Vikan - 10.04.1947, Blaðsíða 12

12
VIKAN, nr. 15, 1947
framan á vindlingi sínum og leit síðan í kring um
sig, eins og hann væri að spyrja, hvort enginn
öskubakki væri til í þessu húsi og endurtók
síðan sömu setninguna: „Ég hef enga hugmynd
um það.“
„Þér vitið það ekki, segið þér?“ sagði Lamb
fulltrúi undrandi. „Hvað haldið þér að maðurinn
hafi gert við hana? Hann'hefir auðvitað geymt
hana á öruggum stað. Haldið þér að hún sé
geymd í bankahólfi? Eða í skrifstofu hans? Vit-
ið þér um, hvort hann hafði afrit af þessari for-
múlu, og ef svo er, hvar mundi það afrit þá helzt
vera geymt?“
„Ég veit varla hverju svara skal,“ sagði Court
Melady. „Þó mun mér óhætt að fullyrða, að
frændi minn hefir ekki haft neitt afrit af þess-
ari formúlu. Pétur Melady var þannig gerður
maður, að það, sem menn hefðu helzt búizt við
að allir aðrir mundu hafa gert, hefði honum
aldrei komið til hugar að gera. Pétur Melady
trúði aldrei nokkrum manni fyrir neinu, ef hann
gat komizt hjá því, og hafði allt hjá sjálfum
sér.“
„Vitið þér þá alls ekki hvar þessi formúla er
geymd?“
„Nei, alls ekki. Ef ég vissi það, mundi ég reyna
að ná í hana sem fyrst og afhenda hana konu
minni, sem nú — meðan Pétur Melady er fjar-
verandi — hefir fyrsta rétt á að fá hana í hend-
ur.“
„Finnst yður líklegt, að Pétur Melady hafi
falið þessa formúlu einhvers staðar?“ spurði
Lamb fulltrúi hægt.
Court Melady yppti öxlum.
„Herra fulltrúi," svaraði hann rólega. „Ekki
er hægt að fortaka neitt, þegar um Pétur Melady
er að ræða. Hann er mjög duglegur maður og
forsjáll í peningasökum — og ég dáist mjög að
þessum dugnaði hans og forsjálni. En mér er ó-
mögulegt að fullyrða neitt um það, hvað hann
mundi í vissum tilfellum gera eða láta ógert."
„Er hann sérvitringur?“ spurði Lamb full-
trúi hæðnislega. Court Melady leit snöggt á hann,
píreygður af reyknum, sem lagði frá vindlingn-
,um, og svaraði stuttur i spuna:
„Þér getið kallað hann það, en segja mætti
líka, að hann væri þvermóðskufullur.“
„Hvaða störf stundið þér, herra Melady, ef mér
leyfist að spyrja?"
„Ég starfa ekki við neitt,“ svaraði Court Mela-
dy og blés hægt frá sér reyknum.
„Ekki við neitt?“ endurtók Lamb fulltrúi. „Á
hverju lifið þér þá? Á eignum yðar, ef til vill?“
„Já, á eignum rnínurn," svaraði Court Melady
og starði aftur á öskuna á vindlingnum. „Faðir
minn hét James Melady og var föðurbróðir Pét-
urs Melady. Ég erfði eftir hann talsverðar eign-
ir.“
„Er konan yðar ekki dóttir Péturs Melady?“
„Jú, hún er það. Þér vitið það, herra fulltrúi."
„Á hún miklar eignir, eða hefir hún mikil pen-
ingaráð —- sjálf?“
„Nú þykir mér þér vera nokkuð nærgöngulir í
spurningnm yðar, herra fulltrúi," svaraði Court
Melady kuldalega. „Annars skal ég fræða yður á
því, að hún hefir talsvert eyðslufé frá föður sinum
og svo auðvitað það, sem ég get látið af hendi.“
„Eruð þið oft í fjárþröng hjónin?“
Court Melady líkaði ekki þessi spurning. Hann
virtist fyrst ekki ætla að svara henni, en eftir
nokkra þögn sagði hann þó önugt:
„Það getur komið fyrir alla, jafnt mig sem
aðra. Jafnvel fulltrúi sakadómara gæti kom-
izt í fjárþröng, ef honum yrði vikið úr starfi."
„Á ég að skoða þetta sem hótun?“ spurði
Lamb fulltrúi og roðnaði við.
„Nei, nei, alls ekki — alls ekki. Mér finnst
aðeins, að þér séuð komnir nokkuð langt út fyrir
efnið, herra fulltrúi. Ég kom hingað til að fá
upplýsingar um Pétur Melady — og hvar er
hann? Það er yðar starf að hafa uppi á honum."
„Látið mig um það, hvað ég starfa," svaraði
Lamb fulltrúi. „En svo ég snúi mér aftur að efn-
inu: Er konan yðar einkaerfingi Péturs Melady?"
„Mér þykir það líklegt," svaraði Court Mela-
dy.
„Vitið þér það ekki fyrir vist?"
„Nei, frændi minn hafði ekki gert mig að trún-
aðarmanni sínum í þessu efni frekar en öðru.“
„Er það vist, að þér vitið ekkert um formúluna
að þessu „slæpan“-lyfi ?“ spurði Lamb fulltrúi
enn.
„Já, það er alveg vist. Ég veit ekkert um
hana,“ svaraði Court Melady óþolinmóður.
