Vikan - 09.01.1947, Blaðsíða 3

VIKAN, nr. 2, 1947
3
lippeldisskóli Sumargjafar.
Samtal
við tvœr námsmeyjar skólans
"C'INS og lesendum Vikunnar er kunnugt
hefir áður verið getið þeirrar nýjung-
ar í skólamálum vorum, að Barnavina-
félagið Sumargjöf hefir sett á stofn skóla,
sem heitir Uppeldisskóli Sumargjafar.
Hann tók til starfa 1. október síðastliðið
haust og er Valborg Sigurðardóttir, Þór-
ólfssonar á Hvítárbakka, skólastjóri. Hér
eru um svo merkilega starfsemi að ræða,
sem getur orðið mjög þarfur liður í upp-
eldismálum vorum, að Vikunni finnst
sjálfsagt að benda enn betur á hana, því
að hún kemur ekki að fullu gagni nema
henni sé sómi sýndur og nægilega margir
nemendur fáist í skólann.
Vikan átti þessvegna tal við tvær af
námsmeyjum skólans, um leið og blaðið
fékk mynd af fyrstu deild hans.
— Hvað eru margir nemendur í Upp-
eldisskólanum, hve langur er námstíminn
og hvernig er náminu hagað?
1. stúlka: „Við erum átta námsmeyjarn-
ar. Skólatíminn er tvö ár og skiptist á
verklegt og bóklegt nám. Verklega námið
er fólgið í vinnu á bamaheimilum og
munu nemendur fá kaup eins og starfs-
stúlkur þar. Námsgjald er ekkert.“
— Hvemig byrjar dagurinn hjá ykkur?
2. stúlka: „Við mætum í skólann klukk-
an hálfníu á morgnana. Þá setjumst við
inn í dagstofuna jafnóðum og við komum.
Hún er björt og skemmtileg og þar er
meðal annars einn setfær ruggustóll og
hreppir sú hann, er fyrst kemur. Við ei'-
um allar beztu stúlkur (að því er okkur
finnst), á aldrinum frá 18—34 ára, og
þykjumst töluvert þroskaðar félagslega.
Við höfum góða reglu á því að koma
tímanlega í skólann. Einstöku sinnxim
kemur það þó fyrir, að ein og ein sefur
yfir sig. Þá segir hún fyrst: „Afsakið,
hvað ég kem seint.“ Svo bætir hún við:
„Mér þótti betra að sofa heima heldur en
í tíma.“ Þetta sýnir, hve óþvingaðar við
erum og hreinskilnar gagnvart kennaran-
um og hver annarri. Kennarar og nemend-
ur em allir félagar, og líkjast sumir tím-
ar helzt samræðum undir borðum, en auð-
vitað um efni, sem snertir nám okkar.“
— Hverjar em námsgreinarnar?
1. stúlka: „Eins og hin stúlkan sagði,
byrjum við á morgnanna klukkan hálfníu
og eram síðan til tólf. Námsgreinarnar
eru: Sálfræði, starfshættir við leikskóla,
íslenzka, meðferð ungbarna, líkams- og
heilsufræði, næringarefnafræði, hjálp í
viðlögum og söngur. Ennfremur handíðir
og leikfimi, en þeir tímar eru eftir há-
degið. Kennarirnir eru átta og finnst okk-
ur þeir hver öðrum betri. Okkur er sett
fyrir og hlýtt yfir, alveg einsog í öðrum
skólum, en einnig em oft frjálsar umræð-
ur um lexíuna og koma þá fram margar
ólíkar skoðanir.“
— Hafið þið nokkur afskipti af bömrnn
í skólanum, meðan bóklega námið stendur
yfir?
1. stúlka: „Já, á hverjum laugardegi
höfum við svo kallaða barnatíma. Þá
koma nokkur börn til okkar úr leikskóla
Tjamarborgar. Einhverjar tvær okkar
sjá um tímann, segja börnunum sögur,
sýna þeim myndabækur o. fl. Síðan er
sungið og farið í alls konar hringleiki og
tökum' við allar þátt í því. Þá er oft glatt
á hjalla.“
— Gengur ekki allt slysalaust í þeim
tímum ?
2. stúlka: „Jú, jú, en stundum kemur
það fyrir, að eitt og eitt barn tekur sig
útúr eða fær magapínu. En þetta eru út-
úrdúrar og magapínur, sem er mjög smit-
andi, en batna oftast, þegar byrjað er að
syngja.“
— En hvemig lítið þið svo sjálfar á
þennan skóla og tilganginn með náminu?
1. stúlka: „Það koma fyrir margar og
misjafnar skoðanir xrm þennan skóla eins-
og gengur. Margir segjast líka vera undr-
andi yfir því, að við skulum nenna að slíta
okkur út yfir annarra manna krakkaorm-
um eða hanga yfir organdi krökkum alla
daga, eins og það er orðað. Og oft eni það
þeir sömu, sem halda því fram, að bama-
heimilin séu stofnanir og helzt góðgerðar-
stofnanir, þar sem foreldrar geta látið
börhin sín, ef þeir hafa ekki góðar aðstæð-
ur heima eða nenna ekki að ala þau upp.
En sem betur fer em samt aðrir, sem
skilja, að bamaheimilin em annað og
meira.“
2. stúlka: „Ég hélt sjálf, áður en ég
kynntist bamaheimilunum og fyrirkomu-
laginu þar, að því væri þannig varið. En
barnaheimilin em fyrst og fremst skóli,
þar sem bömin em undirbúin xmdir full-
orðinsárin, svo að þau verði færari til þess
að mæta árekstmm lífsins síðar meir og
taka þeim með jafnaðargeði. Þau læra
einnig einföldustu siði þjóðfélagsins, vera
í félagsskap og að kunna sig í hóp.“
— Og hvernig segir ykkur hugur um
atvinnumöguleika eftir skólanámið?
1. stúlka: „Til þess að hægt sé að hafa
barnaheimili fullkomin þarf menntað
starfsfólk. Þess vegna gefur það mikla
atvinnumöguleika að fara í skólann, auk
þess að með því öðlumst við almenna
menntun, sem alltaf kemur að góðu haldi
í lífinu.“
r
Frá Uppeldisskóla Sumargjafar. Fyrsta deild, sem er við bóklegt nám frá 1. okt. 1946 til 1. febr.
þ. á. Talið frá vinstri: Valgerður Kristjánsdóttir (Reykjavik), Jóhanna Pétursdóttir (Hjalteyri),
Þórunn Einarsdóttir (Reykjavík), Halla Bachmann (Reykjavík), Valborg Sigurðardóttir, skólastjóri,
Svava Gunnlaugsdóttir (Siglufirði), Ingibjörg Ingólfsdóttir (Hólum, Hjaltadal), Elin Torfadóttir
(Reykjavík), Katrin Pálsdóttir (Isafirði).