Vikan - 07.10.1943, Page 4

4
VTKAN, nr„ 40, 1943
Tvisvar sinnum hafði Joe Brown séð
þessa undrafögru demantsperlu,
hún hékk á þunnri platínufesti, og
var á stærð við hnetu. Það sló frá henni
undrafögrum ljóma, þar sem hún lá á hvít-
um hálsi litlu telpunnar.
Eitt sinn hafði hann séð fallega einka-
bifreið standa á torginu fyrir utan höll
milljónamæringsins, þjónninn hafði komið
niður hinar breiðu tröppur, en uppi á pall-
inum hafði Vessey Challouer milljónamær-
ingur staðið og horft á litlu dóttur sína,
sem hoppaði fram og aftur um gangstétt-
ina, þar til þjónninn opnaði fyrir hana
hurðina á bifreiðinni.
,,Þér eigið að aka til leikhússins,“ hafði
milljónamæringurinn kallað til bifreiðar-
stjórans. Þar átti að sýna barnaleikrit og
litla stúlkan átti að fara þangað ásamt
barnfóstru sinni. Það var það, sem Joe
hafði séð demantsperluna fyrst, og freist-
ingin hafði nú unnið sigur á honum.
Ekki svo að skilja, að hann væri venju-
legur þjófur, nei, þvert á móti hafði hann
alla tíð verið heiðarlegur maður, en þarna
á hálsi barnsins sá hann hlut, — sem gat
gert það að verkum, að hann gæti fengið
lækningu handa konu sinni, og satt hungur
barna þeirra.
Vessey Challouer var nú farinn út —
það vissi Joe — þjónustustúlkurnar veittu
honum enga athygli, og hann heyrði það á
samtali þeirra að þær voru að búa sig til
þess að fara í kvikmyndahús. Barnfóstr-
una hafði hann séð ganga arm í arm, með
varðliðsmanni í ljósbláum einkennisbúningi.
Þau höfðu verið á leið til einhvers
skemmtistaðarins.
Joe hafði óðara læðst inn um bakdyrnar,
þegar hann sá að öllu var óhætt. Þegar
hann gekk fram hjá eldhúsdyrunum heyrði
hann hrotur innan úr eldhúsinu, hann leit
inn í dyrnar, og sá þar franska matsvein-
inn sitjandi á stól, hann hafði auðsjáan-
lega notað næðið til að fá sér góðan dúr.
Hann læddist á tánum upp myrkan gang-
inn upp á fyrstu hæð.
Allt í einu sá hann ljós á lampa. Hann
gætti vel í kringum sig, og sá inn í hvít-
málað skrautlegt herbergi. Glóðin í ofnin-
xun var nær því útbrunnin. En við daufa
birtuna frá náttlampanum sá hann barnið
í rúminu undir mjallhvítri sæng. Hann
gekk hljóðlaust inn í herbergið. Hann vissi
hvar perluna var að finna — á hvítum
hálsi litlu telpunnar. Hann gekk rakleitt að
rúminu og beygði sig yfir rúmið að barn-
inu, og hélt niðri í sér andanum.
Þar lá perlan á brjósti barnsins undir
fíngerðum blúndum náttkjólsins, sem bif-
uðust til fyrir andardrætti þess .... Á
næsta augnabliki læddist hann út úr her-
berginu með perluna í vasa sínum. Um
leið valt kolastykki til í ofninum, og við
það vaknaði barnið og settist upp í rúm-
inu. Telpan sat hreyfingarlaus um stund
og starði í eldinn í ofninum, það fór um
hana hrollur, eins og henni væri kalt, því
næst svifti hún ofan af sér ábreiðunni, tók
leikfang úr rúminu hjá sér, og fór fram á
gólfið. Hún gekk í áttina að stiganum; á
Smásaga eftir
P. Mölholt.
meðan vék Joe sér inn í myrkt skot, svo
að hann sæist síður. Fyrst var hann hrædd-
ur um að litla stúlkan yrði sín vör. En hún
gekk fram hjá honum að dyrunum og
opnað þær án þess að sjá hann. Það lifði
ljós í stofunni, sem hún fór inn í, á borð-
inu stóð saumakarfa, en þar var enginn
inni.
„Hún er náttúrlega að leita að barn-
fóstrunni," tautaði Joe við sjálfan sig. „Sú
léttúðuga stúlka er nú í góðu yfirlæti með
hermanninum sínum,“ hugsaði hann.
Barnið snéri við og gekk aftur til her-
bergis síns. Hún staðnæmdist hjá kolaofn-
inum og tók skörunginn og fór að skara í
kolaglóðina.