Lamb fulltrúi sneri sér nú að dr. Kunce og
sagði:
„Hver veit, nema Pétur Melady hafi haft þessa
formúlu með sér hingað í sjúkrahúsið ? Hver
veit, nema hann hafi einmitt horfið þess vegna?
Hver veit----------.“
„Eigið þér við, að Pétur Melady hafi horfið
MAGGI
OG
RAGGI.
Teikning eftir
Wally Bishop.
1. Raggi: Það er fínt að geyma matinn svona 3. Maðurinn. Hvað er þetta?
í ís! 4. Maðurinn: Snjóbolti? Er ég að tapa vitinu?
2. Maðurinn: Ógurlega getur verið heitt!
vegna þess að hann hafði formúluna með sér hing-
að?“ spurði dr. Kunce. „Ég skil ekki alveg, hvað
þér eigið við. Þvi skyldi hann hafa horfið þess
vegna ?“
„O — ég veit það nú ekki heldur,“ svaraði
Lamb fulltrúi vandræðalega. „Samt sem áður
finnst mér — já, ég er sannfærður um, áð þetta
svæfingarlyf á einhvem þátt í þessu öllu saman.
Hvernig var það — var þetta nýja lyf svo langt
komið, að fengið hafi verið einkaleyfi á fram-
leiðslu þess? Ég á við, hver sem kæmi höndum
yfir það, hefði getað labbað með það upp í stjóm-
arráðið og fengið einkarétt á framieiðslu þess
sér til handa?“
Hvorki dr. Kunee né Court Melady virtust hafa
löngun til að svara þessari spurningu. Court
Melady reykti vindlinginn hinn rólegasti og dr.
Kunce virti fyrir sér hina ljósgulu veggi skrif-
stofunnar, einn af öðrum. Loksins svaraði Court
Melady hægt og hugsandi:
„Ég get ekki frætt yður mikið um þetta efni,
en þó býst ég við, að þetta framferði væri mögu-
legt. Ef lyfið var enn ekki skrásett, eða einka-
leyfi fengið á framleiðslu þess, þá er mjög lík-
legt, að hver sem væri, gæti talið sig hafa upp-
götvað það, eftir að hafa komizt yfir það á ein-
hvern hátt. Menn mundu ef til vill verða undrandi
yfir því, að þessi maður hefði uppgötvað svona
lyf, en hvað um það? Hver gæti sannað, að hann
gæti ekki verið höfundurinn ? Væri hann til dæm-
is efnafræðingur, lyfjasveinn eða — — læknir,
þá mundi enginn geta rengt hann með réttu. Ég
þykist viss um, að enn hefir ekki verið fengið
einkaleyfi á framleiðslu þessa lyfs. Pétur frændi
mundi ekki hafa sótt um einkaleyfi fyrr en hann
var orðinn viss um, að það reyndist eins og búizt
var við. Þetta var talið eitthvert merkasta lyfið,
sem Melady-stofnuninni hefir nokkurn tíma tek-
izt að finna upp, og þau eru þó mörg og merki-
leg, eins og þér vitið."
„Já, mikil ósköp," svaraði Lamb fulltrúi. „Litli
snáðinn minn tekur inn Melady-lýsi og hann
þyngdist um heila mörk síðustu viku. — Haldið
þér, að Pétur Melady hafi ekki viljað sækja um
einkaleyfi fyrr enn hann vissi, að það mundi reyn-
ast vel? Ég á við þetta svæfinga-efni.“
„Það er aðeins getgáta hjá mér,“ svaraði Court
Melady. „Eins og ég sagði yður áðan, þá trúði
. hann mér ekki fyrir neinu, sem nokkru verulegu
máli skipti."
„Gæti efnafræðingurinn, sem setti lyfið sam-
an, búið það til aftur, ef formúlan væri týnd eða
henni hefði verið stolið?"
Court Melady yppti öxlum.
,,Ég efa það,“ svaraði hann. „Hvað haldið þér
um það, dr. Kunce?"
„Ég efa það lika,“ svaraði dr. Kunce. „Svona
lyf verða að vera rétt sett saman, ef þau eiga að
hafa tilætluð áhrif. Verið getur, að efnafræðing-
urinn, sem setti lyfið saman i upphafi, gæti fund-
ið út samsetningu þess á löngum — já, mjög
löngum tíma. Ef einhver hefði komizt yfir for-
múluna, mundi hann geta fengið einkaléyfi á
framleiðslu þessa lyfs og hann mundi geta fram-
leitt það í stórum stíl löngu áður en Melady-
stofnunin hefði aftur fundið út hina réttu sam-
setningu. Þetta er aðeins mitt álit. Ég er ekki vel
að mér í efnafræði og get því ekki fullyrt neitt
um þetta.“
„Var ekki Pétur Melady hræddur um, að ein-
hver mundi reyna að stela formúlunni?“ spurði
Lamb fulltrúi.
„Hann var mjög varasamur og tortryggði allt
og alla,“ svaraði Court Melady. „En segið mér:
Hvers vegna eruð þér með allar þessar spurning-
ar um „slæpan" ? Hafið þið ef til vill fundið for-
múluna?"
„Nei,“ svaraði Lamb fulltrúi, „við höfum ekki
fundið hana. Við vitum ekki heldur, hvort formúl-
unni hefir verið stolið. Ég hugsaði aðeins sem
svo, að þessi formúla gæti verið ástæðan til
hvarfs Péturs Melady. Menn hverfa ekki þannig,
án þess nokkur ástæða sé fyrir því.“