Vikan - 19.08.1943, Page 8

8
VIKAN, nr. 33, 1943
Rasmína verður veik
Rasmína: Heyrðirðu ekki, hvað ég sagði? Ég var Rasmína: Seztu þarna! Og láttu þér ekki detta i
búin að segja, að þú ,maettir ekki fara út í kvöld! hug, að beita neinum brögðum til þess að komast út.
Gissur: Ég heyrði ekki, hvað þú sagðir. En mér Gissur: Ég á því miður engin brögð ónotuð.
skildist það á meðhöndluninni, hvað þú hefir haft f§ð
í huga.
- \arzs
Rasmína: Guð sé oss næstur! Þama kemur
frú Þvaðran. Hún ætlar alveg að gera útaf við
mig. Hún er alltaf að tala um forfeður sina!
Gissur: Er hún svona mikill dýrafræðlngur ?
Rasmína: Hún er að hringja! Segðu henni, að
ég sé veik. Ég fer upp og í rúmið!
Gissur: Æ, já, Rasmína er lasin. Hún gat ekki
borðað egg i morgun — við áttum þau ekki til —.
Frú Þvaðran: Já, auðvitað! Kona á hennar aldri
má sveimér gæta að heilsunni! Hvar liggur hún,
veslingurinn ? Ég má til með að tala við hana!
Frú Þvaðran: Ó, blessað barnið! Elsku vina! En
hvað þú ert föl! Heyrðu, hjartað mitt, þú ættir að
hugsa betur um heilsuna! Þú ættir að fara að mínum
ráðum! Hún amma mín —.
Rasmína: Þú skalt ekki gera þér neitt ómak útaf
þessu! Mér er að batna.
Frú Þvaðran: Hvaða vitleisa! Ég ætla að
hjúkra þér! Ég gæti ekki hugsað mér, að reynast"
þér ekki vel, þegar þú ert veik! Fyrst ætla ég
að setja blautan klút á ennið á þér og svo ætla
ég að tala við manninn þinn —.
Frú Þvaðran (niðri): Gissur! Þér þurfið að fara
í apótekið!
Gissur: (niðri, flautandi af ánægju): Með mik-
illi ánægju!
Frú Þvaðran (kallar á eftir Gissuri): Verið
þér nú góðabamið, fljótur í ferðum!
Gissur: Þetta er meiri blábjáninn! Sú er ekki
veraldarvön! Það væri ekki amalegt að eiga hana
fyrir konu!
Rasmína: Klukkan er orðin eitt, frú Þvaðran. Þú
þarft endilega að fara heim og sofa! Það er öllu
óhætt — ég skal vaka eftir manninum minum!
Frú Þvaðran: Nei, góða min! Ég bíð þangað til
hann kemur! Ósköp hlýtur hann að hafa farið langt
eftir meðalinu!
Rasmína: Það er næstum kominn dagur! Ó, hvað
ég vildi, að hún færi að fara heim! Það er hræðilegt
að hlusta á hrotumar í henni og ef ég vek hana, þá
byrjar hún að tala og talar og talar! Hvem fjandami
er mannrolan að hugsa — eða gera, réttara sagt,
þvi að það er í meira lagi hugsunarlaust að skilja
mig eftir eina með þessari kvensnipt!