Vikan - 20.02.1947, Blaðsíða 4

4
VTKAN, nr. 8, 1947
BILLY BÓFI.
C. D. BETTA
TTERBERT Cranley hafði ekki dvalið
lengi í hinni illræmdu knæpu, í einu
illræmdasta borgarhverfinu í London, þeg-
ar hann varð þess var, að hann vakti meiri
eftirtekt en hann kærði sig um. Hann vafði
þéttar að sér dökka frakkanum og hallaði
sér aftur á bak, svo að skuggi féll á and-
lit hans. Þaðan gat hann í næði athugað
letilegan mann, sem var nýkominn inn og
hafði setzt við borð skammt frá honum.
Þama var maðurinn, sem hann vantaði.
Cranley athugaði hann gaumgæfilega frá
hvirfli til ilja. Andlitið var fölt og drætt-
irnir í því kæruleysislegir, en augnaráðið
var flöktandi og lymskulegt, eins og í dýri,
sem liggur í leyni, viðbúið að hremma þá
bráð, sem kynni að birtast. Allur klæðn-
aður hans, frá óhreinum og fitugum hatt-
garminum til leðurskæklanna, sem bundn-
ir vom á fætur hans og áttu að heita skór,
gáfu greinilega til kynna að tækifæri til
fjáröflunar mundi ekki verða lítilsvirt,
hvað mikla áhættu, sem það kynni að hafa
í för með sér.
Maðurinn sneri sér við til hálfs og flökt-
andi augu hans mættu augum Cran-
leys, með hálfstarandi augnaráði, sem
hægt og hægt virtist skynja hvað hinum
bjó í huga. Cranley svaraði rannsakandi
augnaráði hans með því að kinka kolli, svo
að lítið bar á.
Maðurinn sat álútur og hreifingarlaus
nokkra stund, leit svo rannsakandi í kring
um sig og stóð á fætur og gekk að borði
Cranleys. Með einkennilega skriðdýrslegií
hreyfingu seig hann niður á stól gegnt
Cranley og lagði handleggina fram á borð-
ið.
Cranley leit spyrjandi á hann. — Visky?
Hinn hristi höfuðið. — Koníak.
Þjónninn kom með flösku og ölglas, sem
hann hálffyllti með hinum gullna vökva.
Cranley lyfti glasinu sínu í kveðjuskyni,
og horfði glottandi á gest sinn, sem hratt
og græðgislega tæmdi glas sitt. Hinn
sterki drykkur virtist hressa hann, og
hann setti upp ánægjusvip, þegar Cranley
fleygði sígarettupakka á borðið.
Þegar hann hafði kveikt sér í sígarettu,
leit hann á ný spyrjandi framan í Cranley
og sagði.
— Hvað á ég að gjöra yður til þægðar,
herra?
— Emð þér viss um að ég hafi þörf fyr-
ir yður? spurði Cranley og strauk Ijóst, vel
hirt skegg sitt.
Maðurinn leit á hinn óaðfinnanlega
klæðnað borðfélaga síns og sagði glott-
andi:
— Svona snyrtimenni koma tæplega
hingað að gamni sínu.
— Það er rétt, svaraði Cranley. — Ég
hefi þörf fyrir mann af yðar tagi. Getum
við talað saman hér án þess að vera trufl-
aðir?
— Eg þekki þessa karla hérna, sagði
hinn og kinkaði kolli. Þeir skipta sér ekki
af því, þó að tveir sæmdarmenn ræði um
viðskipti.
Cranley leit í kring um sig. Á borðunum
var hringlað í glösum og kastað teningum
og allir virtust hugsa um sitt. Hann laut
áfram og sagði í trúnaðarrómi.
— Langar yður til að vinna yður inn
20,000 krónur? Háðslegur kipringur um
varirnar og tortryggnisleg augnagota var
svarið, sem hann fékk.
Cranley brosti, tók hundraðkróna seðil
upp úr frakkavasanum og stakk að gesti
sínum. Fingur gestsins hrifsuðu seðilinn,
eins og rándýrsklær bráð sína.
— Fyrir þennan, sagði hann, skyldi ég
sprengja kristalshöllina í loft upp.
— Svo mikils krefst ég nú ekki, sagði
Cranley. Maðurinn horfði á hann æstur á
svip.
