndisleg.
Ég skal segja þér, það er alveg eins og
þú hafir látið kærastann, ef hann er nokk-
ur, kyssa þig.“
„Hvað segirðu, stúlka, heldurðu, að
maður geti ímyndað sér, hvernig maður
lítur út eftir þvílík atvik, þegar maður
hefir aldrei reynt það. Lára, þú gerir mig
taugaóstyrka."
„Það þarft þú ekki að vera, Betty.
Heyrðu, liggurðu á legubekknum í nýja
Parísarkjólnum þínum. Ég er alveg' hissa
á þér, og því meir, þar sem ég hefi heyrt
talað um það í bænum, hvað hann fari þér
vel, og ég sé, að hann fer þér ljómandi.
Hann hefir aldrei kostað minna en 80-“
„130 fyrir utan toll, Lára mín.“
„Alltaf ertu sjálfri þér lík, Betty. Því-
lík eyðslusemi! Er húslæknirinn þinn ekki
kvæntur? Reyndar ert þú ...“
„Nýlega skilin við manninn, meinarðu?
Það er alveg rétt, alveg mátulega nýlega,
til að kaupa 130 króna kjól frá París. Það
er víst ekki of mikið, til að draga úr mesta
sársaukanum ? Fyrrverandi f rú Betty
Tone var ofurlítið bitur í rómnum.
„Fyrirgefðu mér,“ sagði Lára, sem var
orðin mjög myrk á svip, en létti brátt
aftur.
„Annars, hann Georg bað að heilsa þér.
Ég mætti honum við hornið á garðinum
þínum.“
Frú Betty hleypti brúnum. „Hann hefir
þá farið út forstofumegin,“ sagði hún við
sjálfa sig.
„Ég spurði hann, hvort hann ætlaði ekki
að vita, hvernig þér liði, en hann sagðist
ekki mega vera að því og bað mig að skila
kveðju.“
„Læknir, sem ekki hefir tíma, hefir af-
sakanir á reiðum höndum,“ sagði frá Betty
og hló stuttlega.
„Þetta máttu ekki segja,“ sagði Lára.
„Georg ber mikla umhyggju fyrir þér. Og
ég hefi heyrt, að honum hafi þótt mjög
leiðinlegt, að þú skildir við manninn.
„Er það tilfellið? Það er fallega hugsað
af Georg,“ sagði Betty með glampa í aug-
um. „En af hverju ert þú að hlæja, Lára?“
„Fyrirgefðu, Betty, en þú verður alltaf
eitthvað svo skrítin, þegar við tölum um
Georg. En það er einmitt um okkur þrjú,
sem ég vil tala, en ég er alltaf svo
Smásaga efíít
(zlín ZZZJagnez
hrædd við að móðga þig. Eigum við að
gera það?“
„Nei, helzt ekki,“ sagði Betty. „Ég hefi
ekkert gaman af að vera alltaf að tala um
okkur þrjú.“ Hún tók kristalsskál af borð-
inu, bauð Láru konfekt og spurði, hvort
hún ætti að hringja eftir te handa henni.
„Nei, þakka þér fyrir, ég kæri mig
ekkert um te.“ En Betty, í hreinskilni
sagt, heldurðu að frænkurnar hafi verið
að segja það út í bláinn, að Georg væri
ástfanginn af þér?“
„Að ég sé að ná í hann, meinar þú!“
„Af hverju dettur þér í hug, að ég meini
það? En frænkurnar eru alltaf að dylgja
með ykkur og baktala ykkur alveg hræði-
lega. Og beinlínis nefna Georg í því sam-
bandi.“
ijiiiiimiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiimuiiiuiiiiminimiiuiiiiiuniiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiii
! VITIÐ/k*ÉR ÞAÐ?
| 1. Eftir hvern er þessi vísa: 1
Beri þig flaumið fram um vað,
: farðu á djúpið státinn, =
og svo er ei vert að súta það,
þó svolítið gefi’ á bátinn. |
i 2. Eftir hvem er leikritið „Veizlan á Sól- =
1 haugum”? i
I 3. Hvort kallaði Michelangelo sig málara =
i eða myndhöggvara ?
