Vikan - 19.08.1943, Blaðsíða 11

VIKAN, nr. 33, 1943
ÍÍ
Framhaldssaga: ____
LeiMir Bngllaraib
-------------18-------------
Höfundurinn:
Agatha Christie
Það var þögn nokkur augnablik. Svo stóð
Poirot upp.
„Fyrst svo er, Vyse, þá er ekki meira um
þetta að tala. Þetta hlýtur að vera einhver mis-
skilningur."
,,Já,“ sagði lögfræðingurinn, „hér hlýtur að
Vera um einhvern misskilning að ræða.“
Hann stóð líka upp.
„Verið þér sælir, Vyse.“
„Verið þér sælir, Poirot.“
„Svona fór það!“ sagði ég, þegar við vorum
aftur komnir út á götuna.
„Já.“
„Heldurðu að hann ljúgi eða hvað?“
„Það er ekki gott að segja. Mér lízt ekkert
sérlega vel á Vyse. En eitt er víst: Hann mun
ekki breyta framburði sínum. Hann hefir aldrei
tekið á móti þessari erfðaskrá. Það mun hann
alltaf segja.“
„Hún hefir tekið afrit af erfðaskránni,“ sagði
ég--
„Barn geturðu verið! Henni mundi aldrei hafa
dottið slíkt í hug. Hún sendi hana frá sér. Svo
mundi hún ekki lengur eftir henni. Þar að auki
fór hún sama daginnn á spítalann til þess að láta
taka úr sér botnlangann.“
„Jæja, hvað eigum við þá að gera?“
„Hitta Croft. Við skulum vita, hvað hann man
um þetta. Það var svo að heyra, að hann hefði
átt mikinn þátt í þessu.“
„Ekki hefir hann haft hagsmuna að gæta í
sambandi við þetta mál,“ sagði ég hugsandi.
„Nei —- ég get ekki séð, að hann hafi haft
nokkurra eiginhagsmuna að gæta. Hann er senni-
lega einn þeirra manna, sem hefir gaman af að
vafstra í öllu — vill óður og uppvægur hjálpa
náunganum.“
Ég þóttist vita, að þetta væri rétt lýsing á
Croft. Hann væri í hópi þeirra góðu manna, sem
allt vita og eru ávallt reiðubúnir til að aðstoða
alla og valda með því stundum allskonar erfið-
leikum — auðvitað óvart!
Við hittum hann á skyrtunni í eldhúsinu. Hann
var að bisa við pott. Það var ilmandi lykt í'litla
húsinu.
Það var fljótt auðfundið, að hann var fús á að
fara úr eldhúsinu og tala við okkur um morðið.
Forsaea * Poirot °s Hastings vinur
® * hans eru nýkomnir til St.
Loo í sumarleyfi. Nick Buckley býr á
Byggðarenda. Hún hefir fjórum sinnum á
skömmum tíma lent í lífsháska og vekur
þetta forvitni Poirots. Hann lætur hana nú
segja nákvæmlega frá atburðum siðustu
daga og hverjir séu vinir hennar. Nick er
þeirrar skoðunar, að þetta séu allt tilvilj-
anir, er fyrir hana hafa komið. Poirot
grunar, að Nick leyni þá einhverju. Poirot
og Hastings fara á laun að Byggðarenda
og hitta þar ókunnan mann, Croft, nábúa
Nick, og fara heim með honum. Kona hans
er veik, en lætur sér mjög annt um allt,
er snertir Nick. Litlu siðar heimsækja þeir
Vyse lögfræðing og þar beinir Poirot talinu
að Nick og Byggðarenda. Nick hafði boðið
þeim heim um kvöldið til þess að horfa á
flugeldasýningu, og þar kynnast þeir
Maggie, sem Nick hefir fengið til að vera
hjá sér. Þetta sama kvöld er hún myrt í
garðinum á Byggðarenda. Nick verður ör-
vingluð og áfellir sjálfa sig fyrir að hafa
fengið hana til að koma. Það verður úr að
Nick er flutt þá þegar um kvöldið í hress-
ingarhæli. Poirot og Hastings ræða um,
hver sé morðinginn. Þeir álita, að Nick
leyni þá einhverju. Þegar þeir heimsækja
hana í hressingarhælið, fá þeir að vita, að
hún hefir verið trúlofuð Michael Seton
flugmanni, sem er nýdáinn, en hann hafði
beðið hana að leyna trúlofun þeirra, af ótta
við frænda sinn Sir Matthew Seton mill-
jónamæring. Af öllu þessu dregur Poirot
ýmsar ályktanir, og fær leyfi Nick til að
fara að Byggðarenda og leita að erfða-
skránni, sem hún veit ekkert, hvar er niður-
komin. Þar hitta þeir Ellen og ræða við
hana um atburðinn, og af hverju hún hafi
ekki verið úti kvöldið áður til að horfa á
flugeldana. Þeir leita nú víða í húsinu og
finna þar loks mörg bréf frá unnusta Nick.
