Vikan - 15.05.1947, Blaðsíða 8

8
VIKAN, nr. 20, 1947
Stríð og friður —.
Teikning eftir <3eerg« McManua.
\ '
"»— f$'$M'i\ -rf,r^NW i * MtTb^
x_^»kj^=^ ' s"> M---^w
h r^mr
æ^B \ jP^OtnaT^^L^M^. /á}
Æ^^r o< I^^IbbbW ÆSk ^*—*B
E^3

Rasmína: Eg er orðin þreytt á að áminna þig.
Hvers vegna getur þú ekki verið eins og annað
fólk. Það er alltaf rifrildi í þessu húsi. Aðrir Tirð-
ast lifa í.friði.
Gissur: Eg vil sjálfur lifa í friði.
1. maður: Eg sagðl, að þú værir heimaina mesti
lygari, ef ég þekkti ekki hann bróður þinn!
2. maður: Þú hefir ekki verið fábjáni alla þína
hundstíð, af því þú ert ekki dauður enn þá.
Gissur:. Ja-á! Rasmina TiH, að ég yerði eina og
annað fólk,!
Maðurinn: 1 guðanna bænum, getur þú ekki verið
án þess að hnippa alltaf í mig.
Konan: Þegiðu, aulabárðurinn þinn! Ég hefi spurt
sjálfan mig milljón sinnum, hvers vegna ég giftist
þér, en aldrei fengið svar.
Geiri: Vertu ekki að þræta við mig. Ég sagði, að
hann væri ónýtur, en ég játa, að ég hefi ekki sann-
að það.
Halli: Ég verð að láta þig rekast á staðreynd-
irnar. Hefi ég rétt fyrir mér?
Gissur: Kkki þyðir að Ieita friHsælunnar h*r.
Konan: Við ókum aðeins á tíu mílna hraða.
Maðurinn: Ég er bílstjórinn. Við fórum aðeins sex
mílur.
Lögregluþjónninn: Næst segið þið, að þið hafið
ekið aftur i bak.

'ffr>J HL
¦ -s j_c_/_±*t_y 1 1 sg>_ l,-
'^AyXfi\f~Y^^^f^ %'oE^
jfiv
""-' ! /^C' "& ffk [_ .J

)JJ2j ^
Sölumaðurinn: Eg læt þig borga sama og alla
aðra.
Konan: Eg veit það. Þú lætur alla borga of mikið.
Lassi: Hann pabbi minn getur barið pabba þinn.
Stína: Þú skrökvar! ,Þú ert asni!
Gissur: Hverjir ætli vilji sjá þetta. Ég hefi séð
miklu betri bardaga 1 dag, og nn ætla ég heim.
Rasmína: Og þegar ég hugsa um allt, sem ég hefi
orðið að sætta mig við, — já, það er sannarlega.
skammarlegt. Eg hefi reynt að gera þig að siðuðum
manni, en hvað hefir það þýtt. Allt, allt unnið;
fyri1- gýg-
Gissur: Hum! Hum!