= 4. Hvað er langt frá Reykjavík til Ás- i
byrgis ?
| 5. Úr verki hvaða tónskálds er sigur- =
= merkið V tekið?
I 6. Nú býr forseti Bandaríkjanna í Wash- i
ington, en hvar bjó Georg Washington, i
| þegar hann var forseti?
= 7. Hvað þýddi orðið ,,hylbauti“ x fomu i
i máli ? |
i 8: Hvað er norska þingið kallað?
i 9. Hvað er meðgöngutími ærinnar lang- i
! ur? !
i 10. Hvenær kom Jón biskup Ögmundsson i
á fót Hólaskóla?
Sjá svör á bls. 14.
niimiiiiiuiiiiiiiimiiiiiiiimiiiiiiiimiimiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiim
„Og þú, Lára?“
„Það getur vel verið, að ég sé þó verst
af öllum. Ég er venjulega að leika mér að
gömlu, blindu hænsnunum hennar frænku,
geturðu trúað því. Svo er ég alltaf að
stríða þeirri gömlu og segi:
„Á ég að segja þér, Lína frænka. Ég
mætti Betty og Georg í kvöld og þau voru
svo hamingjusöm, að þau sáu mig ekki.
— Hvað segirðu, Lára, ertu ekki að búa
þetta til? En samt veit ég, að eitthvað er
til í þessu. Georg er farinn að vera svo
undarlegur og vera svo mikið úti á kvöld-
in og hann er farinn að verða svo þungur
í skapi. Aumingja Georg!“
Og svo grátum við báðar, Lína frænka
og ég. Þá kemur Bína frænka og lætur
máðan mása: Tvisvar er þjónustustúlkan
búin að segja Georg, hvar Betty býr,
tvisvar. Og ég er alveg viss um, að það
var höndin hennar Bettyar á bréfinu, sem
Georg fékk í gær. Já, þessi Betty!
Og svona höldum við áfram, frænkurnar
og ég — þetta er allt svo hlægilegt.“
Og Lára hló, svo að tárin streymdu
niður kinnarnar.
„Finnst þér það ekki hlægilegt?“
„Heldur þú því fram, að frænkur þínar
séu svona reiðar út í mig? Ég skil þetta
ekki...“
„Betty! Þú hlýtur að skilja það. —
Manneskja með þitt skapferli, skilur allt.
Þú, sem þorðir að leggja út í skilnað ... !“
Frú Betty skældi sig, svo Lára sá ekki.
Kjáninn þinn, hugsaði hún, eins og ég hafi
skilið bara til að ná í Georg.
„Þrátt fyrir blindni og trúgirni frænkn-
anna, er mér vel við þær. En nú fá þær
nýtt umtalsefni, Georg og mig,“ stakk
Lára rólega inn í.
„Georg og þig?“
Nú fór Betty að fá áhuga fyrir umtals-
efninu.
„Já, einmitt Georg og mig,“ og þetta
kom af miklum hraða fram af vörum
Láru. „Ég og Georg, við erum ástfangin
hvort af öðru og höfum verið trúlofuð í
heila viku. Og án umtals lofa frænkurnar
okkur að vera saman. Við göngum út, för-
um í leikhús, út í sveit og borðum saman
hádegisverð.— Já, við erum hamingjusöm
hvern dag, sem líður. — Þar fellur ekki
nokkur skuggi á. Og þar hefir þú leyndar-
málið. Opinberun trúlofunarinnar, upp-
haf og endir. Hvað ég er hamingjusöm.
Og nú erum við, eins og við höfum alltaf
verið, sáttar, og þegar Georg hefir fengið
gott starf, giftum við okkur. Ég er þér
mjög þakklát, Betty, að þú skulir vera
svo lagleg, svo að frænkurnar gátu ekki
trúað öðru, en að Georg elskaði þig. Ann-
ars hefði ég aldrei haft frið fyrir þeim.
— En hvað er að þér, hrökk konfektið í
hálsinn á þér ? Reyndu að renna því niður.
— Þú veist það, að ég á enga betri vin-
konu en þig, og þess vegna kom ég að
segja þér þetta allt og ég ætla líka að
biðja þig, að segja engum, að ..
Framhald á bls. 14.