Vikan - 20.05.1943, Blaðsíða 11

VIKAN, nr. 20, 1943
11
Framhaldssaga: ------------
GIFT eða ÓGIFT
................ Eftir Betsy Mary Croker
„En hvað eigum við nú að gera? Hvernig eig-
um við að tilkynna það, að Madeline hafi í tvö
ár leikið á fólk?“
„Við tilkynnum aðeins að við höfum gifst í
London, án þess að tilgreina daginn. Fólk undrast
í nokkra daga, og svo er það búið. Við getum
sent tilkynninguna frá fyrsta viðkomustað hér
eftir.“
„Já, það er ágætt. Nú slökkva þeir ljósin, og
við sitjum í myrkrinu.“
„En viðkomandi mér .þurfið þér ekki lengur að
fálma í blindni."
„Þér eruð þá tengdasonur minn?“
„Já, óneitanlega."
„Það er undarlegt, að allt frá þvi fyrsta leizt
mér vel á yður.“
„Þér lofið því að vera ekki of strangir við
Madeline ?“
„Já, já, haldið þér, að ég sé eitthvert ómenni?
Fyrst um sinn minnist ég ekki á neitt, þvi skip,
fullt af fólki, er ekki réttur vettvangur til þess
að ræða um einkamál og þar að auki er hún
ennþá lasin, þó mér sýnist henni fara dagbatn-
andi.“
„Já, síðan hún fór að geta verið úti á þilfari
alla daga, gengur það dálítið betur."
„En það var sorglegt, að Harry litli skyldi
deyja, og, —.“ Allt í einu slokknuðu ljósin. Þeir
gengu nú til hvílu. West gamli lá marga klukku-
tíma vakandi og hlustaði á bárugjálfrið við
skipshliðina, um leið og hann lét hugann hvarfla
frá einu til annars. Hann hugsaði um Madeline
og Wynne, sem nú birtust honum í allt öðru
ljósi, en mest hugsaði hann um litla hrokkin-
kollinn, barnabarnið hans, sem hann aldrei hafði
Béð.
Þetta sama kvöld kom dálítið einkennilegt
fyrir niðri í klefa Maddie.
Á meðan Madeline varð hraustari með hverjum
-deginum sem leið, hnignaði heilsu frú Leach að
sama skapi. Hún neitti einskis, nema kampa-
víns og gosdrykkja, og taldi tímana þangað til
þau kæmu til Miðjarðarhafsins, þó búast mætti
Við vondu veðri þar líka, um þetta leyti árs.
Henni leið afar illa, og er Madeline kom niður,
bað hún hana að ná fyrir sig í svefndropa, sem
Vera ættu í töskunni hennar.
„Á ég að rétta yður töskuna?"
„Nei, nei, hún er opin. Þetta er grænleit
flaska, og er þarna á sama stað og blaðahylkið."
Jú, taskan var opin; og allt, sem í henni var
kambar, nálar, vasaklútar og skrifpappír, lá
þarna hvað innan um annað. Er Madeline var
að leita að flöskunni, rak hún augun í bréf, utan
á skrifað til ungfrú West, og með rithönd frú
Kane. Bréfið hafði verið sent til Belgraviatorgs
og þaðan til Brighton.
„Eruð þér ekki ennþá búnar að finna flösk-
una,“ sagði frú Leach, óþolinmóð.
„Jú, hérna kemur hún,“ svaraði Maddie.
„Flýtið yður þá að rétta mér hana. Mér líður
svo illa, ég held bara að ég deyi.“
Sem betur fór fann Maddie flöskuna rétt í
þessu, og eftir að hafa lokað töskunni og stungið
á sig bréfinu, rétti hún frúnni hana, ásamt ýmsu
öðru, er hana vanhagaði um.
Loksins er Madeline var háttuð og búin að
draga tjöldin fyrir rekkju sína, gat hún lesið
bréfið.
Frá því að hún fór frá Harpers-mæðgunum,
hafði hún ekki frétt neitt af frú Kane, og þar
sem frúin aldrei las nein af stærri og betri blöð-
unum, þá vissi hún ekkert, hvað drifið hafði á
daga Madeline, eftir að hún fór frá henni. Bréfið
var svohljóðandi:
Solferinotorg nr. 2.
Hæstvirta ungfrú!
