Vikan - 09.12.1943, Blaðsíða 8

8
VIKAN, nr. 49, 1943
Gissur vantar peninga
Gissur: Mig vantar nokkrar krónur til þess að
taka þátt í samsætinu hans Binna-Pinna
Gissur: Ég verð að biðja Rasmínu — það ætti að
vera hættulaust, ef ég verð nógu fljótur að beygja
mig, þegar hún reiðir til höggs —.
Gissur: Ég hringi í Nabba-Snabba og bið hann
að lána mér nokkrar krónur. — Ha? Hvað? Er
hann kominn aftur í steininn ? — Sælir!
Gissur: Heyrðu, dóttir góð! Þú gætir vist ekki
lánað mér nokkrar krónur?
Dóttirin: Og ég sem ætlaði að biðja þig um að
lána mér!
Gissur: Stundum felur hún það undir teppunum Gissur: Kannske það sé hér —.
— en héma er það ekki.
Gissur: Eg verð að gefast upp og vera heima. Rasmína: Stattu undireins upp!
Gissur: Já, ástin mín!
Gissur: Ég mátti svo sem vita, að Rasmína væri
ekki heima, fyrst svona hljótt er í húsinu.
Tína: Hún fór í búðir með skömmtunarseðlana
yðar.
Gissur: ftao..,ina er vön að fela peningana — hvar
skyldi veskið hennar vera núna?
Gissur Nú er ég búinn að leita í öllu húsinu og
finn það hvergi.
Rasmtna: Þú situr á peningaveskinu mínu! .