^HnaiiiiiniiiiiiiiMiiimiiiiiiuiiimimiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiimiiini)^
J VEIZTU —?
\ 1. Hvað er talið hafa dregið mest úr f
riddarastéttinni á 14 og 15 öld?
| 2. Hver sagði þetta: „Eigi skal gráta 1
Bjöm bónda, heldur safna liði.“ \
\ 3. Hvað er fyrsta þing, sem sögur fara af |
hér á landi?
| 4. Hvað heitir plánetan með hringina?
= 5. Hvað hafa fuglar margar tær?
1 6. Hvar er borgin Londonderry?
= 7. Hver smurði Sál til konungs eftir Isra- i
| el?
I 8. Hvað heitir leiðtogi námamanna í |
Bandaríkjunum ? |
| 9. Eftir hvern er leikritið „Jónsmessu- =
draumur á fátækraheimilinu" ?
| 10. Hvaða bein í höfuðkúpunni getum við =
hreyft ?
Sjá svör á bls. 14.
= jj
'^ijnimmmmmmmmmmimmmmmmmmmmmmmmmmi........imini^
— Á ég ef til vill ekki að gera annað en
að bursta hattinn yðar fyrir 20,000 krón-
ur? — Krassandi atvinna? spurði hann
svo.
Cranley skildi hvað hann fór og kinkaði
kolli.
— Hvað er áhættan mikil ef þér gerðuð
innbrot og stelið seðlaveski?
— Það verður ekki meira en eins árs
betrunarhúsvist, svaraði hinn og glotti.
— Viljið þér tefla á tvær hættur fyrir
20,000?
— Ef ég væri öruggur um peningana,
svaraði hinn án þess að hika. — Peningana
fáið þér hjá mér daginn eftir innbrotið,
eða, ef þér verðið óheppinn, daginn sem
þér sleppið aftur, sagði Cranley.
— Og ef þér svíkið mig ?
— Mín áhætta er eins mikil og yðar.
Þeir horfðust í augu nokkrar sekúndur,
svo kinkaði maðurinn kolli.
— Það er næg trygging, sagði hann og
hvíslaði svo ógnandi. — Reyndar hefir
enginn ennþá gabbað Billy bófa um hans
hluta. — Hvert á ég svo að sækja þetta
veski? Talið út herra.
— I þakrennu á húsi í litlum bæ, sem
heitir Winderfield.
Billy bófi ýtti snöggt frá sér glasinu.
— Eruð þér að hæðast að mér? Cranley
brosti.
— Ef ég er að því, þá hefir það gaman
þegar kostað mig hundrað krónur. Maður-
inn sat hugsi litla stund og sagði síðan.
— Látið það koma. Hvað viljið þér láta
gera?
Cranley flutti stól sinn nær hinum og
byrjaði að tala lágri rödd.
— Á öðrum degi hér frá — föstudag —
farið þér með lestinni 3,20 frá Austurstöð-
inni. Það er hraðlest til Hamleth Junction,
og þaðan með lestinni til Winderfield.
Munið að þér eigið að vera við Winder-
fieldhöllina á mínútunni klukkan níu. Við
suðausturhorn hallarinnar er vafningsvið-
arrunnur. Það er leikur fyrir yður að klifra
upp vafningsviðinn, svo að þér komizt
jafnháttannarri hæð. Þar gengur þakið dá-
lítið niður og neðst í því horni mun þetta
kvöld liggja seðlaveski. Það takið þér,
klifrið svo niður aftur, en gætið þes að
láta vera greinileg fótspor niðri á jörð-
inni. Munið þér þetta allt?
— Allt saman, sagði Billy bófi.
— Einmitt, sagði Cranley. — Þér hraðið
yður út á veginn, þar er lítið hlið inn í
garðinum og innan við það munið þér
finna reiðhjól. Á því hjólið þér til Winder-
fieldþorpsins, sem er fjórum kílómetrum
austar. I útjaðri þorpsins er gamalt veit-
ingahús, sem heitir „Skórinn“. Þar gistið
þér um nóttina.
Billy gretti sig.
— Er það nauðsynlegt, að ég hagi mér
eins og bjáni ?
— Ég hef samið við gestgjafann í
„Skónum“, svaraði Cranley. — Þér fáið
honum veskið, án þess að opna það — það
er skilyrði, og hann mun sverja að þér
Framhald á bls. 7.