Ég vona, er þér minnist liðins tíma, að þér
fyrirgefið þó að ég snúi mér til yðar. Við eigum
svo erfitt, maðurinn minn hefir verið veikur síð-
an um páska, og nú langar mig að biðja yður að
lána okkur svo sem tuttugu pund. Ég vona að
Wynne og drengurinn hafi það gott. Snáðinn hlýt-
ur að vera orðinn stór og yður til mikillar ánægju.
Veit faðir yðar hvemig þér lékuð á hann, og að
þér bjugguð í heilt ár hjá mér í London, meðan
hann áleit að þér væruð í skólanum?
Ég vona að þér getið hjálpað mér um þessa
peninga.
Yðar einlæg.
Elísa Kane.
Póststimpillinn sýndi að bréfið hafði komið til
Brighton tveim dögum áður en þau fóru þaðan,
og skýrði það framkomu frú Leach. Hún bjóst
við að það yrði sér til mikils ágóða.
Morguninn eftir, er Madeline kom á fætur, beið
Lawrence hennar uppi á þilfari. Hún drógst ekki
lengur áfram með erfiðismunum, og á kinnar
hennar sló nú léttum roða.
„Lawrence,“ ég þarf að segja þér dálítið,“
byrjaði hún. „Við skulum koma inn í tónlistar-
salinn, það er þar enginn.“
Er þau kom'u þangað inn, sagði hún honum
í fáum orðum, hvers hún hafði orðið vísari, og
rétti honum bréf frú Kane.
„Nú má ég ekki draga lengur, að segja pabba
alla málavöxtu,“ hélt hún áfram. Ég á engin orð
til að lýsa fyrir þér, hversu ég skammast mín
fyrir, að vera ekki löngu búin að þessu. Frú Leach
hefir lengi haft grun um að eitthvað væri leynd-
ardómsfullt við fortíð mína, án þess þó að hún,
með öllum sínum klækjum, hafi getað fundið það
fyrr en nú.“
„Já, þarna sér hún það svart á hvítu.“
„En Lawrence, í júnímánuði var ég búin að
ákveða að segja pabba þetta allt, en þá varð ég
svo mikið veik og bjóst við dauða mínum á
hverri stundu, svo ég áleit að ef til vill væri bezt
að ég tæki leyndarmál mitt með mér í gröfina.
Barnið var dáið, þú varst mér glataður, og hvað
þýddi þá að segja frá þessu.“
„En nú sérðu, að Lawrence er hér ennþá!“
sagði Wynne, mjög hrærður. „Svo tölum við ekki
meira um fortíðina. En ég hefi orðið á undan
bæði þér, og frú Leach, þar eð ég í gærkvöldi
sagði pabba þínum alla málavöxtu. Hann tók
þessu mjög rólega. Ég hefi ekki séð hann ennþá
í morgun. Hann vill að þetta liggi á milli hluta
fyrst um sinn, því eins og þú veist, þá er svona
skip ekki heppilegur staður til þess að ræða
mikið einkamál. Þú þarft ekki að vera svona
hrædd og angistarfull á svipinn! Nú skulum við
koma út á þilfar, og vita hvort við sjáum ekki
Tarifa. En þarna kemur pabbi þinn!“
West kom inn í þessu, og gekk hægt í áttina
til þeirra. Hann' var óvenjulega hátíðlegur á svip,
og var nú klæddur svörtum fötum, í stað þeirra
gráu, er hann var venjulega í. Hann spurði, og
varaðist að líta í augu Madeline; „Hvernig líður
þér í dag, barnið mitt?“
„Mér liður betur, miklu betur!"
I Minnslu ávallt
i
=
i
i
z
i
=
I
=
l
=
5
I mildu sápunnar [
I
Regum
tannpasta hreins-
ar fágar og gerir
tennurnar hvítar.
Skilur eftir hress-
andi og frískandi
bragð.
Heildsölubirgðir:
Agnar Norðfjörð & Co.li.f.
Sími 3183.
íammmmmmmmmmmmi
NUFIX
varðveitir hár yðar og
auðveldar greiðsluna.
Byðir flösu og hárlosi.
Heildsölubirgðir:
Agnar Norðf jörð & Co. h.f.
Lækjargötu 4. Sími 3183.
Avallt fyrirliggjandi.
Einkaumboð: Jóh. Karlsson & Co.
Sími 1707 (2 linur).