Vikan - 10.04.1947, Blaðsíða 13

VIKAN, nr. 15, 1947
13
>>
I gegaium jarðgöngin.
Smásaga eftir
LEO nam staðar fyrir utan jarð-
göngin og leit á nýja armbands-
úrið sitt. Kaupmaðurinn í mexi-
kanska fjallaþorpinu sem var indí-
ánskur kynblendingur, hafði fullyrt
að úrið væri gott og hafði Leo greitt
einn dollar fyrir það. Klukkan var
hálf tvö. Þá var ein klukkustund
þangað til hraðlestin frá Chihuahua
Alex Bræmer.
var það furðulegt, að ekkert slys
hafði fram að þessu hent hina bí-
ræfnu Indíánadrengi, sem hvenær
sem var hlupu í gegnum jarðgöngin,
en þau voru aðeins fyrir eina lest í
einu og því bráðhættulegt að fara
um þau, þegar von var á lest. Það
var þó ennþá furðulegra að járn-
brautafélagið hafði ekkert eftirlit
kæmi og hættulaust að fara í gegnum
jarðgöngin. Leo hafði oft öfundað
Indíánadrengina frá silfurnámunni,
þar sem faðir Leos var forstjóri, fyr-
ir að fara í gegnum jarðgöngin hve-
nær sem var að deginum og án þess
að hugsa neítt um hættuna. Með því
losnuðu þeir við hálftíma gang nið-
ur eftir bröttu fjallshliðareinstíginu,
sem lá frá námunni til þorpsins.
Nú ætlaði Léo að reyna að stytta
sér leið á sama hátt, en auðvitað ekki
án þess að vera viss um að engin lest
væri væntanleg í bráðina. Þess vegna
hafði hann keypt sér úrið. Annars
Geturðu haldið vatnsglasi
uppi með spili?
Haldið spilinu milli tveggja fingra
og þumalfingurs og snúið fram að
ðhorfendanum. Er mögulegt að láta
hálffullt vatnsglas halda jafnvægi
ofan á röndinni á spilinu? (Mynd,
A).
Lausn á bls. lJf.
með þessum jarðgöngum, sem voru
alllöng. En Mexico var að öllu leyti
undarlegt land.
Leo lagfærði úrið og gekk inn í
jarðgöngin. Það var kalt og næstum
dimmt í þeim. Fótatak hans berg-
málaði í auðum göngunum og Leo
varð allt í einu gripinn hræðslu.
Hann hraðaði sér allt hvað af tók.
Allt í einu heyrði hann kallað á eft-
ir sér: „Como le va? Hvernig hefir
þú það ?“
Leo sneri sér snöggt við. Þetta var
þá Huerta, einn af Indíánadrengjvm-
um við námuna, sem ætlaði að fara
Eldspýtnaþraut.
Fáið einhverjum kunningjanum 5
eldspýtur og biðjið hann að mynda
úr þeim 19, án þess að brjóta nokkra,
og mynda síðan 20 með því að taka
eina burtu.
Lausn á bls. lJf.
Glæpamaður, sem lögreglan leit-
aði að, hafði verið myndaður á sex
mismunandi vegu og voru myndirnar
sendar til þeirra staða þar sem búizt
var við að bófinn héldi sig.
Nokkru síðar barst aðallögreglu-
stjóranum skeyti frá smáþorpi
nokkru: „Hefi handsamað fimm af
bófunum og er á hælum þess sjötta.“
Lögfræðingurinn: „Segið nú rétt-
inum, hvar hann kyssti yöur“.
Vitnið: „Á munninn."
Lögfræðingurinn: „Nei ég á við,
hvar voruð þér?“
Vitnið: „I faðmi hans.“
sömu leið og hann. Leo andvarpaði af
feginleika. Það var ljómandi gott að
fá samfylgd.
„Que te ve,“ svaraði hann, en það
merkti ágætt. Huerta kom að hlið
hans og lölluðu drengirnir svo í
hægðum sínum á milli járnbrauta-
teinanna og ræddust við. Allt í einu
tóku teinamir að titra. Leo sneri sér
óttasleginn að Huerta. „Lestin! Það
kemur lest,“ hrópaði hann undrandi
og skelfdur. „Hvað eigum við að taka
til bragðs?“
Jarðgöngin voru of mjó til þess
að það væri hættulaust að þrýsta sér
upp að klettaveggnum og láta lest-
ina fara framhjá. Loftþrýstingurinn
myndi feikja þeim um.
