Vikan - 06.05.1943, Blaðsíða 8
8
VTKAN, nr. 18, 1943
Gissur og Rasmína.
Einar: Þvílikt kvöld — tókstu eftir henni, þessari litlu i þriöju röðinni?
Gissur: Jú, ég tók eftir henni, en ég hélt, að þú hefðir ekki séð hana.
Frú: (syngnr).
Gissur: Það er orðið framorðið — Einar —- þú
ættir bara að sofa heima hjá mér í nótt.
Einar: Það nær eiginlega ekki nokkurri átt ■— ég
hef engu fengið að eyða i kvöld!
Einar: Heldurðu að konan þín verði þessu ekki
mótfallin ?
Gissur: Nei, nei — hún verður himinlifandi,
þegar hún veit, að ég hefi verið með þér.
Gissur: Ég ætla að fara inn og segja henni, að
þú sért með mér — það verður í fyrsta skipti, sem
ég kem heim að nóttu til og lendi ekki í slag.
Einar: Það er sama sagan heima, góði, — en
eins og stendur er mín kerling ekki heima.
Gissur: Æ, æ, er hún nú sofandi--------því getur
hún ekki sofið svona, þegar ég kem einn heim.
Rasmina: Herra minn trúr — hann hefir verið
að spila fjárhættuspil!! Fimm hundruð dollara —
ég held ég geymi að skamma hann — þangað til
ég er búin að eyða þessu!
Gissur: Hún er sofandi — en það er allt í lagi, þú sefur
hér í mínu rúmi — og ég fer inn i gestaherbergið.
Einar: Það er fínt! Ég hélt að hún vekti allar nætur!
Rasmina: Þessi óþokki — það væri gam-
an að vita, hvenær hann hefir komið heim
í nótt — og hvar hann hefir verið!
Rasmína: Það er bezt að ég fari út
og verzli áður en hann vaknar. — Ég
get keypt mér þrjá hatta, kápu og eitt-
hvað af hönzkum!
Rasmína: Einar Molan! Hvað — hvaðan kemur þú? Gissur: Hann hefir tapað fimm hundruð dollur-
Gissur: Hann svaf hér i nótt! , um — einhver hefir stolið þeim úr vasa hans á
Einar: Og það var dýr nótt. meðan hann svaf.
Einar: Ég held, að það væri réttast að kalla
á lögregluna.