Vikan - 12.08.1943, Qupperneq 1

Nr. 32, 12. ágúst 1943.
9«
En þaðan koma Ijós
Þetta er ekki kveðið um
rafveiturnar okkar, en má
vel heimfærast upp á pær
— jafnvel pótt ljósin séu
stundum dauf! Sama skáld-
ið, sem kvað um ljósin loga-
skæru, orti líka ógleyman-
legan andvökusálm og
sagði í honum: „Myrkrið
er manna fjandi, meiðir
pað líf og sál, sídimmt og
sípegjandi . . .“.
Islendingar búa við miklar andstæður á
ýmsum sviðum: Hjá þeim er í nábýli
eldur og ís og oft hinn fegursti gróður
við jökulrætur. Skammdegið grúfir hel-
þungt á þeim og leggst á sálina og sinnið,
og margar eru þær stundirnar, þegar þeim
hefir fundizt næturhimininn vera „helltur
fulliu- af myrkri“. En þeir hafa líka búið
við birtu og yl. Sumarið er stórgjöfult á
bjartar nætur, hina fullkomnu andstæðu
skammdegisins. Þá hverfur doðinn og
dnmginn, þá verður fólkið létt í lund, þá
nýtur það enn betur birtunnar, af því að
það man vel eftir myrkrinu og finnur þess
vegna glöggt, hvílik guðsblessun heiðríkjan
er. Enda er ljósþráin rík í Islendingnum.
Hann dreymir um vor og sumar, hann
bíður vonglaður eftir bjartari t.imnm og
betri.
Tækni hins nýja tíma er nú að hjálpa
til við það að bægja burtu myrkrinu, sem
hefir grúft yfir Islendingum. Ljósið kom
í kjölfar athafnafrelsisins.
Frh. á bls. 7, sjá einnig' myndir á bls. 3.
hin logaskœru
ÍÉ
SteingTímur Jónsson rafmagnsstjóri.