Huerta brosti. „Það sem við erum
vanir að gera,“ svaraði hann og
lagðist endilangur á milli teinanna.
Hávaðinn frá lestinni nálgaðist óð-
um. Leo starði um stund ráðalaus í
kringum sig. Svo sá hann að það eina
skynsamlega var að fara að dæmi'
Indíánadrengsins.
Þeir urðu að láta lestina fara yfir
sig. Leo varpaði sér til jarðar bak
við Huerta. Hann þrýsti sér eins
fast og hann gat niður og stóð á önd-
inni.
„Que Dios te guarde, guð varðveiti
þig,“ heyrði hann Huerta segja. Svo
ætlaði allt um koll að keyra af há-
vaðanum frá lestinni. Það skrölti,
brakaði og brast yfir höfði Leos, eins
og heimsendi væri að koma. Leo lá
flötum beinum og þorði ekki að
hreyfa sig einn millimeter meðan
hraðlestin frá Chihuahua skrölti yfir
hann. Að lokum hætti há,vaðinn. Lest-
in var farin fram hjá. Leo stóð
skjálfandi á fætur. Hann heyrði glað-
legan hlátur fyrir framan sig.
„Eigum við ekki að halda áfrarn,"
sagði Huerta, eins og það að láta
járnbrautalest „aka yfir sig“ væri
daglegt brauð.
„Mille gracias, kærar þakkir,"
stundi Leo og hraðaði sér á eftir Indí-
ánadrengnum. Skömmu síðar voru
þeir báðir komnir heilir á húfi út
úr göngunum.
Leo varpaði öndinni af feginleika.
Hann athugaði úrið. „Ég skil þetta
ekki,“ sagði hann, „úrið mitt er
varla tvö og hraðlestin á í fyrsta
lagi að fara um jarðgöngin klukkan
hálf þrjú.“
„tírið gengur skakkt," sagði Hu-
erta. „kaupmaðurinn, sem þú keypt-
ir það af er svikahrappur. Þetta er
slæm vara.“
„Það hlýtur að vera," sagði Leo
reiðilega. „Það kostaði mig nú næst-
um lifið.
Vilt þú eiga úrið?“
Huerta tók viðbragð. „Gott úr
fyrir Indíána en ekki fyrir hvítan
dreng," sagði hann og ljómaði af
gleði þegar Leo gaf honum úrið.
Þeir urðu nú samferða til þorps-
ins, en Leo reyndi aldrei framar að
stytta sér leið með því að fara í
gegnum jarðgöngin. Hann hafði feng-
ið nóg af þvi. Það þurfti sterkari
taugar en hans til að þola það.
1. En ef bróðir þinn syndgar á
móti þér, þá far og vanda um við
hann að þér og honum einum sam-
an; láti hann sér segjast, þá hefir þú
unnið bróður þinn.
2. Þá gekk Pétur til hans og mælti
við hann: Herra, hversu oft á ég að
fyrirgefa bróður mínum, er hann hef-
ir syndgað á móti mér? Allt að sjö
sinnum? Jesús segir við hann: Ekki
segi ég þér, allt að sjö sinnum, held-
ur allt að sjötíu sinnum sjö.
3. Þá ganga þeir til hans Jakob og
Jóhannes Zebedussynir og segja við
hann: Meistari, okkur langar til að
þú gjöl’ir fyrir okkur það, sem við
ætlum að biðja um. En hann sagði
við þá. Hvað viljið þér að ég gjöri
fyrir ykkur? En þeir sögðu við hann:
Veit okkur að við fáum að sitja
annar til hægri handar þér og hinn
til vinstri handar í dýrð þinni. En
Jesús sagði við þá: Þið vitið ekki
hvers þið biðjið. Að sitja mér til
hægri handar eða vinstri handar, er
ekki mitt að veita, heldur veitist það
þeim, sem það er fyrirbúið.
4. Og er þeir tíu heyrðu þetta,
vaknaði hjá þeim gremja við Jakob
og Jóhannes. Og Jesú kallaði þá til
sín og segir við þá: Sérhver sá, er
vill yðar á meðal vera fremstur, hann
skal vera allra þræll.