Vikan - 09.09.1943, Blaðsíða 8

8
VTKAN, nr. 36, 1943
Degar Qissur var ástfanginn -
Gissur: Ég sagði við Rasmínu nokkur orð í fullri meiningu.
Ég vil ekkert hafa saman við hana að sælda meðan hún er
í þessum ham. Ég er húsbóndi á mínu heimili uppfrá þessum
degi —.
Þjónninn: Ósköp er að heyra þetta!
Jósep Jálkon: Við vorum hjá ykkur á brúðkaups-
daginn okkar fyrir þrjátíu árum. Nú erum við
komin til að halda afmælið hátíðlegt og vildum
gjaman fá sama herbergið og í gamla daga.
Gissur: Alveg sjálfsagt!
Gissur: Þrjátíu ár! Það var einmitt þá,
sem við Rasmína giftum okkur!
Gissur: Ég man vel eftir þessum degi — hve
Rasmína var hamirfgjusöm og falleg — ég sé hana
í huganum, góða og nærgætna, þegar hún var að
reisa föður sinn upp af gólfinu!

Gissur: Og hve hún var fær í matreiðslu! Hún
kyssti mig rembingskoss, þegar ég kom heim úr
vinnunni og hafði matinn alltaf tilbúinn — þessa
lika kóngafæðu!
Gissur: Við sátum í dagstofunni og ég hélt utan-
um hana og hún söng fyrir mig — elskan hún
Rasmína!
tf-
Gissur: Hún var góð í þá daga og hugsaði um Gissur: Ég sé hana fyrir mér daginn, sem ég bað Gissur: Ég hefi verið harðbrjósta — ég skamm-
ekkert nema mig. hennar — þá var hún einurðarlítil og feimin. ast mín fyrir að hafa gert hana svona óham-
ingjusama — ég verð að bæta fyrir það og fara
heim aftur —.
Gissur: Hún er búin að slökkva — hefir líklega Rasmína (kallar): Hver er niðri?
sofnað grátandi —. Gissur: Það er ég, Rasmína!