Vikan - 30.11.1944, Síða 13

VIKAN, nr. 43, 1944
13
Birna blómastúlka
BARNASAGA
„En hvers vegna er drottningin alltaf svo alvar-
leg og hrygg?“ spurði Birna, sem sat frammi í
eldhúsinu og var að raða blómum sinum í stóra
körfu.
Fóstra hennar stóð við eldavélina og var að
baka eplaskifur, og hún sagði litlu stúlkunni frá
fallegu drottningunni, sem bjó í stóru höllinni
og átti allt, sem hún gat óskað sér, en var samt
alltaf hrygg.
„Já, það er sorgleg saga,“ svaraði góða kon-
an og skaraði að eldinum. „Það eru held ég,
fimm ár síðan — stuttu áður en þú komst til
okkar, Bima litla — að Bryndís kóngsdóttir
hvarf og fannst aldrei aftur; hún var einkabam
kóngsins og drottningarinnar."
„Hvemig gat það komið fyrir?" spurði Bima
forvitnislega. „Ég hélt, að það væru alltaf svo
margar hirðmeyjar og þjónar og vinnustúlkur í
höllinni —.“
„Jú, svo er það, en þrátt fyrir það —! Það
var sunnudagur og kóngsdóttirin var úti í garð-
inum að leika sér með bamfóstru sinni og þrem
hirðmeyjum. En það var mjög heitt í veðri, og
allt í einu kom upp eldur í húsi hinumegin við
veginn. Allar hirðmeyjamar og barnfóstran hlupu
að girðingunni, til þess að horfa á brunann —
þær sögðust ekki hafa verið í burtu í meira en
tvær mínútur. En þegar þær komu aftur var
kóngsdóttirin horfin, .og þó að alls staðar væri
leitað, fannst litla kóngsdóttirin aldrei aftur.“
.,Og upp frá þvi hefir drottningin alltaf verið
svona hrygg?“ spurði Bima.
„Já, hún er það --- en heyrðu nú, Bima, ég hefi
ekki tíma til að tala meira við þig, hlauptu nú
úl í garð og tindu nokkrar fallegar rósir, og
farðu svo í bæinn og reyndu að selja þær.“
Birna fór út í garðinn og tindi rósirnar, þær
voru svo fallegar og henni þótti vænst um þær
af öllum blómunum. Svo raðaði hún þeim eins
vel og hún gat í körfuna sína og fór í bæinn
til þess að selja þær.
Hún var fátæk, lítil stúlka, og hinir góðu fóst-
urforeldrar hennar höfðu í rauninni ekki ráð á
því að hafa hana hjá sér, en þeim þótti svo vænt
um hana. Fyrir fimm árum fann skógarhöggs-
maðurinn, fósturfaðir Bimu, litla stúlku, langt
inni í skóginum. Hún var tötrum klædd og svo
yfirkomin af hungri og hræðslu, að hún gat
hvorki talað né hreyft sig. Góðu hjónin tóku hana
Kvikmyndaleikarar.
0
w
Þessi mynd er úr kvikmyndinni
„Þetta er herinn," sem sýnd var ný-
lega í Tjarnarbíó. Fyrir miðju er
George Murphy, sem lék eitt aðal-
hlutverkið.
að sér og hjúkruðu henni eins vel og þau gátu,
og þegar hún náði sér og dafnaði varð hún áfram
hjá þeim. Þau nefndu hana Birnu eftir móður
konunnar; því að hún vissi ekki hvað hún hét og
mundi ekkert frá því áður en hún kom til skóg-
arhöggsmannsins.
Þegar hún óx upp, og hjónin voru alltaf fá-
tæk, fann hún upp á því að tina blóm og búa til
úr þeim fallega blómvendi og selja þá í bænum.
Og Birna blómastúlka, eins og fólkið nefndi
hana, seldi alltaf allt, svo að hún færði fósturfor-
eldrum sínum margan góðan skilding.
