Vikan - 22.05.1947, Síða 3

VIKAN, nr. 21, 1947
3
„Synda eða sökkva“
Islendingar á Askov veturinn 190Jf—05.
Standandi (talið frá vinstri): Hannes Jónsson, siðar dýralæknir,
Jónas Rafnar, síðar læknir, Tómas Tómasson, síðar slátrarameistari
í Reykjavík, Þórhallur Bjarnarson, siðar prentari á Akureyri og í
Reykjavík. ■— Sitjandi (í miðröð): Oddur Rafnar, síðar framkvæmda-
stjóri Sambands ísl. samvinnufélaga í Kaupmannahöfn og Halldór Vil-
hjálmsson, siðar skólastjóri að Hvanneyri. — Sitjandi, (fremst): Páll
Jónsson, síðar landbúnaðarkandíat og kennari að Hvanneyri, og Lárus
J. Rist, síðar fimleikakennari. — Myndin er úr Synda eða sökkva).
Lárus J. Rist ferðbúinn til sunds yfir Eyjafjörð 6. ágúst 1901.
Um sundið segir m. a.: . . Um klukkan 11 lagði ég til sunds frá
syðstu bryggjunni á tanganum, og voru þá bátar mínir sinn á hvora
hlið, en bátar áhorfendanna þar út frá á víð og dreif. Ég var klæddur
eins og venjulega, en auk þess í hnéháum vaðstígvélum, olíubuxum,
kápu og með sjóhatt á höfði. Eftir að ég hafði synt 10—20 tök, byrj-
aði ég að klæða mig úr smátt og smátt, um leið og ég mutraði áfram.
Sparkaði ég fyrst niður af mér stígvélunum, fór síðan úr kápunni, olíu-
buxunum og treyjunni. Fann ég þá, að ég var orðinn léttari til sundsins
og miðaði betur áfram en áður, en var ekki nægilega háll og varð auk
þess að drasla miklu vatni með mér i fötunum, sem eftir voru. Taldi
ég þá bezt að losna við þau öll, en það varð að gerast með gætni, því
að nærfötunum, og þó einkum bux-
unum, er hætt við að lenda í bendu
utan um limina. Fór ég fyrst úr
sokkunum, en það er nauðsynlega
að gera, áður en farið er úr bux-
unum, til þess að þær smokrist auð-
veldlega niður af fótunum og ekki
sé hætta á hafti. Næst kom röðin að
buxunum og síðast skyrtunum
tveim, hvorri á eftir annarri, og
tókst mér að framkvæma þetta allt
án þess að fá nokkra skvettu eða
dýfu, nema rétt á meðan ég
smeygði skyrtunum yfir höfuð-
in. . . . Þegar ég var laus við fötin,
gat ég tekið sprett, en á honum ent-
ist ég aðeins skamma stund og velti
mér á bakið sem snöggvast. En það
var ekki lengi, því að ég fann, að
höfuðið dofnaði af kuldanum, en við
það sljóvgast vitund og þróttur. Var
ég þá kominn rúmlega miðja vegu
og synti á bringusundi það, sem
eftir var leiðarinnar. . . .“
Sundpollurinn á Akureyri 1907.
(Myndin er úr bókinni Synda eða
sökkva).
Sjá forsíðu og bls. 2.
Skýrt hefir verið hér svo nákvæmlega frá fyrstu árum Lárus-
ar J. Rist, til þess að sýna, á hve miklum hrakningi hann var í
æsku, en ómögulegt er að halda svona áfram, því að þá yrði ekki
annað efni í blaðinu! Verður því hér á'eftir aðeins stiklað á sumu
hinu stærsta. Áður en lengra er farið, skal gefið yfirlit um efni
bókarinnar, eftir kaflafyrirsögnum hennar, því að þær gefa
nokkra hugmynd um fjölbreyttni þessara endurminninga.
Kaflamir em þessir: Fyrstu veraldarkynnin. Langferð. Nýtt
Framhald á bls. 7.