1 þeim finna þeir sönnun þess, að Michael
hafi arfleitt hana, og þykir Poirot það vera
góðar upplýsingar fyrir þá. Þeir fara nú til
Nick og tjá henni, að þeir hafi ekki fundið
erfðaskrána. Þá man hún allt í einu eftir
því, að hún hafði sent hana til Charles
Vyse lögfræðings.
„Gjörið þið svo vel!“ sagði Croft. „Við skul-
um koma upp. Konan vill áreiðanlega fylgjast
með þessu. Hún mundi aldrei fyrirgefa mér það,
ef við töluðum saman hérna niðri. Milly — ég
er að koma upp með tvo kunningja okkar!“
Frú Croft heilsaði okkur hjartanlega og fýsti
mjög að fá fréttir af Nick. Mér féll hún mikið
betur í geð en maðurinn.
„Veslings stúlkan!" sagði hún. „Þið segið, að
hún sé á hressingarhælinu. Mig skal ekki furða,
þótt hún fengi taugaáfall. Þetta var hræðilegt,
Poirot, hræðilegt fram úr öllum máta. Blásaklaus
stúlka myrt — skotin til bana. En það er náttúr-
lega tilgangslaust að fárast útaf því — það veit
ég ósköp vel — og að vera nokkuð að hugsa um
lögleysurnar í heiminum. Og að þetta skuli geta
átt sér stað, svo að segja i hjarta okkar gamla
lands. Það heldur fyrir mér vöku á nóttinni —
það segi ég alveg satt.“
„Eg held, að ég geti ekki fengið af mér að
fara út og skilja þig hér eina eftir, góða mín,“
sagði maður hennar um leið og hann fór í frakk-
ann og gekk til okkar. „Það fer hrollur um mig,
þegar ég hugsa til þess, að hafa skilið þig hér
aleina eftir í gærkvöldi.“
„Þú getur ekki fengið af þér að skilja mig hér
eina eftir kvöld eftir kvöld, það er ég viss um,“
sagði frú Chroft. „Sízt af öllu eftir að fer að
skyggja. Mér finnst ég verða að fara héðan eins
fljótt og hægt er. Hér er allt orðið svo breytt.
Ég get ekki hugsað mér að veslings Nicky
Buckley geti nokkurn tíma sofið á Byggðarenda
framar.“ Við áttum dálítið erfitt með að komast
að efninu. Frú Croft og maður hennar spurðu
um svo margt og vildu um allt vita. Höfðu ætt-
ingjar veslings dauðu stúlkunnar komið ? Hvenær
var jarðarförin? Átti að fara fram rannsókn?
Hvað hét lögreglan? Hafði hún ekki komizt á
snoðir um neitt? Var það satt, að maður hefði
verið handtekinn í Plymoth?
Þegar búið var að svara öllum þessum spurn-
ingum vildu þau bjóða okkur til miðdegisverðar.
Aðeins hin vafasama fullyrðing Poirots um það,
að við þyrftum að flýta okkur, af því að við
ættum að borða með yfirlögregluþjóninum, bjarg-
aði okkur.
Poirot notaði tækifærið, þegar augnabliksþögn
varð, til þess að setja frarn spurningu, sem hann
hafði lengi haft á takteinum.
„Já, við skulum nú sjá,“ sagði Croft og var
mjög hugsandi á svipinn. „Eg man þetta allt. Það
hlýtur að vera rétt eftir að við komum hingað,
I
Minnstu ávallt
mildu sápunnar.
k
Ozolo
Desinfector
er ómissandi í
vaska, sal-
emi og í upp-
þvottarvatnið.
Ilmurinn gjör-
breytir híbýl-
um yðar.
Heildsölubirgðir:
Agnar Norðf jörð & Co. h.f.
Sími 3183.
Avallt íyrirliggjandi.
ffilnkaumboö: Kajjsson $ Co.
Sími 1707 (2 línurp

Laitozone
baðmjólk
mýkir vatnið
og gefur yður
mjúlta og
sterka húð.
Heildsölubirgðir:
Agnar Norðf jörð & Co. h.f.
Sími 3183.
iiaitMiiitiiiiiimiidttmmtnitiaMtHHmiiitH*