Vikan - 16.12.1943, Blaðsíða 5

JÓLABLAÐ VIKUNNAR 1943
Hvað skilja jólin eftir?
„Og hirðaniir sneru at'tur og veg-
sömuðu og lofuðu guð fyrir allt það,
er þeir höfðu heyrt og séð eins og
sagt hafði verið við þá.“
(Lúk. 2, 20.)
][||||| Ó L I N eru gengin í garð
einu sinni enn. Nokkrum
W dögum er varið til þess
að halda hátíð. Miklu var víð-
ast hvar kostað til undirbún-
ings. Það var þvegið og bakað,
gjafir keyptar handa vinum og
vandamönnum, húsin fegr-
uð og prýdd. Ekkert erfiði
var til sparað, sumstaðar
vakað nótt eftir nótt.
Eftir stuttan tíma verða
jólin gengin um garð. En
hvað skilja þau eftir? Hvers
virði hafa.þau þá verið? —
Svaraði állur tilkostnaður
til þess, sem jólin veittu
þér og þínum?
Stundum tala menn um
jólin eins og það sé frekar
annarra vegna en sjálfra
þeirra að þeir eru með í
jólahaldi þjóðarinnar.
„Ég er hættur að hlakka
til jólanna," segir sumt full-
orðið fólk. „En ég gerði
þetta vegna blessaðra barn-
anna. Jólin eru fyrir þau.“
Já, það er satt. Jólin eru
hátíð barnanna. Öll eigum vér
yndislega bjartar minningar
um bernskujólin „heima“. Og
vér, sem annað hvort eigum
lítil börn eða erum börnum
samtíða, vitum, að engin há-
tíð snertir barnshjartað jafn-
djúpt og jólin. En samt sem
áður er eitthvað undarlegt við
það, ef fullorðna fólkið getur
ekki líka notið jólanna. Það
bendir til þess, að annaðhvort
séu hinir eldri búnir að missa
eitthvað af því, sem þeir áttu
í bernsku, eða eitthvað vanfar
eféív séta /aÆo/) '7ónsson.
í jólahaldið sjálft. Annaðhvort
ert þú orðinn annar maður eða
jólin eru orðin önnur jól.
Lúkas guðspjallamaður seg-
ir frá hirðunum, sem „sneru
aftur“ til hversdagsstarfa
sinna, að loknum hinum fyrstu
jólum. Fögnuður þeirra var
svo mikill, að þeir „vegsömuðu
og lofuðu guð fyrir allt það,
er þeir höfðu heyrt og séð.“
Þetta skildu jólin eftir hjá
þeim. En hvað höfðu þeir heyrt
og séð? Frá því segir Lúkas í
2. kapítula guðspjallsins og þá
sögu flytur sérhver kristinn
prestur, er messar á jólunum,
og fjöldi góðra foreldra segir
börnum sínum þessa sögu um
fæðingu frelsarans, ljósið, sem
skín, í myrkrinu, englasönginn
í kyrrð hinnar helgu nætur.
Getur þú sjálfur glaðst yfir
þessu, eins og hirðarnir glödd-
■rust, og eins og þú gladdist,
þegar þú varst lítill? Eða
ertu búinn að gleyma því,
að heimur englanna er til
umhverfis hina áþreifan-
legu veröld þína? Hefirðu
misst sjónar á þeim guði,
sem opinberaði kærleika
sinn til mannanna í litla
barninu, er fæddist á jól-
unum?
Ef svo er, þá gerðu þig
aftur að barni, hversu mik-
ill, sem þú kannt að þykja
í heimsins augum eða þín-
um eigin. Og sannaðu til,
jólin verða þér aftur til
gleði, sem er æðri öllum
skilningi. — Rifjaðu upp
gömlu jólin þín og gömlu
söp-una, sem alltaf var jafn-
ný. Og því lífsreyndari sem
þú verður, því dýpri verður
jólagleði þín, því að því betur
skilur þú, hvers virði það var
fyrir þig og allan heiminn, að
frelsarinn fæddist.
Ef til vill er jólahaldið þitt
orðið með þeim hætti, að jóla-
barnið er þar ekki lengur aðal-
atriði. Þá er heldur ekki von,
að þú gleðjist að mun. Þá er
eðlilegt, að jólin þín verði tóm-
leg og innihaldslítil, og þú
„snúir aftur“ til hversdagslífs-
ins örþreyttur og leiður á öllu
erfiðinu. Ef það er eitthvað í
Framhald á bls. 37.