Það skeði allt í einni svipan með skelfi-
legri leiftran! Náttkjóll telpunnar hafði
komið of nærri eldinum, og loginn hafði
1 VITIÐ ÞÉR ÞAD? [
= 1. Eftir hvern er þetta erindi ?
I Þú bauðst mér til veizlu, ljúfa líf,
ljósum var höll þín skreytt;
harpan var slegin og dansað dátt
| og dýrast mungát veitt.
= 2. Hvenær tók Reykjaskóli í Hrútafirði |
til starfa?
í 3. Hvað er langt frá Reykjavík, kringum i
Hvalfjörð, til Húsafells?
i 4. Hverrar þjóðar var tónskáldið Frede- =
ric Chopin, og hvenær var hann uppi? i
i 5. Hvenær var fyrst byrjað að neyta :
1 tóbaks í Evrópu?
i 6. Hvenær brutust Bandaríki Norður- i
Ameriku undan Englendingum ?
1 7. Hver var það sem lagði fyrstur Islend- i
inga út á braut verkfræðinnar ?
i 8. Hvenær misstu Tyrkir Ungverjaland ? =
i 9. Hvar er hampur mest ræktaður?
i 10. Hvenær komst Hannoverættin til valda =
í Englandi?
Sjá svör á bls. 14. |
•MMlll^l•MtlMMM•••««••■M•MlMl•ll«»•m•••M•••*•«M••••M««tt*••••■•«l■**•*••**,,,n,,,,,m,
læst sig í hann. Barninu varð flemt við og
reikaði að náttborðinu. En svo sneri hún
við og hljóp að rúmi sínu. Knipplingar
sængurinnar byrjuðu strax að brenna; og
nú breiddist eldurinn út og náði glugga-
tjöldunum. En ennþá hafði barnið ekki
kallað á hjálp.
Joe gat ekki komið sér að því að flýja
í burtu frá þessum hræðilega atburði. Sem
elding flugu hugsanir hans fram og aftur.
Ef hann kæmi sér ekki í burtu, mundi það
þýða fangelsi fyrir hann, sult og fátækt
fyrir f jölskyldu hans. Demantsperlan var i
vasa hans. Hvaða þýðingu hafði það fyrir
hann, hvort þetta barn lifði eða dæi, það
var honum óviðkomandi, átti hann að bera
ábyrgð á því? ■— En hann gat samt ekki
flúið.
Á næsta augnabliki var hann kominn
inn í herbergið til telpunnar, hann reif hið
þykka gólfteppi af gólfinu og sveipaði þvi
utan um barnið, og slökkti á því eldinn.
Með berum höndunum sleit hann logandi
gluggatjöldin niður og trampaði á þeim
með fótunum, því næst tók hann vatns-
könnu, sem stóð á náttborðinu og helti úr
henni yfir rúmfötin.
Hann hafði unnið sigur yfir eldinum, en
hann leit óhugnanlega út á eftir, hendur
hans og andlit voru kolsvart af sótinu.
. Allt í einu heyrðist gengið um húsið.
Óttasleginn rödd og hratt fótatak heyrð-
ist niðri á ganginum.
„Hvað er um að vera, Gladys? Nú er ég
að koma!“
Það voru barnfóstran, matsveinninn,
þjónustu- og eldhússtúlkurnar, sem komu
æðandi inn í herbergið. Þau störðu öll for-
viða af undrun á Joe.
„Þjófur, guð almáttugur!“ hrópaði mat-
sveinninn. — „Brennuvargur!“ hrópaði ein
þjónustustúlkan. — „Morðingi!“ sagði
barnfóstran skrækróma.
Joe stóð hjá litlu stúlkunni, sem lá
hreyfingarlaus innan í teppinu, hann liélt
á vatnskönnunni í hendinni, og horfði á
skelkað þjónustufólkið.
Það gekk éinhver upp stigann, það var
Vessey Challouer, hann hélt á marghleypu
í hendinni. Inni 1 herberginu ríkti nú
dauðaþögn. Hann horfði náfölur á litlu
dóttur sína, og gekk til hennar og tók
hana í fang sér.
„Kallið á lögregluna, strax, undir eins!“
sagði milljónamæringurinn æstur. „Þetta
skuluð þér fá maklega borgað."
Hann horfði á brunninn náttkjól dóttur
sinnar, andlit hans var fölara og fölara, og
hann beit tönnunum saman af geðshrær-
ingu.
„Níðingsmenni!" stundi hann og horfði
á Joe. „Ég gæti drepið yður!“
„Perlan!“ hrópaði barnfóstran, „perlan
er horfin!“
„Það er nú ekki það versta,“ sagði
milljónamæringurinn, og gekk til Joe og
þvingaði hann til þess að opna lófa vinstri
Framhald á bls. 13.