1 dag gekk hún heimleiðis frá torginu með
vasann fullan af smápeningum, og auk þess var
hún með rósirnar sínar, hún hafði ekki selt þær
enn, hún ætlaði að reyna að fá fleiri peninga
fyrir þær með því að fara til konu, sem hafði
áður borgað henni vel. En þegar hún gekk fram
hjá því hliði á hallargarðinum, sem sneri að
veginum við ána, opnaðist hliðið allt í einu, og
há og falleg kona stóð fyrir framan hana.
Konan var mjög alvarleg, en Bimu fannst hún
aldrei hafa séð eins fallega konu, og ósjálfrátt
rétt hún henni rósirnar og sagði:
„Gjörðu svo vel, drottning!“
Drottningin hrökk við, er hún heyrði þessi orð
og sá barnið, en allt í einu tók hún í handlegg
hennar og sagði:
„Hvað er þetta?“
Það var brúnn blettur á vinstra handlegg
Bimu, og hún hafði alltaf heyrt að hann væri
gæfumerki.
Drottningin beygði sig niður og horfði á blett-
inn og litlu stúlkuna.
„Svartir lokkar, brún augu og brúni blett-
urinn — hvað ertu gömul, litla stúlka, og hvaðan
kemur þú?“ spurði drottningin áköf.
„Ég er næstum sjö ára — við vitum það ekki
vel,“ svaraði Bima, — „ég á heima í kofa skóg-
arhöggsmannsins í skógarjaðrinum."
Og Bima sagði drottningunni frá því, hvernig
það hafði viljað til, að hún kom til góðu, fátæku
hjónanna.
Drottningin stóð upp og tók í hönd hennar.
„Komdu með mér upp í höllina,“ sagði hún og
Birna fór með henni undrandi.
En þegar þær komu inn í garðinn, kom ein
hirðmær, hún var gömul og hafði þekkt drottn-
inguna er hún var lítil stúlka. Konan sagði:
„Hvaða barn er þetta? Hún er alveg eins og
drottningin var, er hún var litil stúlka — og
hún líkist Bryndísi konungsdóttur."
„Ég hygg líka, að ég hafi fundið elskulega
dóttur níina!“ sagði drottningin ánægð, og kóng-
urinn og allir vitrustu menn hirðarinnar komu, og
þeir þekktu allir aftur svörtu lokkana, brúnu
augun og brúna blettinn á handleggnum.
Svo var sent eftir skógarhöggsmanninum og
konu hans, þau komu og sögðu nákvæmlega frá
því, hvernig þau höfðu fengið litlu stúlkuna, og
eina skýringin á því, hvemig hún hafði komizt
svona langt inn í skóginn var sú, að öm hefði
tekið barnið, en seinna á leið sinni í skóginum
misst hana.
Skógarhöggsmaðurinn sagði, að bamið hefði
verið mjög rifið og það væra margir emir í
háu. trjánum, svo að það væri eina skýringin.
Svo varð Bima eftir í höllinni og hét Bryndís
kóngsdóttir, og góðu hjónunum var vel launað,
og upp frá þessu brosti og hló drottningin og var
eins ánægð og hún gat verið.
)ægrastytting
Felumynd.
Hvar er negrastúlkan, sem gengur um meðal
þessa fólks?
Hunangsflugur.
Vikunni hafa alveg nýlega verið sendar „Hun-
angsflugur" frá Vesturheimi. Þær eru eftir mikið
islenzkt skáld þar í álfu, Guttorm J. Guttormsson,
sem lesendum blaðsins er kunnur m. a. af kvæð-
unu'm Sandy Bar og Sál hússins, er birzt hafa
í Vikunni. Þessi mikli hagleiksmaður á íslenzkt
mál er fæddur vestan hafs, en ekki er tungutak
hans ósnotrara fyrir það. Hann hefir farið vel
með arf sinn á þessu sviði og aukið hann og bætt.
I „Hunangsflugum" eru mörg snilldarlega gerð
kvæði og visur, þótt ekki séu í henni sum af
beztu kvæðum höfundarins. Hér fer á eftir ofur-
lítið sýnishorn úr bókinni. (Á titilblaðinu stendur:
1944 Columbia Press Limited Winnipeg):
SVANUBINN.
Gæfur, aðeins góðu vanur
gleði minnar hviti svanur
svam á minum sálarlindum,
sveigði háls að spegilmyndum.